پرسش :
من يك دختر 21 ساله هستم و دو سال هست كه نامزد شده ام حالا مي خواهم جدا بشوم، زيرا فهميده ام كه شوهرم قبل از من دو تا نامزد كرده و طلاق داده او به زور با من نزديكي كرده و من حالا دختر نيستم و پدر و مادرم از اين موضوع هيچ اطلاعي ندارند و آبرويم در خطر است. شوهرم نه سر كار مي رود و نه اخلاق خوبي دارد و طلاهاي مرا برده و مدتي است كه به من زنگ نزده اگر هم زنگ بزند مرا ناراحت مي كند يك روز مي گويد من معتادم و روز ديگر مي گويد... مي گوييم چرا اين كارها را مي كني مي گويد همينم كه هستم. لطفا مرا راهنمايي كنيد؟
پاسخ :
بدون ترديد ازدواج بزرگترين و مهمترين حادثة زندگي هر انساني است كه موفقيت و شكست در آن براي هر يك از زوجين سرنوشت ساز خواهد بود. بنابراين بر هر دختر و پسري لازم است كه قبل از ازدواج در مورد انتخاب همسر اطلاعات كافي را كسب كنند، سپس اقدام نمايند. اما متاسفانه اكثر افراد بدون تجربه و كسب اطلاعات لازم، به چنين امر بسيار مهم و سرنوشت سازي اقدام مي نمايند در حاليكه از شرايط و صفات نيك يا بد يك همسر آگاهي ندارند و راه كشف آن را نمي دانند. چه بسا صفاتي را از شرايط بسيار مهم و ضروري مي پندارند و براي نيل به آن جديت مي نمايند در صورتي كه آن صفت اصلاً از مزاياي ضروري يك همسر نيست، يا اهميت چنداني ندارد و چه بسا امر بسيار مهمي كه بايد جزء شرايط قرار گيرد در اثر غفلت، آن را از شرايط و مزايا محسوب نمي دارند. هنگامي خبردار مي شوند كه كار از كار گذشته و چاره اي ندارند و در اثر آن، اختلافات و كشمكشها و ناسازگاريها و بهانه جويي ها شروع مي شوند و بالاخره يا به طلاق منجر خواهد شد يا ناچارند دندان بر جگر بگذارند و تا آخر عمر با تلخي و رنج و اندوه به زندگي ادامه دهند، در صورتي كه اگر آگاهانه عمل مي كردند كمتر با شكست و تلخكامي مواجه مي شدند.
خواهر محترم همانطور كه از نامة شما بر مي آيد، شما دقت لازم در انتخاب همسر را نداشته ايد، چرا كه مهمترين مرحله در مقدمات ازدواج بعد از داشتن هدف والا و معيارهاي واقعي مسالة شناخت و تحقيق مي باشد كه در روايات اسلامي هم بسيار سفارش شده است كه در انتخاب همسر دقت فراواني بنماييد و نگاه كنيد چه كسي را به عنوان شريك زندگي آينده تان بر مي گزينيد و اين امر هم وظيفة شما بوده و هم وظيفة خانوادة شما. حال كه شما با اين شرايط مواجه هستيد و مرحلة عقد را سپري نموده ايد و متوجه اين مشكلات در همسر خود شده ايد به شما چند توصيه را سفارش مي كنيم كه ان شاء‌الله با توكل به خدا بتوانيد مشكل خود را آنگونه كه رضايت الهي در آن مي باشد حل كنيد.
توصيه ها:
1. آنگونه كه فرموديد خانوادة شما از قسمتي از مشكل شما مطلع نيستند و اين وظيفة مهمي است كه حتما والدين خود را مطلع نماييد و از پشتيباني و تدبير آنها ياري بجوييد.
2. تا آنجا كه ممكن است با استفاده از كمك افراد صاحب نفوذ نسبت به شوهر خود از قبيل خانوادة او و دوستان و نزديكان دلسوز به اصلاح ايشان و متقاعد كردن او اقدام كنيد چرا كه شيوه اي را كه در پيش گرفته است شيوه اي نادرست مي باشد كه آينده اي شوم را در پي خواهد داشت.
3. اگر مرحلة دوم شما را به نتيجة مطلوب نرساند، توصية ما اين مي باشد كه هر چه زودتر خود را از اين فرد جدا نموده چرا كه گاهي اوقات عامل دلسردي، نتيجه فقدان يكي از شرايط مهم و غير قابل اغماض ازدواج است مانند بي ديني يا لا ابالي گري، معتاد بودن، شرابخواري، سارق يا جنايتكار و انحرافات شديد غير قابل چشم پوشي است كه اگر بعد از مراسم نامزدي و حتي بعد از عقد شرعي و قانوني چنين صفاتي كشف شد، بهتر است چنين ازدواجي قبل از عروسي به هم بخورد، زيرا بعد از عروسي با دهها مشكل مواجه خواهند شد، كه تحمل آنها به مراتب دشوارتر است، لذا بايد قاطعانه ايستاد و از هر طريق ممكن از او جدا شد مگر اينكه اطمينان پيدا كند كه همسرش توبه كرده و دست از كارهاي خلافش برداشته باشد.»[1]
4. در نهايت اگر كار شما به جدايي انجاميد، مشكلي را كه مطرح كرده بوديد كه در اثر نزديكي نامزدتان با شما بكارت خود را از دست داده ايد (از حالت دختر بودن خارج شده ايد) به اين موضوع بينديشيد که در عوض زندگي خود را به پاي مردي فاسد نريخته ايد. شما مي توانيد با صداقت و مطابق با وضعيت خويش ازدواجي موفق داشته باشيد. بنابراين چنانچه در ازدواج بعدي مسأله بكارت مورد سوال قرار گيرد بايد حقيقت گفته شود و كتمان آن به نظر بسياري از فقهاء موجب حق فسخ براي شوهر آينده مي گردد. در خاتمه آرزو مي كنيم كه همسر شما به خود بيايد و راه درست را در پيش بگيرد و زندگي شما با ايشان ختم به خير بشود و در غير اين صورت از خداوند متعال مي خواهيم كه در حل سريع مشكلتان شما را ياري نمايد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1.گواهی، زهرا، بررسی حقوق زنان در مساله طلاق بر اساس احکام فقه و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، 1373.
2.محمدپور، احمدرضا و همکاران، مدیریت تعارض همسران، مشهد: آهنگ قلم، 1389.
3.یونسی، سیدجلال، مدیریت روابط زناشویی: آسیب‌ها و راه‌حل‌ها در روابط زناشویی، تهران: قطره، 1391.
پی نوشت ها:
[1]. اميني، ابراهيم، انتخاب همسر، انتشارات سازمان انجمن اولياء و مربيان، چاپ سوم، 1379، ص 227.
منبع: اندیشه قم
بدون ترديد ازدواج بزرگترين و مهمترين حادثة زندگي هر انساني است كه موفقيت و شكست در آن براي هر يك از زوجين سرنوشت ساز خواهد بود. بنابراين بر هر دختر و پسري لازم است كه قبل از ازدواج در مورد انتخاب همسر اطلاعات كافي را كسب كنند، سپس اقدام نمايند. اما متاسفانه اكثر افراد بدون تجربه و كسب اطلاعات لازم، به چنين امر بسيار مهم و سرنوشت سازي اقدام مي نمايند در حاليكه از شرايط و صفات نيك يا بد يك همسر آگاهي ندارند و راه كشف آن را نمي دانند. چه بسا صفاتي را از شرايط بسيار مهم و ضروري مي پندارند و براي نيل به آن جديت مي نمايند در صورتي كه آن صفت اصلاً از مزاياي ضروري يك همسر نيست، يا اهميت چنداني ندارد و چه بسا امر بسيار مهمي كه بايد جزء شرايط قرار گيرد در اثر غفلت، آن را از شرايط و مزايا محسوب نمي دارند. هنگامي خبردار مي شوند كه كار از كار گذشته و چاره اي ندارند و در اثر آن، اختلافات و كشمكشها و ناسازگاريها و بهانه جويي ها شروع مي شوند و بالاخره يا به طلاق منجر خواهد شد يا ناچارند دندان بر جگر بگذارند و تا آخر عمر با تلخي و رنج و اندوه به زندگي ادامه دهند، در صورتي كه اگر آگاهانه عمل مي كردند كمتر با شكست و تلخكامي مواجه مي شدند.
خواهر محترم همانطور كه از نامة شما بر مي آيد، شما دقت لازم در انتخاب همسر را نداشته ايد، چرا كه مهمترين مرحله در مقدمات ازدواج بعد از داشتن هدف والا و معيارهاي واقعي مسالة شناخت و تحقيق مي باشد كه در روايات اسلامي هم بسيار سفارش شده است كه در انتخاب همسر دقت فراواني بنماييد و نگاه كنيد چه كسي را به عنوان شريك زندگي آينده تان بر مي گزينيد و اين امر هم وظيفة شما بوده و هم وظيفة خانوادة شما. حال كه شما با اين شرايط مواجه هستيد و مرحلة عقد را سپري نموده ايد و متوجه اين مشكلات در همسر خود شده ايد به شما چند توصيه را سفارش مي كنيم كه ان شاء‌الله با توكل به خدا بتوانيد مشكل خود را آنگونه كه رضايت الهي در آن مي باشد حل كنيد.
توصيه ها:
1. آنگونه كه فرموديد خانوادة شما از قسمتي از مشكل شما مطلع نيستند و اين وظيفة مهمي است كه حتما والدين خود را مطلع نماييد و از پشتيباني و تدبير آنها ياري بجوييد.
2. تا آنجا كه ممكن است با استفاده از كمك افراد صاحب نفوذ نسبت به شوهر خود از قبيل خانوادة او و دوستان و نزديكان دلسوز به اصلاح ايشان و متقاعد كردن او اقدام كنيد چرا كه شيوه اي را كه در پيش گرفته است شيوه اي نادرست مي باشد كه آينده اي شوم را در پي خواهد داشت.
3. اگر مرحلة دوم شما را به نتيجة مطلوب نرساند، توصية ما اين مي باشد كه هر چه زودتر خود را از اين فرد جدا نموده چرا كه گاهي اوقات عامل دلسردي، نتيجه فقدان يكي از شرايط مهم و غير قابل اغماض ازدواج است مانند بي ديني يا لا ابالي گري، معتاد بودن، شرابخواري، سارق يا جنايتكار و انحرافات شديد غير قابل چشم پوشي است كه اگر بعد از مراسم نامزدي و حتي بعد از عقد شرعي و قانوني چنين صفاتي كشف شد، بهتر است چنين ازدواجي قبل از عروسي به هم بخورد، زيرا بعد از عروسي با دهها مشكل مواجه خواهند شد، كه تحمل آنها به مراتب دشوارتر است، لذا بايد قاطعانه ايستاد و از هر طريق ممكن از او جدا شد مگر اينكه اطمينان پيدا كند كه همسرش توبه كرده و دست از كارهاي خلافش برداشته باشد.»[1]
4. در نهايت اگر كار شما به جدايي انجاميد، مشكلي را كه مطرح كرده بوديد كه در اثر نزديكي نامزدتان با شما بكارت خود را از دست داده ايد (از حالت دختر بودن خارج شده ايد) به اين موضوع بينديشيد که در عوض زندگي خود را به پاي مردي فاسد نريخته ايد. شما مي توانيد با صداقت و مطابق با وضعيت خويش ازدواجي موفق داشته باشيد. بنابراين چنانچه در ازدواج بعدي مسأله بكارت مورد سوال قرار گيرد بايد حقيقت گفته شود و كتمان آن به نظر بسياري از فقهاء موجب حق فسخ براي شوهر آينده مي گردد. در خاتمه آرزو مي كنيم كه همسر شما به خود بيايد و راه درست را در پيش بگيرد و زندگي شما با ايشان ختم به خير بشود و در غير اين صورت از خداوند متعال مي خواهيم كه در حل سريع مشكلتان شما را ياري نمايد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1.گواهی، زهرا، بررسی حقوق زنان در مساله طلاق بر اساس احکام فقه و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، 1373.
2.محمدپور، احمدرضا و همکاران، مدیریت تعارض همسران، مشهد: آهنگ قلم، 1389.
3.یونسی، سیدجلال، مدیریت روابط زناشویی: آسیب‌ها و راه‌حل‌ها در روابط زناشویی، تهران: قطره، 1391.
پی نوشت ها:
[1]. اميني، ابراهيم، انتخاب همسر، انتشارات سازمان انجمن اولياء و مربيان، چاپ سوم، 1379، ص 227.
منبع: اندیشه قم
