اگر کسى از وطن خود خارج شود و در محلى اقامت گزيند که برگشتن او به وطن خود قطعى نباشد طبق فتواى شما اگر مدت ماندن آن قدر باشد که از نظر عرف مقيم آنجا محسوب شود نمازش را بايد کامل بخواند، دو سؤال مطرح است: الف- مدت بقا از نظر عرفى چقدر است و آيا بايد در اين مدت از آن محل خارج نشود؟ ب- اگر در محل اقامت دوم نمازش را کامل بخواند (توقف او از نظر عرفى به حدّ معين رسيده باشد) آيا محل زندگى اول او هم وطن اين شخص خواهد بود يا خير؟