فلسفه تحریم جنگ در ماه هاى حرام
پرسش :
فلسفه تحریم جنگ در ماه هاى حرام چیست؟
پاسخ :
در سوره «توبه» آیه 36 مى خوانیم:
«إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اِثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ؛
تعداد ماه ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهى از آن روز که آسمان ها و زمین را آفریده دوازده ماه است که از آن، چهار ماه، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع مى باشد).»
تحریم جنگ در این چهار ماه یکى از طرق پایان دادن به جنگ هاى طویل المدة و وسیله اى براى دعوت به صلح و آرامش بود؛ زیرا هنگامى که جنگجویان چهار ماه از سال اسلحه را به زمین بگذارند و صداى چکاچک شمشیرها یا صفیر گلوله ها خاموش شود و مجالى براى تفکر و اندیشه به وجود آید، احتمال پایان یافتن جنگ بسیار زیاد است.
همیشه ادامه یک کار با شروع مجدد آن پس از خاموشى تفاوت دارد و دومى به مراتب مشکل‌تر است، فراموش نمى کنیم که در دوران جنگ هاى بیست ساله ویتنام چه اندازه زحمت مى کشیدند تا یک آتش بس بیست و چهار ساعته در آغاز سال نو مسیحى یا مانند آن به وجود آورند؛ ولى اسلام براى پیروان خود در هر سال یک آتش بس چهار ماهه اعلام مى دارد و این، خود نشانه روح صلح طلبى اسلام است. البته اگر دشمن بخواهد از این قانون اسلامى سوء استفاده کند و حریم ماه هاى حرام را بشکند اجازه مقابله به مثل به مسلمانان داده شده است.(1)
پی نوشت:
1. تفسیر نمونه، مکارم شیرازى، ناصر، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 شمسی، چاپ: اول، ج 7، ص 408.
منبع: یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، آیت الله ناصر مکارم شیرازى، تهیه و تنظیم: سید حسین حسینى، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1386.
در سوره «توبه» آیه 36 مى خوانیم:
«إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اِثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ؛
تعداد ماه ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهى از آن روز که آسمان ها و زمین را آفریده دوازده ماه است که از آن، چهار ماه، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع مى باشد).»
در اینجا این سؤال مطرح مى شود که چرا در چهار ماه (ماه هاى ذى القعده، ذى الحجّه، محرم و رجب) جنگ حرام است؟
تحریم جنگ در این چهار ماه یکى از طرق پایان دادن به جنگ هاى طویل المدة و وسیله اى براى دعوت به صلح و آرامش بود؛ زیرا هنگامى که جنگجویان چهار ماه از سال اسلحه را به زمین بگذارند و صداى چکاچک شمشیرها یا صفیر گلوله ها خاموش شود و مجالى براى تفکر و اندیشه به وجود آید، احتمال پایان یافتن جنگ بسیار زیاد است.
همیشه ادامه یک کار با شروع مجدد آن پس از خاموشى تفاوت دارد و دومى به مراتب مشکل‌تر است، فراموش نمى کنیم که در دوران جنگ هاى بیست ساله ویتنام چه اندازه زحمت مى کشیدند تا یک آتش بس بیست و چهار ساعته در آغاز سال نو مسیحى یا مانند آن به وجود آورند؛ ولى اسلام براى پیروان خود در هر سال یک آتش بس چهار ماهه اعلام مى دارد و این، خود نشانه روح صلح طلبى اسلام است. البته اگر دشمن بخواهد از این قانون اسلامى سوء استفاده کند و حریم ماه هاى حرام را بشکند اجازه مقابله به مثل به مسلمانان داده شده است.(1)
پی نوشت:
1. تفسیر نمونه، مکارم شیرازى، ناصر، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 شمسی، چاپ: اول، ج 7، ص 408.
منبع: یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، آیت الله ناصر مکارم شیرازى، تهیه و تنظیم: سید حسین حسینى، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1386.
