پرسش :
زوجه طی سند عادی؛ مهریه، نفقه و کلیه حقوق خود را به همسرش حلال نموده است. زوجه مدّعی است این سند و نوشته با تهدید و اجبار از سوی همسر از وی اخذ گردیده و این در حالی است که هیچ شاهدی بر این مدّعا وجود ندارد. اولاً: حلال نمودن، ناظر به ابراء است یا هبه؟ ثانیاً: با وجود اجبار و عدم حضور شاهد، چه وضعیتی بر سند مذکور حاکم است؟ ثالثاً: آیا نفقه آینده و حقوق محقق نشده را می‌توان ابراء یا هبه نمود یا خیر
پاسخ :
جواب1: حلال نمودن چیزی که در ذمّه شوهر است ابراء است و بر گرداندن عینی که از شوهر گرفته است هبه می‌باشد.
جواب2: اگر بینه یا قرائن اطمینان‌آور دیگری بر اجبار باشد سند مزبور بی‌اعتبار بوده و مدّعای زن ثابت می‌شود وگرنه شوهر در محکمه سوگند یاد می‌کند و مدّعای زن بی‌اثر خواهد بود.
جواب3: حقوق آینده را به لحاظ فرض ثبوت می‌توان ابراء کرد هر چند نمی‌توان مانع تحقق آن با حفظ مقتضی آن شد.
جوادی آملی 1/9/1386
منبع: esra.ir
جواب1: حلال نمودن چیزی که در ذمّه شوهر است ابراء است و بر گرداندن عینی که از شوهر گرفته است هبه می‌باشد.
جواب2: اگر بینه یا قرائن اطمینان‌آور دیگری بر اجبار باشد سند مزبور بی‌اعتبار بوده و مدّعای زن ثابت می‌شود وگرنه شوهر در محکمه سوگند یاد می‌کند و مدّعای زن بی‌اثر خواهد بود.
جواب3: حقوق آینده را به لحاظ فرض ثبوت می‌توان ابراء کرد هر چند نمی‌توان مانع تحقق آن با حفظ مقتضی آن شد.
جوادی آملی 1/9/1386
منبع: esra.ir
