فضیلت تلاوت سوره سبأ
پرسش :
تلاوت سوره سبأ چه فضیلتی دارد؟
پاسخ :
در روایات اسلامی درباره اهمّیّت این سوره و تلاوت آن تعبیرات جالبی دیده می‌شود، از جمله در حدیثی از پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله می‌خوانیم که فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ سَبَإٍ لَم یَبقَ نَبِیٌّ وَلا رَسولٌ إلّا کانَ لَهُ یَومَ القِیامَةِ رَفیقاً وَمُصافِحاً؛ هر که سوره سبأ را بخواند، در قیامت تمام انبیا و رسولان رفیق و همنشین او خواهند بود و همگی با او مصافحه می‌کنند».(1)
در حدیث دیگری از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:
«مَن قَرَأَ الحَمدَینِ جَمیعاً سَبَإٍ وَفاطِرٍ فی لَیلَةٍ لَم یَزَل لَیلَتُهُ فی حِفظِ اللّهِ تَعالی وَکِلاءَتِهِ فَإن قَرَأَهُما فی نَهارِهِ لَم یُصِبهُ فی نَهارِهِ مَکروهٌ وَاعطِیَ مِن خَیرِ الدُّنیا وَخَیرِ الآخِرَةِ ما لَم یَخطُر عَلی قَلبِهِ وَلَم یَبلُغ مُناهُ؛ هر کس دو سوره‌ای را که با حمد آغاز می‌شود (سوره‌های سبأ و فاطر) در یک شب بخواند، تمام آن شب را در حفظ و حراست الهی خواهد بود و اگر آن دو را در روز بخواند، هیچ مکروهی به او نمی‌رسد و آن‌قدر از خیر دنیا و آخرت به او داده می‌شود که هرگز به قلبش خطور نکرده و فکر و آرزویش به آن نرسیده است».(2)
همان‌گونه که در آغاز هر سوره‌ای یادآور شده‌ایم، مسلّماً این پاداش‌های عظیم نصیب کسانی نمی‌شود که تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت کنند، بلکه خواندن باید مقدّمه‌ای باشد برای اندیشیدن که آن نیز انگیزه عمل است. مثلًا کسی که این سوره را می‌خواند از این نکته آگاه می‌شود که قوم سبأ بر اثر کفران نعمت‌های بی‌حساب الهی چنان زندگانیشان در هم کوبیده شد که عبرت همگان گشتند و سرنوشت آنها ضرب‌المثلی برای جهانیان شد. چنین انسانی به شکر نعمت، شکری آمیخته با جنبه‌های عملی می‌پردازد و شاکران نعمت خداوند در حفظ و امان او خواهند بود.
پی‌نوشت:
1- مجمع‌البیان، ج 8، ص 375، آغاز سوره سبا
2- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
در روایات اسلامی درباره اهمّیّت این سوره و تلاوت آن تعبیرات جالبی دیده می‌شود، از جمله در حدیثی از پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله می‌خوانیم که فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ سَبَإٍ لَم یَبقَ نَبِیٌّ وَلا رَسولٌ إلّا کانَ لَهُ یَومَ القِیامَةِ رَفیقاً وَمُصافِحاً؛ هر که سوره سبأ را بخواند، در قیامت تمام انبیا و رسولان رفیق و همنشین او خواهند بود و همگی با او مصافحه می‌کنند».(1)
در حدیث دیگری از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:
«مَن قَرَأَ الحَمدَینِ جَمیعاً سَبَإٍ وَفاطِرٍ فی لَیلَةٍ لَم یَزَل لَیلَتُهُ فی حِفظِ اللّهِ تَعالی وَکِلاءَتِهِ فَإن قَرَأَهُما فی نَهارِهِ لَم یُصِبهُ فی نَهارِهِ مَکروهٌ وَاعطِیَ مِن خَیرِ الدُّنیا وَخَیرِ الآخِرَةِ ما لَم یَخطُر عَلی قَلبِهِ وَلَم یَبلُغ مُناهُ؛ هر کس دو سوره‌ای را که با حمد آغاز می‌شود (سوره‌های سبأ و فاطر) در یک شب بخواند، تمام آن شب را در حفظ و حراست الهی خواهد بود و اگر آن دو را در روز بخواند، هیچ مکروهی به او نمی‌رسد و آن‌قدر از خیر دنیا و آخرت به او داده می‌شود که هرگز به قلبش خطور نکرده و فکر و آرزویش به آن نرسیده است».(2)
همان‌گونه که در آغاز هر سوره‌ای یادآور شده‌ایم، مسلّماً این پاداش‌های عظیم نصیب کسانی نمی‌شود که تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت کنند، بلکه خواندن باید مقدّمه‌ای باشد برای اندیشیدن که آن نیز انگیزه عمل است. مثلًا کسی که این سوره را می‌خواند از این نکته آگاه می‌شود که قوم سبأ بر اثر کفران نعمت‌های بی‌حساب الهی چنان زندگانیشان در هم کوبیده شد که عبرت همگان گشتند و سرنوشت آنها ضرب‌المثلی برای جهانیان شد. چنین انسانی به شکر نعمت، شکری آمیخته با جنبه‌های عملی می‌پردازد و شاکران نعمت خداوند در حفظ و امان او خواهند بود.
پی‌نوشت:
1- مجمع‌البیان، ج 8، ص 375، آغاز سوره سبا
2- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
