پرسش :
اثرات ناهماهنگي والدين در شخصيت كودك چيست؟
پاسخ :
پذيرفتن اين مطلب چندان دشوار نيست كه هيچ پدر ومادري با نقشه و برنامه پيشين و از قبل تعيين شده فرزند خود را ناكام و بدبخت نمي كند. همه پدر و مادرها با آرزوي روزي بهتر و سعادتمندتر سر از خواب بر مي دارند و تصميم مي گيرند كه امروز عاقلانه تر و صبورتر با فرزندانشان ارتباط برقرار نمايند. ولي ايراد اساسي در بي اطلاعي از روشهاي مطلوب در تربيت ماهنگ فرزند نهفته مي باشد.
حال ملاحظه كنيم تاثيرات ناهماهنگي والدين در تربيت فرزندان چگونه تجلي مي يابد؟
1- پدر و مادران ناهماهنگ، احساس گناه و تقصير را در كودكان به وجود مي آورند ومنقضات بعدي به اين احساس دامن مي زند و آن را تقويت مي كند، زيرا آنها (كودكان) تصور مي كنند كه وجود آنها موجب به هم ريختن روابط پدر و مادر شده است. از اينروي با خود مي انديشد اگر ما نبوديم، آنها هم اختلافي نداشتند.
2- احساس بي اعتمادي به والدين نزد اين گونه فرزندان رشد مي كند به دليل آنكه فرزندان پدر و مادر را قادر به حل مشكلات خودشان نمي بينند، در نتيجه پيامد منطقي كه به وجود مي آيد، تصوير منفي فرزندان از پدر و مادر است و با خود مي انديشند كه پدر و مادر اگر قادر به حل مسايل خود بودند، مي توانستند بر مشكلات ما هم غلبه كنند و حال كه در آن بخش از روابط شكست خورده اند، براي ما هم كاري از پيش نخواهند برد.
3- در خود فرورفتن و به دنياي درون خويش پناه بردن حالت نامطلوب ديگري است كه در اثر مشاهده ناهماهنگي پدر و مادر به وجود مي آيد. كودك سرخورده از محيط خانواده به دنياي درون خويش مي خزد و از ديگران فاصله مي گيرد. چنين حالتي را در اصطلاح «كيست رواني» مي ناميم زيرا كودك پرده ضخيمي به دور خود مي كشد و رابطه ميان خود و جهان خارج را قطع مي نمايد چون شرايط موجود را نامطلوب و موجب ناامني ارزيابي مي كند و اين حالت زمينه انزوا، گوشه گيري و «اوتيسم» (در خود ماندن عاطفي) را فراهم مي نمايد.
4- اثر دراز مدت اين گونه ناهماهنگي ها به گونه اي است كه در آينده، يك نوع بي رغبتي و عدم تمايل نسبت به تشكيل خانواده و احراز مقام همسري پدري و مادري به وجود مي آيد و فرد هراسناك از تكرار تجربه نامطبوع و ناموفق پدر و مادر خويش از اقدام به ازدواج به شدت گريزان خواهد بود.
5- تعارض ها و كشمكش هاي دروني در كودك كه بر اثر ناهماهنگي پدر ومادر به وجود مي آيد، به نوعي بحراني در كودك منجر مي شود. كه بر سر تشخيص خير و شر، درست و نادرست احساس درماندگي مي نمايد ودر پايان قدرت تشخيص و تمييز ارزشها از ضد ارزشها را از كودك سلب مي كند.
6- برخي اوقات كودكان چنين خانواده هايي به تدريج به يكي از پدر و مادر نزديكتر شده و او را پناهگاه خود قرار مي دهد به ويژه كسي را بر مي گزيندكه تمايلات آني كودك را بيشتر و سريعتر تامين مي كند و پس از انتخاب والد، در سايه حمايت او اعمال نادرست خود را توجيه و مخفي مي كند و در پاره‌اي از مواقع پدر و مادر را بر عليه يكديگر تحريك مي كند. (1)
منبع:
1- كتاب با فرزند خود چگونه رفتار كنيم. (نوشته: محمدرضا شرفي)
پذيرفتن اين مطلب چندان دشوار نيست كه هيچ پدر ومادري با نقشه و برنامه پيشين و از قبل تعيين شده فرزند خود را ناكام و بدبخت نمي كند. همه پدر و مادرها با آرزوي روزي بهتر و سعادتمندتر سر از خواب بر مي دارند و تصميم مي گيرند كه امروز عاقلانه تر و صبورتر با فرزندانشان ارتباط برقرار نمايند. ولي ايراد اساسي در بي اطلاعي از روشهاي مطلوب در تربيت ماهنگ فرزند نهفته مي باشد.
حال ملاحظه كنيم تاثيرات ناهماهنگي والدين در تربيت فرزندان چگونه تجلي مي يابد؟
1- پدر و مادران ناهماهنگ، احساس گناه و تقصير را در كودكان به وجود مي آورند ومنقضات بعدي به اين احساس دامن مي زند و آن را تقويت مي كند، زيرا آنها (كودكان) تصور مي كنند كه وجود آنها موجب به هم ريختن روابط پدر و مادر شده است. از اينروي با خود مي انديشد اگر ما نبوديم، آنها هم اختلافي نداشتند.
2- احساس بي اعتمادي به والدين نزد اين گونه فرزندان رشد مي كند به دليل آنكه فرزندان پدر و مادر را قادر به حل مشكلات خودشان نمي بينند، در نتيجه پيامد منطقي كه به وجود مي آيد، تصوير منفي فرزندان از پدر و مادر است و با خود مي انديشند كه پدر و مادر اگر قادر به حل مسايل خود بودند، مي توانستند بر مشكلات ما هم غلبه كنند و حال كه در آن بخش از روابط شكست خورده اند، براي ما هم كاري از پيش نخواهند برد.
3- در خود فرورفتن و به دنياي درون خويش پناه بردن حالت نامطلوب ديگري است كه در اثر مشاهده ناهماهنگي پدر و مادر به وجود مي آيد. كودك سرخورده از محيط خانواده به دنياي درون خويش مي خزد و از ديگران فاصله مي گيرد. چنين حالتي را در اصطلاح «كيست رواني» مي ناميم زيرا كودك پرده ضخيمي به دور خود مي كشد و رابطه ميان خود و جهان خارج را قطع مي نمايد چون شرايط موجود را نامطلوب و موجب ناامني ارزيابي مي كند و اين حالت زمينه انزوا، گوشه گيري و «اوتيسم» (در خود ماندن عاطفي) را فراهم مي نمايد.
4- اثر دراز مدت اين گونه ناهماهنگي ها به گونه اي است كه در آينده، يك نوع بي رغبتي و عدم تمايل نسبت به تشكيل خانواده و احراز مقام همسري پدري و مادري به وجود مي آيد و فرد هراسناك از تكرار تجربه نامطبوع و ناموفق پدر و مادر خويش از اقدام به ازدواج به شدت گريزان خواهد بود.
5- تعارض ها و كشمكش هاي دروني در كودك كه بر اثر ناهماهنگي پدر ومادر به وجود مي آيد، به نوعي بحراني در كودك منجر مي شود. كه بر سر تشخيص خير و شر، درست و نادرست احساس درماندگي مي نمايد ودر پايان قدرت تشخيص و تمييز ارزشها از ضد ارزشها را از كودك سلب مي كند.
6- برخي اوقات كودكان چنين خانواده هايي به تدريج به يكي از پدر و مادر نزديكتر شده و او را پناهگاه خود قرار مي دهد به ويژه كسي را بر مي گزيندكه تمايلات آني كودك را بيشتر و سريعتر تامين مي كند و پس از انتخاب والد، در سايه حمايت او اعمال نادرست خود را توجيه و مخفي مي كند و در پاره‌اي از مواقع پدر و مادر را بر عليه يكديگر تحريك مي كند. (1)
منبع:
1- كتاب با فرزند خود چگونه رفتار كنيم. (نوشته: محمدرضا شرفي)
