باسلام. ناراحتی شما کاملاً قابل درک است. البته تاکسی تجارب شما را نداشته باشد ممکن است نتواند آنطور که باید و شاید، رنج عمیقی را که شما درک می کنید درک نماید و به سرزنش و توبیخ شما به خاطر نگرشتان نسبت به خداوند بپردازد. اما برای من به عنوان یک روانشناس، رنج عاطفی شما کاملاً قابل درک است. البته در مورد شبهه ای که درباره ی برخورد خداوند با خودتان پیدا کرده اید، بهتر است که حتماً با یک کارشناس مذهبی صحبت نمایید اما بنده نیز براساس اطلاعات محدودی که از مبانی معنوی کسب کرده ام پاسخی به ذهنم می رسد که خدمتتان بیان می کنم. براساس مبانی دین ما، سختی هایی مثل سختی هایی که شما تجربه کرده اید - یعنی رنج هایی که واقعاً خودمان در پیش آمدن آن ها هیچ تقصیری نداشته ایم- معیاری برای سنجش نگرش منفی یا مثبت خداوند به یک بنده نیست. افراد زیادی بوده اند که مورد نفرت خداوند بوده اند ولی از حداکثر نعمت های الهی برخوردار بوده اند مثل نمرود، فرعون، قارون و ... و از آنطرف هم افراد زیادی بوده اند که به شدت محبوب خداوند بوده اند اما سخت ترین رنج های این دنیا را متحمل شده اند مثل حضرت ایوب (ع)، پیامبر اسلام (ص)، امام حسین (ع) و ... . و از آن طرف هم افراد بسیاری بوده اند که برخورداری متوسطی از نعمت های دنیا داشته اند و مورد لطف خدا هم بوده اند. بنابراین سختی های این چنینی ملاک ارزشمندی یا مغضوب بودن ما نزد خداوند نیست. با این حال نکته ی بسیار قشنگی که در این میان وجود دارد این است که براساس مبانی دین ما میزان سخت گیری حساب اعمال در روز قیامت متناسب با سختی ها و محدودیت هایی است که یک انسان در این دنیا تجربه می کند. یعنی انسانی که دارای اوج تمکن و نعمت بوده است بیشتر و سخت گیرانه تر از سایرین در روز قیامت مورد حساب و کتاب قرار می گیرد ولی انسان هایی که سختی های مهمی داشته اند که واقعاً نمی توانسته اند برای تغییر آن ها کاری انجام دهند، حساب کتاب خیلی سهل گیرتر و ساده تری خواهند داشت و خداوند بابت تمام رنج هایی که در این دنیا متحمل شده اند به آن ها اجر خواهد داد و به زبان ساده در زندگی ابدی برایشان جبران خواهد کرد.