احکام مشاغل | داروسازی

پرسش :

اینجانب دکتر داروساز هستم که به علّت نداشتن مجوّز تأسیس داروخانه، فعلا به عنوان مسؤول فنّى در داروخانه دیگرى کار مى کنم. برابر قانون هر فردى (حتّى شخص بیسواد) مى تواند پروانه تأسیس داروخانه اخذ نماید، مشروط بر آن که مسؤول فنّىِ واجدِ شرایط براى داروخانه خود به کار گیرد. افراد غیر پزشک که داروخانه تأسیس مى نمایند طبعاً به دنبال انتفاع بوده و این امر را به عنوان سرمایه گذارى سودآور تلقّى مى کنند، امّا پزشکان داروساز بر اساس موازین علمى و قوانین حرفه اى و همچنین سوگندى که در هنگام فارغ التحصیلى یاد کرده اند مؤظّفند از انجام امورى که به زیان بیماران است اجتناب کنند که این امور با منافع مادّى شخص سرمایه گذار در تضاد بوده و طبعاً با مخالفت او روبه رو مى شود. از آنجا که داروسازانى که مسؤول فنّى چنین داروخانه هایى هستند، کارمند صاحب آن داروخانه محسوب مى شوند معمولا از سوى آنان مجبور به عدم انجام چنین امورى (و یا حداقل سکوت) مى شوند که با قانون و مقررات و از همه مهم تر سوگند حرفه اى آنان سازگار نیست. لطفاً بفرمایید: الف) در صورتى که دکتر داروساز از سوى صاحب داروخانه مجبور به عدم انجام مسؤولیّت علمى ـ اخلاقى فوق، یا سکوت در مقابل ارتکاب آن از سوى دیگر کارکنان داروخانه شود، چه حکمى دارد؟ ب) آیا داروخانه دارى که داروساز را به چنین اعمالى مجبور کند مشغول الذّمه است؟ ج) در صورتى که از این طریق به بیمارى زیان جسمى وارد شود، چه کسى ضامن خواهد بود؟ د) دادن مجوّز تأسیس داروخانه به افرادى که صلاحیّت علمى لازم را ندارند، با عنایت به این که در نهایت مشکلات فوق را ایجاد مى کند، شرعاً چه حکمى دارد؟

پاسخ :
جواب سوال الف: هرگاه ضوابط را رعایت نکنند جایز نیست.

جواب سوال ب: هر دو مشغول الذّمه هستند.

جواب سوال ج: هر دو ضامن اند.

جواب سوال د: اگر مشکلات فوق قابل اجتناب باشد مانعى ندارد.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.