پرسش :
آیا مطالبه‌ی حق توسط دانشجویان از مسئولین، امر به معروف است؟
پاسخ :
پاسخ توسط حجت الاسلام فلاح‌زاده، مطابق با فتاوای آیت الله العظمی خامنه‌ای مدظله‌العالی:
تا حد تذکر لسانی بله امر به معروف و نهی از منکر محسوب می‌شود. اگر واقعاً حق مسلمی است و استنکاف می‌شود و حق عطا نمی‌شود و به واجب عمل نمی‌شود خب امر به معروف، در حد تذکر لسانی واجب است. اما اگر بخواهند یک اجتماعی یا تظاهراتی راه بیندازند این‌ها مجوز قانونی می‌خواهد بدون مجوز نمی‌شود. این که بگویند تجمع کنیم علیه مثلاً رئیس دانشگاه یا فلان استاد که حق خودمان را استیفاء کنیم، نه این‌گونه نیست، بلکه تذکر لسانی این است که خودتان به استاد بگویید یا مثلاً به رئیس دانشگاه بگویید و اگر گفتن اثر ندارد نامه بنویسید یا به دیگران بگویید که بگویند تا حق استیفا شود. اما هرج‌ومرج و استفاده از قوه قهریه و تجمعات غیرقانونی تحت عنوان این که ما حالا می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنیم جایز نیست.
اگر انسان گناهی را از شخص یا از اشخاصی دید از جمله مواردی که ذکر شد فرق نمی‌کند مسئول باشد یا غیرمسئول، رانت‌خواری کرده، از بیت‌المال سوءاستفاده کرده، زمین‌خواری کرده و ما یقین داریم خلاف قانون و مقررات بوده یعنی باید بدانیم که گناه بوده است -اما یک‌وقت است یک محملی برایش درست می‌شود و ممکن است فرد مجوز قانونی داشته باشد که مثلاً زمین واگذارشده، خب اگر این احتمال را بدهیم تکلیف نداریم- اما اگر یقین پیدا کردیم به خلاف شرع و گناه بودن، وظیفه‌ی امر به معروف و نهی از منکر داریم. البته وظیفه‌ی امر به معروف و نهی از منکر به این معنا نیست که در جامعه هرج‌ومرج ایجاد کنیم، آبروی کسی را ببریم، فرموده‌اند در امر به معروف و نهی از منکر مجاز نیستید مرتکب گناه شوید. همچنان که آب نجس، شیء نجس را پاک نمی‌کند، گناه جلوی گناه را نمی‌گیرد و نمی‌شود شخص مرتکب گناه بشود و به خاطر امر به معروف و نهی از منکر آبروی کسی را ببرد، برای این که جلوی رانت‌خواری یا زمین‌خواری را بگیرد، آبروی عده‌ای را ببرد. بلکه باید از طریق قانونی و از طریق صحیحی که تأثیر داشته باشد امر به معروف و نهی از منکر کرد و وظیفه‌ی عمومی هم به نظر حضرت آقا تا حد تذکر لسانی است یعنی گفتن و نوشتن و اطلاع به مسئولین بالاتر که جلوگیری کنند.
فرق نمی‌کند شما اگر از مسئولی خطایی یا گناهی دیدید که حالا در قالب ترک واجب باشد یا ارتکاب حرام وظیفه‌ی عمومیتان نسبت به این گناه امر به معروف و نهی از منکر است. اما این را بدانید که شیوه‌های امر به معروف و نهی از منکر مختلف است. باید به‌گونه‌ای اقدام کنید که مؤثر باشد و مفسده هم نداشته باشد، یعنی هرج‌ومرج در جامعه ایجاد نشود، آبروی کسی نرود، ولی به هر طریقی که می‌توانید تذکر لسانی دهید. نوشتن نامه هم همین حکم تذکر لسانی را دارد، گفتن مستقیم لازم نیست. گاهی وقت‌ها باید به شخص دیگر بگوییم، به مسئول بالاتر اطلاع دهیم، به شیوه‌ای که وظیفه انجام شود و از منکر جلوگیری شود.
منبع: khamenei.ir
پاسخ توسط حجت الاسلام فلاح‌زاده، مطابق با فتاوای آیت الله العظمی خامنه‌ای مدظله‌العالی:
تا حد تذکر لسانی بله امر به معروف و نهی از منکر محسوب می‌شود. اگر واقعاً حق مسلمی است و استنکاف می‌شود و حق عطا نمی‌شود و به واجب عمل نمی‌شود خب امر به معروف، در حد تذکر لسانی واجب است. اما اگر بخواهند یک اجتماعی یا تظاهراتی راه بیندازند این‌ها مجوز قانونی می‌خواهد بدون مجوز نمی‌شود. این که بگویند تجمع کنیم علیه مثلاً رئیس دانشگاه یا فلان استاد که حق خودمان را استیفاء کنیم، نه این‌گونه نیست، بلکه تذکر لسانی این است که خودتان به استاد بگویید یا مثلاً به رئیس دانشگاه بگویید و اگر گفتن اثر ندارد نامه بنویسید یا به دیگران بگویید که بگویند تا حق استیفا شود. اما هرج‌ومرج و استفاده از قوه قهریه و تجمعات غیرقانونی تحت عنوان این که ما حالا می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنیم جایز نیست.
اگر انسان گناهی را از شخص یا از اشخاصی دید از جمله مواردی که ذکر شد فرق نمی‌کند مسئول باشد یا غیرمسئول، رانت‌خواری کرده، از بیت‌المال سوءاستفاده کرده، زمین‌خواری کرده و ما یقین داریم خلاف قانون و مقررات بوده یعنی باید بدانیم که گناه بوده است -اما یک‌وقت است یک محملی برایش درست می‌شود و ممکن است فرد مجوز قانونی داشته باشد که مثلاً زمین واگذارشده، خب اگر این احتمال را بدهیم تکلیف نداریم- اما اگر یقین پیدا کردیم به خلاف شرع و گناه بودن، وظیفه‌ی امر به معروف و نهی از منکر داریم. البته وظیفه‌ی امر به معروف و نهی از منکر به این معنا نیست که در جامعه هرج‌ومرج ایجاد کنیم، آبروی کسی را ببریم، فرموده‌اند در امر به معروف و نهی از منکر مجاز نیستید مرتکب گناه شوید. همچنان که آب نجس، شیء نجس را پاک نمی‌کند، گناه جلوی گناه را نمی‌گیرد و نمی‌شود شخص مرتکب گناه بشود و به خاطر امر به معروف و نهی از منکر آبروی کسی را ببرد، برای این که جلوی رانت‌خواری یا زمین‌خواری را بگیرد، آبروی عده‌ای را ببرد. بلکه باید از طریق قانونی و از طریق صحیحی که تأثیر داشته باشد امر به معروف و نهی از منکر کرد و وظیفه‌ی عمومی هم به نظر حضرت آقا تا حد تذکر لسانی است یعنی گفتن و نوشتن و اطلاع به مسئولین بالاتر که جلوگیری کنند.
فرق نمی‌کند شما اگر از مسئولی خطایی یا گناهی دیدید که حالا در قالب ترک واجب باشد یا ارتکاب حرام وظیفه‌ی عمومیتان نسبت به این گناه امر به معروف و نهی از منکر است. اما این را بدانید که شیوه‌های امر به معروف و نهی از منکر مختلف است. باید به‌گونه‌ای اقدام کنید که مؤثر باشد و مفسده هم نداشته باشد، یعنی هرج‌ومرج در جامعه ایجاد نشود، آبروی کسی نرود، ولی به هر طریقی که می‌توانید تذکر لسانی دهید. نوشتن نامه هم همین حکم تذکر لسانی را دارد، گفتن مستقیم لازم نیست. گاهی وقت‌ها باید به شخص دیگر بگوییم، به مسئول بالاتر اطلاع دهیم، به شیوه‌ای که وظیفه انجام شود و از منکر جلوگیری شود.
منبع: khamenei.ir
