ما قبل از آمدن امام به وطن از شخص ديگرى تقليد مى‏‌کرديم که شش ماه ماندن در محلّ يا بيشتر از آن را در حکم وطن مى‏‌دانست، از وقتى که به امام رجوع کرده‌‏ايم شايد حدود کمتر از يک سال، ما نماز و روزه را مانند وطن بجا آورده‌‏ايم در صورتى که امام مى‏‌فرمايند: در غير وطن ماندن [بدون قصد توطّن‏] براى هر چند سال هم که باشد، حکمش مانند مسافر است؛ حالا تکليف ما چيست؟