در مورد توبه محارب‌، فقهای عظام‌ «كثّر الله امثالهم‌» فرموده‌اند توبه محارب‌ در صورتی موجب‌ سقوط‌ حدّ می‌شود كه‌ قبل‌ از دستگيری باشد و توبه او پس‌ از دستگيری (القدرة عليه‌) و (الظفر) و قبل‌ از اقامه بيّنه‌ اثری ندارد. بفرماييد: الف‌) محاربی كه‌ از هر طرف‌ محاصره‌ شده‌ است‌ و تا لحظاتی بعد دستگير می‌شود و هيچ‌ راه‌ فراری ندارد، اگر در اين‌ حال‌ با يأس‌ از رهایی توبه‌ كند، آيا توبه‌اش‌ مسقط‌ حدّ است‌؟ ب‌) اگر محاربی بعد از دستگيری مدّعی شود كه‌ توبه‌ كرده‌ است‌، آيا اين‌ ادّعا موجب‌ سقوط‌ حدّ می‌گردد؟