پرسش :
آيا می توانيم از فلسفه احكام نماز بپرسيم، يا بايد بدون دانستن آنها نماز بخوانيم؟
پاسخ :
فلسفه احكام به معناي آثار مترتب بر احكام است كه يا در متون ديني به آن اشاره شده يا از راه عقل مي توان به دست آورد. البته فلسفه احكام، غير از علت وجوب و تشريع احكام است. بنابراين، وجوب احكام و اطاعت از آن، دائر مدار و مشروط به فلسفه احكام نيست؛ زيرا علت وجوب حكم را فقط خداوند مي داند و ما هيچ گاه نمي توانيم به علت تشريع احكام دسترسي پيدا كنيم. با توجه به اين مقدمه، اينك به پاسخ اين پرسش مي پردازيم:
با توجه به روش قرآن و روايات در بيان فلسفه بعضي از احكام، به پرسش از فلسفه احكام و اسرار آن تشويق مي شويم. براي مثال، مي بينيم كه قرآن پس از تشريع روزه رمضان مي فرمايد: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ تا شايد تقوا پيشه كنيد.»(1) به اين ترتيب، فلسفه آن را پرهيز از گناه بيان مي كند. يا درباره پرهيز از نگاه به زنان نامحرم مي گويد: «ذَلِكَ أَزْكَي لَهُمْ؛ اين براي آنان پاكيزه تر است».(2)
چنانكه در مورد نماز «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ» را بيان مي كند. بنابراين، مي توان از اهل خبره از فلسفه احكام نماز پرسش كرد ولي شرط بندگي آن است كه بنده بدون توجه به فلسفه تشريع احكام، بدون چون و چرا عبادت خداوند را به جاي آورد تا شائبه انجام عبادت به جهت دانستن فلسفه آن به وجود نيايد.
پی نوشتها:
1. نک: بقره: 179.
2. نک: نور: 30.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389)
فلسفه احكام به معناي آثار مترتب بر احكام است كه يا در متون ديني به آن اشاره شده يا از راه عقل مي توان به دست آورد. البته فلسفه احكام، غير از علت وجوب و تشريع احكام است. بنابراين، وجوب احكام و اطاعت از آن، دائر مدار و مشروط به فلسفه احكام نيست؛ زيرا علت وجوب حكم را فقط خداوند مي داند و ما هيچ گاه نمي توانيم به علت تشريع احكام دسترسي پيدا كنيم. با توجه به اين مقدمه، اينك به پاسخ اين پرسش مي پردازيم:
با توجه به روش قرآن و روايات در بيان فلسفه بعضي از احكام، به پرسش از فلسفه احكام و اسرار آن تشويق مي شويم. براي مثال، مي بينيم كه قرآن پس از تشريع روزه رمضان مي فرمايد: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ تا شايد تقوا پيشه كنيد.»(1) به اين ترتيب، فلسفه آن را پرهيز از گناه بيان مي كند. يا درباره پرهيز از نگاه به زنان نامحرم مي گويد: «ذَلِكَ أَزْكَي لَهُمْ؛ اين براي آنان پاكيزه تر است».(2)
چنانكه در مورد نماز «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ» را بيان مي كند. بنابراين، مي توان از اهل خبره از فلسفه احكام نماز پرسش كرد ولي شرط بندگي آن است كه بنده بدون توجه به فلسفه تشريع احكام، بدون چون و چرا عبادت خداوند را به جاي آورد تا شائبه انجام عبادت به جهت دانستن فلسفه آن به وجود نيايد.
پی نوشتها:
1. نک: بقره: 179.
2. نک: نور: 30.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389)
