پرسش :
چه كار كنيم كه رضايت امام زمان را جلب كنيم؟
پاسخ :
براي اين منظور مي توانيداز نكات زير كمك بگيريد
1. تهذيب نفس و كسب فضايل اخلاقي؛[1] يكي از عوامل اصلي كسب رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ و توفيق ديدار آن حضرت، تهذيب نفس و آراستن خود به اخلاق نيكوست. در روايتي از امام صادق ـ عليه السّلام ـ آمده است: «مَنْ سره ان يكون من اصحاب القائم، فينتظر، و ليعمل با الورع و محاسن الاخلاق...»[2]
(هر كس دوست ميدارد از ياران حضرت قائم ـ عليه السّلام ـ باشد (و آن حضرت از او راضي باشد) بايد كه منتظر باشد و در اين حال به پرهيزكاري و اخلاق نيكو رفتار نمايد). از اين روايت استفاده ميشود كه امام زمان ـ عليه السّلام ـ در صورتي از ما راضي ميشود كه از گناهان دوري نماييم و خود را به اخلاق شايسته و اسلامي آراسته سازيم. موضوع تهذيب نفس و دوري گزيدن از گناهان و اعمال ناشايست، به عنوان يكي از عوامل كسب رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ و وظايف منتظران در عصر غيبت از چنان اهميتي برخوردار است كه در توقيع شريفي كه از ناحية مقدسه حضرت صاحب الامر به مرحوم شيخ مفيد (ره) صادر گرديده، اعمال ناشايست و گناهاني كه از شيعيان آن حضرت سر ميزند، يكي از اسباب و يا تنها سبب طولاني شدن غيبت آن حضرت شمرده شده است. آن حضرت ميفرمايد: «تنها چيزي كه رابطه ما را با شيعيان قطع نموده و از آنان پوشيده ميدارد، همانا چيزهاي ناخوشايندي است كه از شيعيان به ما ميرسد و خوشايند ما نيست و از آنها انتظار نميرود».[3]
2. عمل نمودن به وظايف فردي و اجتماعي (احساس مسؤوليت)؛ حفظ و تقويت پيوند قلبي را امام عصر ـ عليه السّلام ـ و تجديد دايمي عهد و پيمان با آن حضرت يكي ديگر از وظايف مهم شيعيان و عامل رضايت و خشنودي آن حضرت و نيز مقدمهاي براي ديدار وي ميباشد. هرگز نبايد احساس كنيم كه در جامعه رها و بيمسؤوليت هستيم و هيچ تكليف و وظيفهاي نسبت به امام و مقتداي خود نداريم. اگر واقعاً ميخواهيم رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بدست آوريم بايد وظايف فردي و اجتماعي خود را بشناسيم و به صورت صحيح به آنها عمل كنيم. در روايتي از امام باقر ـ عليه السّلام ـ آمده است كه : «اصبرو علي اداء الفرائض و صابرو عدوَّكم و رابطوا امامكم المنتظر».[4]
(براي انجام واجبات صبر كنيد، و در برابر دشمنانتان مقاومت از خود نشان دهيد، و پيوندتان را با امام منتظرتان مستحكم نماييد). اين روايت بيانگر وظايف فردي و اجتماعي انسان است كه موجب تقويت ارتباط با امام زمان ـ عليه السّلام ـ و رضايت آن حضرت ميشود.[5]
اينكه ميبينيم در روايتهاي متعددي، امامان ما شيعيان خود را به تجديد عهد و بيعت با امام زمان خود سفارش كرده واز آنها خواستهاند كه در آغاز هر روز و حتي بعد از هر نماز واجب، دعاي عهد بخوانند، همه نشان از اهميت پيوند دايمي شيعيان با امام زمان ـ عليه السّلام ـ دارد، يعني به اين وسيله شيعيان هر روز به ياد امام زمان ـ عليه السّلام ـ ميافتند و با تجديد عهد و پيمان از كارهاي ناروا پرهيز نموده در جهت كسب رضايت آن حضرت تلاش ميكنند. در بخشي از دعاي عهد امام زمان ـ عليه السّلام ـ آمده است: «بار خدايا! من در بامداد اين روز و تمام دوران زندگانيم، عهد و پيماني را كه با آن حضرت بستهام تجديد ميكنم، كه هرگز از آن عهد و بيعت برنگردم و بر وظايف خودم پايدار بمانم...»[6].
دقت در عبارتهاي اين دعاي شريف ميتواند تصويري روشن از مفهوم عهد و پيمان با امام زمان ـ عليه السّلام ـ به ما ارائه دهد. اگر شما در آغاز هر روز با حضور قلب و توجه، چنين عهد و پيماني را با امام زمان ـ عليه السّلام ـ تجديد نماييد، هرگز به ركود، ذلت و خواري و ظلم كه برخلاف رضايت آن حضرت است، تن نخواهيد داد، و از هر نوع گناه ومعصيت نيز دوري خواهيد نمود. بنابراين براي ايجاد رابطه با امام زمان و شناخت اينكه چه اعمال و رفتاري موجب رضايت آن حضرت است حتماًً دعاي عهد امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بخوانيد.
خلاصه آنكه رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ با انجام اعمال شايسته، عبادت خداوند، ايمان، تزكيه و خودسازي و نيز رعايت تقوا در تمامي شرايط و موقعيتهاي زندگي و دوري از گناه امكان پذير است. همه ما بايد وظايف فردي و اجتماعي خودمان را بشناسيم و به آن عمل كنيم، تنها در اين صورت است كه رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ حاصل ميشود. اگر در جامعهاي چنين فرهنگي حاكم شود و همه در پي رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ باشند و وظايف فردي و اجتماعي خود را به نحو احسن انجام دهند، آن جامعه هرگز دچار بحران فرهنگي، از خود بيگانگي، يأس و نااميدي، و انحطاط نخواهد شد.
نكته ديگر اينكه، رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ دقيقاً به معناي توفيق ديدار آن حضرت نيست، ديدار امام زمان به صورتي كه او را ببينيم و صحبت كنيم، براي همگان امكان پذير نيست، ديدار امام زمان ـ عليه السّلام ـ براي افراد خاصي حاصل ميشود البته شما هم ميتوانيد با عبادت و خودسازي به اين مقام دست يابيد، امّا ارتباط قلبي و عاطفي با امام زمان ـ عليه السّلام ـ براي تمامي افرادي كه به وظايف خود عمل كنند و هميشه به ياد امام باشند، امكان پذير است. شما بيشتر به اين موضوع فكر كنيد و رضايت و ايجاد رابطه قلبي با امام زمان ـ عليه السّلام ـ را هدف خويش قرار دهيد، كه البته اگر اين حاصل شد، ممكن است ديدار امام زمان ـ عليه السّلام ـ نيز نصيب شما شود.[7]
بخش ديگر از سؤال شما اين بود كه: آيا هر موقع كه با آقا صحبت كنيم، صداي ما را ميشنود؟ پاسخ اين است كه آري، هر موقعي كه با امام زمان ـ عليه السّلام ـ صحبت كنيم، صداي ما را ميشنود، امام زمان ـ عليه السّلام ـ حجت خداوند در روي زمين است، لذا ناظر بر تمامي اعمال و رفتار انسانها ميباشد، همه كارهايي كه انجام ميدهيم، حتي كارهاي خلاف و ناشايست، او ميبيند و تمامي گفتههاي ما را ميشنود منتهي وقتي كه صحبت ما با او باشد و او را مورد خطاب قرار دهيم، نه تنها صحبت ما را ميشنود كه پاسخ ما را نيز ميدهد، تفاوت در فهم و دريافتهاي پاسخ است. افرادي كه خودساخته هستند و از معنويت بالايي برخوردارند، ممكن است صداي امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بشنوند، امّا ديگران متناسب با درجة معنويشان حالتي را در خويش احساس ميكنند كه امام توجهي خاص به آنها نموده است.
معرفي كتاب:
1. سيدرضا حسيني مطلق، راه وصال، پارسايان، چاپ اول، 1377.
2. واحد تحقيقاتي گل نرگس، ما امام زمان ـ عليه السّلام ـ را ديدهايم، گل ياس، چاپ اول، 1379.
3. سيد حسن ابطحي، ملاقات با امام زمان ـ عليه السّلام ـ ، كانون بحث و انتقاد ديني، چاپ اول، 1404 هـ.ق.
4. ابراهيم اميني، دادگستري جهان، شفق، چاپ 13، 1372.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . براي مطالعه بيشتر ر.ك: ابراهيم شفيعي، در انتظار موعود ـ عليه السّلام ـ ، سازمان تبليغات اسلامي،چاپ اول، 1376.
[2] . محمد ابن يعقوب كليني، الكافي، ج 1، ص 200.
[3] . محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، مكتبه الاسلاميه، ج 53، ص 177.
[4] . محمد ابن ابراهيم ـ نعماني، كتاب الغيبة، مكتبة الصدوق، بيتا، ص 200.
[5] . براي مطالعه بيشتر ر.ك: جمعي از نويسندگان، چشم به راه مهدي ـ عليه السّلام ـ ، دفتر تبليغات اسلامي، چاپ دوم، 1378.
[6] . محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، مكتبة الاسلاميه، ج 102، ص 116.
[7] . براي مطالعه بيشتر رك: عبدالرحمن باقر زادة بابلي، توجهات وليعصر به علماء و مراجع تقليد، تهذيب، چاپ اول، 1381.
براي اين منظور مي توانيداز نكات زير كمك بگيريد
1. تهذيب نفس و كسب فضايل اخلاقي؛[1] يكي از عوامل اصلي كسب رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ و توفيق ديدار آن حضرت، تهذيب نفس و آراستن خود به اخلاق نيكوست. در روايتي از امام صادق ـ عليه السّلام ـ آمده است: «مَنْ سره ان يكون من اصحاب القائم، فينتظر، و ليعمل با الورع و محاسن الاخلاق...»[2]
(هر كس دوست ميدارد از ياران حضرت قائم ـ عليه السّلام ـ باشد (و آن حضرت از او راضي باشد) بايد كه منتظر باشد و در اين حال به پرهيزكاري و اخلاق نيكو رفتار نمايد). از اين روايت استفاده ميشود كه امام زمان ـ عليه السّلام ـ در صورتي از ما راضي ميشود كه از گناهان دوري نماييم و خود را به اخلاق شايسته و اسلامي آراسته سازيم. موضوع تهذيب نفس و دوري گزيدن از گناهان و اعمال ناشايست، به عنوان يكي از عوامل كسب رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ و وظايف منتظران در عصر غيبت از چنان اهميتي برخوردار است كه در توقيع شريفي كه از ناحية مقدسه حضرت صاحب الامر به مرحوم شيخ مفيد (ره) صادر گرديده، اعمال ناشايست و گناهاني كه از شيعيان آن حضرت سر ميزند، يكي از اسباب و يا تنها سبب طولاني شدن غيبت آن حضرت شمرده شده است. آن حضرت ميفرمايد: «تنها چيزي كه رابطه ما را با شيعيان قطع نموده و از آنان پوشيده ميدارد، همانا چيزهاي ناخوشايندي است كه از شيعيان به ما ميرسد و خوشايند ما نيست و از آنها انتظار نميرود».[3]
2. عمل نمودن به وظايف فردي و اجتماعي (احساس مسؤوليت)؛ حفظ و تقويت پيوند قلبي را امام عصر ـ عليه السّلام ـ و تجديد دايمي عهد و پيمان با آن حضرت يكي ديگر از وظايف مهم شيعيان و عامل رضايت و خشنودي آن حضرت و نيز مقدمهاي براي ديدار وي ميباشد. هرگز نبايد احساس كنيم كه در جامعه رها و بيمسؤوليت هستيم و هيچ تكليف و وظيفهاي نسبت به امام و مقتداي خود نداريم. اگر واقعاً ميخواهيم رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بدست آوريم بايد وظايف فردي و اجتماعي خود را بشناسيم و به صورت صحيح به آنها عمل كنيم. در روايتي از امام باقر ـ عليه السّلام ـ آمده است كه : «اصبرو علي اداء الفرائض و صابرو عدوَّكم و رابطوا امامكم المنتظر».[4]
(براي انجام واجبات صبر كنيد، و در برابر دشمنانتان مقاومت از خود نشان دهيد، و پيوندتان را با امام منتظرتان مستحكم نماييد). اين روايت بيانگر وظايف فردي و اجتماعي انسان است كه موجب تقويت ارتباط با امام زمان ـ عليه السّلام ـ و رضايت آن حضرت ميشود.[5]
اينكه ميبينيم در روايتهاي متعددي، امامان ما شيعيان خود را به تجديد عهد و بيعت با امام زمان خود سفارش كرده واز آنها خواستهاند كه در آغاز هر روز و حتي بعد از هر نماز واجب، دعاي عهد بخوانند، همه نشان از اهميت پيوند دايمي شيعيان با امام زمان ـ عليه السّلام ـ دارد، يعني به اين وسيله شيعيان هر روز به ياد امام زمان ـ عليه السّلام ـ ميافتند و با تجديد عهد و پيمان از كارهاي ناروا پرهيز نموده در جهت كسب رضايت آن حضرت تلاش ميكنند. در بخشي از دعاي عهد امام زمان ـ عليه السّلام ـ آمده است: «بار خدايا! من در بامداد اين روز و تمام دوران زندگانيم، عهد و پيماني را كه با آن حضرت بستهام تجديد ميكنم، كه هرگز از آن عهد و بيعت برنگردم و بر وظايف خودم پايدار بمانم...»[6].
دقت در عبارتهاي اين دعاي شريف ميتواند تصويري روشن از مفهوم عهد و پيمان با امام زمان ـ عليه السّلام ـ به ما ارائه دهد. اگر شما در آغاز هر روز با حضور قلب و توجه، چنين عهد و پيماني را با امام زمان ـ عليه السّلام ـ تجديد نماييد، هرگز به ركود، ذلت و خواري و ظلم كه برخلاف رضايت آن حضرت است، تن نخواهيد داد، و از هر نوع گناه ومعصيت نيز دوري خواهيد نمود. بنابراين براي ايجاد رابطه با امام زمان و شناخت اينكه چه اعمال و رفتاري موجب رضايت آن حضرت است حتماًً دعاي عهد امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بخوانيد.
خلاصه آنكه رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ با انجام اعمال شايسته، عبادت خداوند، ايمان، تزكيه و خودسازي و نيز رعايت تقوا در تمامي شرايط و موقعيتهاي زندگي و دوري از گناه امكان پذير است. همه ما بايد وظايف فردي و اجتماعي خودمان را بشناسيم و به آن عمل كنيم، تنها در اين صورت است كه رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ حاصل ميشود. اگر در جامعهاي چنين فرهنگي حاكم شود و همه در پي رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ باشند و وظايف فردي و اجتماعي خود را به نحو احسن انجام دهند، آن جامعه هرگز دچار بحران فرهنگي، از خود بيگانگي، يأس و نااميدي، و انحطاط نخواهد شد.
نكته ديگر اينكه، رضايت امام زمان ـ عليه السّلام ـ دقيقاً به معناي توفيق ديدار آن حضرت نيست، ديدار امام زمان به صورتي كه او را ببينيم و صحبت كنيم، براي همگان امكان پذير نيست، ديدار امام زمان ـ عليه السّلام ـ براي افراد خاصي حاصل ميشود البته شما هم ميتوانيد با عبادت و خودسازي به اين مقام دست يابيد، امّا ارتباط قلبي و عاطفي با امام زمان ـ عليه السّلام ـ براي تمامي افرادي كه به وظايف خود عمل كنند و هميشه به ياد امام باشند، امكان پذير است. شما بيشتر به اين موضوع فكر كنيد و رضايت و ايجاد رابطه قلبي با امام زمان ـ عليه السّلام ـ را هدف خويش قرار دهيد، كه البته اگر اين حاصل شد، ممكن است ديدار امام زمان ـ عليه السّلام ـ نيز نصيب شما شود.[7]
بخش ديگر از سؤال شما اين بود كه: آيا هر موقع كه با آقا صحبت كنيم، صداي ما را ميشنود؟ پاسخ اين است كه آري، هر موقعي كه با امام زمان ـ عليه السّلام ـ صحبت كنيم، صداي ما را ميشنود، امام زمان ـ عليه السّلام ـ حجت خداوند در روي زمين است، لذا ناظر بر تمامي اعمال و رفتار انسانها ميباشد، همه كارهايي كه انجام ميدهيم، حتي كارهاي خلاف و ناشايست، او ميبيند و تمامي گفتههاي ما را ميشنود منتهي وقتي كه صحبت ما با او باشد و او را مورد خطاب قرار دهيم، نه تنها صحبت ما را ميشنود كه پاسخ ما را نيز ميدهد، تفاوت در فهم و دريافتهاي پاسخ است. افرادي كه خودساخته هستند و از معنويت بالايي برخوردارند، ممكن است صداي امام زمان ـ عليه السّلام ـ را بشنوند، امّا ديگران متناسب با درجة معنويشان حالتي را در خويش احساس ميكنند كه امام توجهي خاص به آنها نموده است.
معرفي كتاب:
1. سيدرضا حسيني مطلق، راه وصال، پارسايان، چاپ اول، 1377.
2. واحد تحقيقاتي گل نرگس، ما امام زمان ـ عليه السّلام ـ را ديدهايم، گل ياس، چاپ اول، 1379.
3. سيد حسن ابطحي، ملاقات با امام زمان ـ عليه السّلام ـ ، كانون بحث و انتقاد ديني، چاپ اول، 1404 هـ.ق.
4. ابراهيم اميني، دادگستري جهان، شفق، چاپ 13، 1372.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . براي مطالعه بيشتر ر.ك: ابراهيم شفيعي، در انتظار موعود ـ عليه السّلام ـ ، سازمان تبليغات اسلامي،چاپ اول، 1376.
[2] . محمد ابن يعقوب كليني، الكافي، ج 1، ص 200.
[3] . محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، مكتبه الاسلاميه، ج 53، ص 177.
[4] . محمد ابن ابراهيم ـ نعماني، كتاب الغيبة، مكتبة الصدوق، بيتا، ص 200.
[5] . براي مطالعه بيشتر ر.ك: جمعي از نويسندگان، چشم به راه مهدي ـ عليه السّلام ـ ، دفتر تبليغات اسلامي، چاپ دوم، 1378.
[6] . محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، مكتبة الاسلاميه، ج 102، ص 116.
[7] . براي مطالعه بيشتر رك: عبدالرحمن باقر زادة بابلي، توجهات وليعصر به علماء و مراجع تقليد، تهذيب، چاپ اول، 1381.
.jpg "حج برائت چیست ؟")
