باسلام. تخصص بنده روانشناسی بالینی است و برای ارائه ی پاسخ دقیق به سوال شما از رویکرد دینی و مذهبی صلاحیت لازم را ندارم. اما آنچه که به تخصص بنده مربوط می شود را به شما بیان می کنم. مشکل اعتماد به نفس و اضطراب ها و استرس های اجتماعی، اصولاً‌ در دو حالت پیش می آیند: 1- حالتی که فرد، مهارت های اجتماعی لازم برای عملکرد مناسب در موقعیت های اجتماعی را دارا نمی باشد و مطمئناً‌ اضطراب در چنین موقعیت هایی در واقع یک نگرانی واقعی و طبیعی است. 2- حالتی که فرد، مهارت های رفتاری و اجتماعی لازم را برای عملکرد مناسب در موقعیت های مختلف می شناسد ولی به سبب «افکار نگران کننده و اضطراب انگیز» در موقعیت های بین فردی و اجتماعی، رفتار فرد هم تحت الشعاع قرار می گیرد و در نتیجه نمی تواند از مهارت های خود استفاده نماید. معمولاً این افکار، مبتنی بر نگرانی های مفرط ما از قضاوت های منفی دیگران هستند مانند اینکه: «باید عملکرد کاملاً درستی داشته باشم و مورد تأیید همه ی اطرافیانم قرار بگیرم ... اگر در نظر دیگران به عنوان یک فرد بی کفایت جلوه کنم بسیار برایم وحشتناک و غیرقابل تحمل خواهد بود و احساس حقارت می کنم ... و ...». اگر مشکل شما حالت اول است، بهترین کار، مشاهده ی دقیق رفتار و تعامل های اجتماعی موثر دیگران و الگوگیری و یادگیری نکات مثبت مهارت های آن ها برای خودتان است. اما اگر مشکل شما به حالت دوم مربوط می شود، لازم است که به طور مستمر و دقیق به شناسایی و چالش افکار منفی خودتان بپردازید. عقاید معنوی و مذهبی هم در این مسیر می توانند بسیار به شما کمک کنند. مثلاً وقتی که متوجه وجود نگرانی های مفرط از ارزیابی های منفی دیگران می شوید، می توانید به این صورت به این افکار خود پاسخ دهید که اصیل ترین قضاوت و ارزشیابی، قضاوت خداوند است و وقتی که در یک موقعیت می دانید که خدا شما را تأیید می کند یا حداقل برخلاف رضای او عمل نمی کنید پس نظرات دیگران چندان اهمیتی ندارد هرچند که خوشایندتر آن است که نظر آن ها هم جلب شود. به طور کلی کار با افکار منفی مولد اضطراب، ظرایف بسیاری دارد و نیاز به تمرین مستمر و بلندمدت دارد. به همین دلیل شما را به مطالعه ی دقیق یک کتاب تخصصی کاربردی در این زمینه دعوت می کنم : «احساس بهتر، بهتر شدن، بهتر ماندن» از دکتر آلبرت الیس.