یورش خلیفه دوّم به خانه حضرت فاطمه (س)
آیا یورش عمر به خانه امام علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام) حقیقت ندارد؟
پاسخ اجمالی:
این ماجرا روشن تر از آن است که از صفحه تاریخ پاک شود. چرا که در بسیاری از کتب معتبر حدیثی و تاریخی، با احتیاط و شرمندگی به گوشه ای از این واقعه تأسف انگیز اشاره شده است. آنچه در این مورد در کتب اهل سنت آمده، این است: « شعله ای از آتش به همراه عمر بود تا به درب منزل فاطمه(س) رسید و گفت: درب را باز کن و گرنه درب را بر روی شما به آتش می کشم. فاطمه فرمود: ای پسر خطاب، آمده ای تا خانه ما را به آتش بکشی؟! عمر گفت: بله آنگاه آتش را بر درب خانه افکند و آن را سوزانید».
پاسخ تفصیلی:
گرچه عده ای خواستند ظلم های آشکار به حریم اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) را کتمان کنند، ولی ماجرای یورش به خانه دختر پیامبر(صلی الله علیه وآله) روشن تر از آن است که از قلم بیفتد یا از صفحه تاریخ پاک شود.
چرا که در بسیاری از کتب معتبر حدیثی و تاریخی، با احتیاط و شرمندگی به گوشه ای از این واقعه تأسف انگیز اشاره شده، در عین حالی که در مورد ظلم های به اهل بیت(علیهم السلام) عده ای از مورخین و محدثین بنابر هر دلیلی بنای بر سانسور و بعضاً کتمان کاری داشته اند، ولی باز هم نتوانستند تمامی آنچه در صدر اسلام و بعد از آن اتفاق افتاده را مخفی کنند.
یکی از وقایع تأسف آور، یورش خلیفه دوم به خانه دختر پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) بعد از وفات پیامبر است که منجر به آتش زدن درب خانه نیز شد. لذا آنچه در مورد خلیفه دوم در کتب اهل سنت آمده، این است: «و معه قبس من نار»؛ (شعله ای از آتش به همراه عمر بود).(1)
و عمر تا به درب منزل رسید گفت: درب را باز کن و گرنه درب را بر روی شما به آتش می کشم ... آنگاه آتش را بر درب خانه ا فکند و آن را سوزانید.(2)
در باب استغاثه حضرت زهرا(علیها السلام) نیز آمده است که: عمر به همراه عده ای به طرف خانه علی(علیه السلام) آمده و درب را کوبید، فاطمه(علیها السلام) با شنیدن سر و صدای جمعیت با صدای ناله و گریه فریاد زد! یا رسول الله این چه مصیبتی است که پس از تو از پسر خطاب و ابوقحافه می بینم، که عده ای با شنیدن ناله فاطمه(علیها السلام) آنجا را ترک کردند، امّا عمر با تعدادی از جمعیت در آنجا باقی ماندند، که عمر قسم یاد کرد و گفت: به خدا سوگند خانه را بر روی شما به آتش می کشم، مگر آنکه برای بیعت خارج شوید.... آنگاه آتش بر درب خانه افکند و آن را سوزانید.(3)
یا در روایتی آورده اند که: قالت فاطمه(علیها السلام) یا بن خطاب؟ اجئت لتحرق دارنا؟ ! قال: نعم. « فاطمه فرمود : ای پسر خطاب ، آمده ای تا خانه ما را به آتش بکشی؟! عمر گفت: بله».(4)
سلیم بن قیس در کتابش می نویسد: وقتی که عمر به در خانه علی و فاطمه(علیها السلام) رسید، فاطمه پشت در نشسته بود، عمر درب را کوبید و گفت: درب را باز کنید. فاطمه(علیها السلام) فرمود: ای عمر ما را در غم از دست دادن رسول خدا تنها بگذار، با ما چه کار دارید?(5)
نتیجه:
بنا بر آنچه مسلم است، حضرت زهرا(علیها السلام) هنگام هجوم عمر به خانه حضرت علی(علیه السلام) در خانه حضور داشتند، که با شنیدن صدای عمر و همراهانش درب را بستند و حتّی احتمال هم نمی دادند که با وجود تنها یادگار پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) یعنی خودشان، یورش صورت بگیرد که متأسفانه این جسارت صورت گرفت و منجر به آتش زدن درب خانه شد.
پی نوشت:
(1). تاریخ طبری ج3، ص 101؛ مصنف ابن ابی شیبه، ج 7، ص432؛ العقد الفرید، ج 4، ص 260؛ انساب الاشراف ج2، ص 268.
(2). الامامه و السیاسة، ج 1، ص 12.
(3). الامامه و السیاسة، ج 1، ص 12.
(4). تاریخ ابی الغداء، ج1، ص 156.
(5). کتاب سلیم بن قیس، ص 864.
مطالب مرتبط:
