پرسش :
حق كجاست و ارزش در چيست؟
پاسخ :
ممكن است كسى حقوق انسانى را در پستها و ميز و صندلىها و اموال پديد آمده از نواحىِ جنوب مقام و شمالِ جاه و شرق قدرت و غرب ثروت جستجو كند و چنين پندارِ عاطل را عين واقعيت بداند ليكن چنان خيال باطل را امير موحّدان جهان و عصاره حقوقدانان بشريت از يك سو، و محصول ولايت اولياى الهى از سوى ديگر يعنى حضرت اميرالمؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام عَفْطه عنز و آب بينى بز مىداند وآنها را همچون استخوانِ خوك در دستِ بيمارِ مبتلا به جذام مىشناسد و چنين چهرهاى را با عصبانيت از خود مىراند و آن را سه طلاقه مىكند و خود را از فريب او مىرهاند و فريب خوردن از آن را به دنيامداران هواپرست و هوامداران زر و زيور دوست احالت مىفرمايد همانطورى كه قرآن كريم سخن انديشوران الهى را كه در علم صحيح و ايمان ناب بهرهمند بوده، در برابر فريبخوردگان اموال قارونى كه مىگفتند:
» يا ليت لنا مثل ما أُوتى قارون انّه لذو حظّ عظيم»(1)
اى كاش براى ما بود آنچه براى قارون است، قارون از آن بهره فراوانى دارد.
چنين نقض مىفرمايد:
» وقال الّذين أُوتوا العلم وَيْلكم ثواب اللَّه خيرٌ لمن آمن وعمل صالحاً ولا يلقّيها الّا الصابرون»(2)
واى بر شما ثواب خداوند براى مؤمنى كه داراى عمل صالح باشد بهتر است، و اين حقيقت را جز صابران كسى دريافت نمىكند.
لازم به توجه است كه اگر كسى حق انسانيت را در قدرت مادّى جستجو كند آن را كمال واقعى بداند و از محدوده وظيفه برتر تلقى نمايد، بينش صائبى ندارد، و با چنين ديد ناصوابى در تحليل حقوق مشترك يا مختص زن و مرد كامياب نخواهد بود.
(1) سوره قصص، 79.
(2) سوره قصص، 80.
( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئينه جلال و جمال، صفحات 337 و 338.)
ممكن است كسى حقوق انسانى را در پستها و ميز و صندلىها و اموال پديد آمده از نواحىِ جنوب مقام و شمالِ جاه و شرق قدرت و غرب ثروت جستجو كند و چنين پندارِ عاطل را عين واقعيت بداند ليكن چنان خيال باطل را امير موحّدان جهان و عصاره حقوقدانان بشريت از يك سو، و محصول ولايت اولياى الهى از سوى ديگر يعنى حضرت اميرالمؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام عَفْطه عنز و آب بينى بز مىداند وآنها را همچون استخوانِ خوك در دستِ بيمارِ مبتلا به جذام مىشناسد و چنين چهرهاى را با عصبانيت از خود مىراند و آن را سه طلاقه مىكند و خود را از فريب او مىرهاند و فريب خوردن از آن را به دنيامداران هواپرست و هوامداران زر و زيور دوست احالت مىفرمايد همانطورى كه قرآن كريم سخن انديشوران الهى را كه در علم صحيح و ايمان ناب بهرهمند بوده، در برابر فريبخوردگان اموال قارونى كه مىگفتند:
» يا ليت لنا مثل ما أُوتى قارون انّه لذو حظّ عظيم»(1)
اى كاش براى ما بود آنچه براى قارون است، قارون از آن بهره فراوانى دارد.
چنين نقض مىفرمايد:
» وقال الّذين أُوتوا العلم وَيْلكم ثواب اللَّه خيرٌ لمن آمن وعمل صالحاً ولا يلقّيها الّا الصابرون»(2)
واى بر شما ثواب خداوند براى مؤمنى كه داراى عمل صالح باشد بهتر است، و اين حقيقت را جز صابران كسى دريافت نمىكند.
لازم به توجه است كه اگر كسى حق انسانيت را در قدرت مادّى جستجو كند آن را كمال واقعى بداند و از محدوده وظيفه برتر تلقى نمايد، بينش صائبى ندارد، و با چنين ديد ناصوابى در تحليل حقوق مشترك يا مختص زن و مرد كامياب نخواهد بود.
(1) سوره قصص، 79.
(2) سوره قصص، 80.
( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئينه جلال و جمال، صفحات 337 و 338.)
