باسلام، خواهر عزیزم رفتار فرزند شما می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد و پسرتان در سنی هست که بتواند دلایل رفتارش را به صورت کلامی توضیح دهد ، پس توصیه می کنم در درجه اول به جای آنکه اصرار کنید که افراد دیگر کارهایش را انجام دهند با او همدلی کنید و این کار را ادامه دهید تا خودش نگرانی ای که دارد را بیان کند، مثلا بعضی از بچه ها نگران این هستند که افراد دیگر مانند مادر برای آنها وقت نمی گذارد به همین دلیل لازم است به این اطمینان برسد. پس به جای اینکه همسرتان به اجبار بخواهند درخواست های او را انجام دهد و رابطه با فرزندتان را خراب کند کارهایی را به صورت داوطلبانه برای فرزندتان انجام دهد بدون اینکه او بخواهد و حتی اگر بازهم فرزندتان اصرار کرد که نه مامان انجام بده، اصرار نکنند ، بلکه بگویند باشه مامان میاد ولی منم دوست دارم این کار را برات انجام بدهم یا هر جور که تو بخواهی ، یا کار دیگری که می توانند انجام دهند این است که در برخی از کارها با شما مشارکت کنند یا حداقل در کنار شما حضور داشته باشند تا به تدریج پسرتان به این اطمینان برسند که بابا هم به اندازه مامان قادر به انجام کارهای او هست. این فرآیند ممکن است مدتی زمان بر باشد اما توجه کنید که از اصرار های بی جا یا جملاتی مثل اینکه تو خیلی لجبازی ، چرا بابا را دوست نداری منم این کار را انجام نمی دهم به شدت پرهیز کنید. اما در مورد سؤال دومتان ، اشاره نکرده اید که این رفتار از چه زمانی شروع شده، فرزندتان از ابتدای توانایی کلام تا به حال از لفظ سوم شخص به جای ضمیر مربوط به خود استفاده می کند، یا اینکه نه مدتی است این عادت را پدا کرده؟ اگر این رفتار مدت زیادی نیست که در پسرتان وجود دارد لازم نیست نگران باشید او این رفتار را یاد گرفته و اصلا سعی نکنید مدام کلام او را تصحیح کنید یا یادآور شوید که اینجا باید از ضمیر استفاده می کردی فقط خودتان شیوه صحیح را به کار ببرید پس از مدتی این عادت ترک خواهد شد. اما اگر مدت چند سال است که به این شیوه صحبت می کند در صورتی که از سایر جنبه های رشدی مشکلی ندارد بازهم نگران نباشید چون به تدریج با ورود به حیطه دوستان و مدرسه کلام صحیح را خواهد آموخت.