فضیلت تلاوت سوره ص
پرسش :
تلاوت سوره ص چه فضیلتی دارد؟
پاسخ :
در فضیلت این سوره که به سبب آغاز آن «ص» نام گرفته، در روایتی از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله می‌خوانیم که فرمود:
«مَن قَرَأ سورَةَ «ص» اعطِیَ مِنَ‌الاجرِ بِوَزنِ کُلّ جَبَلٍ سَخَّرَهُ اللّهُ لِداوُدَ حَسَناتٌ وَعَصَمَهُ اللّهُ أن یُصِرَّ عَلی ذَنبٍ صَغیراً او کَبیراً؛ کسی که سوره «ص» را بخواند، به اندازه هر کوهی که خدا مسخّر داوود فرموده بود حسنه به او می‌دهد و از آلوده شدن و اصرار بر گناه کوچک و بزرگ حفظ می‌کند».(1)
و در حدیثی امام باقر علیه السلام فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ «ص» فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ اعطِیَ مِن خَیرِ الدُّنیا وَالآخِرَةِ ما لَم یُعطَ أحَدٌ مِنَ النَّاسِ إلّانَبِیٌّ مُرسَلٌ أو مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَأدخَلَهُ اللّهُ الجَنَّةَ وَکُلَّ مَن أحَبَّ مِن أهلِ بَیتِهِ حَتّی خادِمَهُ الَّذی یَخدُمُهُ؛ کسی که سوره «ص» را در شب جمعه بخواند، از خیر دنیا و آخرت آن‌قدر (از سوی خداوند) به او بخشیده می‌شود که به هیچ‌کس داده نشده، جز پیامبران مرسَل و فرشتگان مقرّب و خدا او و کسانی از خانواده‌اش را که به آنها علاقه دارد، وارد بهشت می‌کند، حتّی خدمتگذاری که به او خدمت می‌کرده».(2)
هرگاه محتوای این سوره را در کنار این پاداش‌ها ببینیم، پیوند و ارتباط این پاداش‌ها با آن تعلیمات روشن می‌شود و بار دیگر تأکیدی است بر این حقیقت که منظور، تلاوت خشک و بی‌روح نیست، بلکه تلاوتی است اندیشه‌برانگیز و تصمیم‌آفرین، اندیشه و تصمیمی که انگیزه عمل شود و محتوای سوره را در زندگی انسان منعکس سازد.
پی‌نوشت:
1- مجمع‌البیان، ج 8، ص 463، آغاز سوره ص
1- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
در فضیلت این سوره که به سبب آغاز آن «ص» نام گرفته، در روایتی از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله می‌خوانیم که فرمود:
«مَن قَرَأ سورَةَ «ص» اعطِیَ مِنَ‌الاجرِ بِوَزنِ کُلّ جَبَلٍ سَخَّرَهُ اللّهُ لِداوُدَ حَسَناتٌ وَعَصَمَهُ اللّهُ أن یُصِرَّ عَلی ذَنبٍ صَغیراً او کَبیراً؛ کسی که سوره «ص» را بخواند، به اندازه هر کوهی که خدا مسخّر داوود فرموده بود حسنه به او می‌دهد و از آلوده شدن و اصرار بر گناه کوچک و بزرگ حفظ می‌کند».(1)
و در حدیثی امام باقر علیه السلام فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ «ص» فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ اعطِیَ مِن خَیرِ الدُّنیا وَالآخِرَةِ ما لَم یُعطَ أحَدٌ مِنَ النَّاسِ إلّانَبِیٌّ مُرسَلٌ أو مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَأدخَلَهُ اللّهُ الجَنَّةَ وَکُلَّ مَن أحَبَّ مِن أهلِ بَیتِهِ حَتّی خادِمَهُ الَّذی یَخدُمُهُ؛ کسی که سوره «ص» را در شب جمعه بخواند، از خیر دنیا و آخرت آن‌قدر (از سوی خداوند) به او بخشیده می‌شود که به هیچ‌کس داده نشده، جز پیامبران مرسَل و فرشتگان مقرّب و خدا او و کسانی از خانواده‌اش را که به آنها علاقه دارد، وارد بهشت می‌کند، حتّی خدمتگذاری که به او خدمت می‌کرده».(2)
هرگاه محتوای این سوره را در کنار این پاداش‌ها ببینیم، پیوند و ارتباط این پاداش‌ها با آن تعلیمات روشن می‌شود و بار دیگر تأکیدی است بر این حقیقت که منظور، تلاوت خشک و بی‌روح نیست، بلکه تلاوتی است اندیشه‌برانگیز و تصمیم‌آفرین، اندیشه و تصمیمی که انگیزه عمل شود و محتوای سوره را در زندگی انسان منعکس سازد.
پی‌نوشت:
1- مجمع‌البیان، ج 8، ص 463، آغاز سوره ص
1- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
