پرسش :
علت این که نان (دسترنج) بعضی از مردان شهوت انسان را زیاد می کند چیست، به عبارت دیگر، انسان بعد از خوردن از آن لقمه، تمایلات جنسی اش زیاد می شود. آیا در روایات ما دلیلی بر این موضوع است؟ آیا مشکل سر خمس یا زکات است؟
پاسخ :
در پاسخ، ابتدا باید مقدماتی مطرح شده و سپس، جمع بندی نهایی ارائه شود:
1. ابتدا باید بدانید که تمایلات جنسی از امور طبیعی بشر بوده و زیاد شدن آن، به خودی خود موضوع ناپسند و غیر مشروعی نیست، تا در مورد آن نگران باشید. آنچه مهم است، آن است که این تمایلات در چه جهتی سوق داده شوند. تعالیم دینی، عزب (مجرد) ماندن و تشکیل ندادن خانواده را نپسندیده[1] و حتی توصیه هایی جهت افزایش تمایلات جنسی به افراد متأهل، ارائه می نماید،![2] اما از طرفی، تأکید فراوانی بر پاک دامنی و نگه داشتن حریم ها و حرمت ها شده که چنین توصیه هایی را هم در قرآن کریم،[3] و هم در روایات منقول از پیشوایان دینی، به وفور مشاهده می نماییم که برای آنانی که مرزها را شکسته و در امور جنسی بی مبالات اند، مجازات های سنگینی در نظر گرفته شده است.[4]
2. سیر نگه داشتن دائمی شکم؛ چه از راه حلال و چه از راه حرام، موجب افزایش تمایلات جنسی خواهد شد. به همین دلیل پیامبر اکرم (ص) خطاب به جوانان می فرماید: هر کدامتان که توانایی مالی برای ازدواج دارید، هرچه زودتر به این کار اقدام ورزید و گروهی از شما که امکان ازدواج برایشان فراهم نیست، بسیار روزه بگیرند که روزه، تمایلات جنسی انسان را کاهش خواهد داد.[5] براین اساس، همچنان که واضح است، تمایلات جنسی، با خوردن غذاهای مقوی، افزایش و با روزه و کم نمودن غذا، کاهش خواهد یافت و تفاوتی نمی نماید که این غذا از حلال باشد و یا از حرام، بلکه میان خوردن غذا و تمایل جنسی، ارتباطی مستقیم وجود دارد.
3 . پیامبر اکرم (ص) بیان می فرمایند: "اگر شخص با ایمانی، مرا به مهمانی ساده ای دعوت نماید، آن را پذیرفته و پذیرش دعوت او را جزئی از آیین خود خواهم دانست، اما اگر منافق یا مشرکی، غذای مفصل تری تدارک ببیند و مرا به آن دعوت نماید، نخواهم پذیرفت ..." .[6]
بیان چنین سخنی، نشانگر آن است که غذا و لقمه ای که نزد افراد مختلف خورده شود، می تواند بر رفتار و کردار انسان ها تأثیر متفاوتی بگذارد. اگر لقمۀ حرام بر منش انسان بی تأثیر بود، امام صادق (ع) نمی فرمود که دوری جستن از یک لقمۀ حرام از دو هزار رکعت نماز مستحبی نزد خدا دوست داشتنی تر است،[7] و یا این که درآمد حرام، آثار منفی خود را بر فرزندان انسان برجای خواهد نهاد.[8]
در نهایت می توان به این جمع بندی رسید که هرچند انواع غذاها؛ اعم از حلال و حرام، تقویت کننده قوای جنسی بوده، اما این به خودی خود ایراد و اشکالی ندارد، البته اگر این لقمه ها از مال حرام تهیه شود، چه خود فرد، آن درآمد حرام را به دست آورده باشد و یا نزد شخص دیگری آن را خورده باشد، ممکن است این تقویت تمایلات جنسی، موجب انحراف اخلاقی و اعتقادی او شود، اما اگر به لقمۀ حلالی بسنده نماید، افزایش این تمایلات، نمی تواند او را از محدودۀ تعیین شده توسط دین اسلام، خارج نماید. شاهد این گفتار، روایتی از امام صادق (ع) است که به نقل از کتاب آسمانی تورات بیان می دارد: "هر که به مقدار کمی از مال حلال بسنده نماید، زندگی او آسان و درآمدش پاکیزه خواهد ماند و از کارهای ناپسند و نامشروع، در امان خواهد ماند".[9]
پی نوشتها:
[1] ر. ک: حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 20، ص 106، روایات مندرج در باب 48، مؤسسة آل البیت، قم، 1409 ه ق.
[2] حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 2، ص 82، ح 1552؛ ج 25، ص 18، ح 31022 و ص 177، ح 31578 و ...
[3] مؤمنون، 7- 5؛ معارج 31- 29، "و الذین هم لفروجهم حافظون إلا علی أزواجهم ...".
[4] ر.ک: حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 28، روایات مختلف مندرج در ابواب مختلف کتاب حدود.
[5] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 100، ص 220، ح 20، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ه ق.
[6] وسائل الشیعة، ج 24، ص 268، ح 30512.
[7] بحار الانوار، ج 90، ص 373.
[8] وسائل الشیعة، ج 17، ص 81، ح 22043.
[9] همان، ج 21، ص 531، ح 27777.
http://farsi.islamquest.net
در پاسخ، ابتدا باید مقدماتی مطرح شده و سپس، جمع بندی نهایی ارائه شود:
1. ابتدا باید بدانید که تمایلات جنسی از امور طبیعی بشر بوده و زیاد شدن آن، به خودی خود موضوع ناپسند و غیر مشروعی نیست، تا در مورد آن نگران باشید. آنچه مهم است، آن است که این تمایلات در چه جهتی سوق داده شوند. تعالیم دینی، عزب (مجرد) ماندن و تشکیل ندادن خانواده را نپسندیده[1] و حتی توصیه هایی جهت افزایش تمایلات جنسی به افراد متأهل، ارائه می نماید،![2] اما از طرفی، تأکید فراوانی بر پاک دامنی و نگه داشتن حریم ها و حرمت ها شده که چنین توصیه هایی را هم در قرآن کریم،[3] و هم در روایات منقول از پیشوایان دینی، به وفور مشاهده می نماییم که برای آنانی که مرزها را شکسته و در امور جنسی بی مبالات اند، مجازات های سنگینی در نظر گرفته شده است.[4]
2. سیر نگه داشتن دائمی شکم؛ چه از راه حلال و چه از راه حرام، موجب افزایش تمایلات جنسی خواهد شد. به همین دلیل پیامبر اکرم (ص) خطاب به جوانان می فرماید: هر کدامتان که توانایی مالی برای ازدواج دارید، هرچه زودتر به این کار اقدام ورزید و گروهی از شما که امکان ازدواج برایشان فراهم نیست، بسیار روزه بگیرند که روزه، تمایلات جنسی انسان را کاهش خواهد داد.[5] براین اساس، همچنان که واضح است، تمایلات جنسی، با خوردن غذاهای مقوی، افزایش و با روزه و کم نمودن غذا، کاهش خواهد یافت و تفاوتی نمی نماید که این غذا از حلال باشد و یا از حرام، بلکه میان خوردن غذا و تمایل جنسی، ارتباطی مستقیم وجود دارد.
3 . پیامبر اکرم (ص) بیان می فرمایند: "اگر شخص با ایمانی، مرا به مهمانی ساده ای دعوت نماید، آن را پذیرفته و پذیرش دعوت او را جزئی از آیین خود خواهم دانست، اما اگر منافق یا مشرکی، غذای مفصل تری تدارک ببیند و مرا به آن دعوت نماید، نخواهم پذیرفت ..." .[6]
بیان چنین سخنی، نشانگر آن است که غذا و لقمه ای که نزد افراد مختلف خورده شود، می تواند بر رفتار و کردار انسان ها تأثیر متفاوتی بگذارد. اگر لقمۀ حرام بر منش انسان بی تأثیر بود، امام صادق (ع) نمی فرمود که دوری جستن از یک لقمۀ حرام از دو هزار رکعت نماز مستحبی نزد خدا دوست داشتنی تر است،[7] و یا این که درآمد حرام، آثار منفی خود را بر فرزندان انسان برجای خواهد نهاد.[8]
در نهایت می توان به این جمع بندی رسید که هرچند انواع غذاها؛ اعم از حلال و حرام، تقویت کننده قوای جنسی بوده، اما این به خودی خود ایراد و اشکالی ندارد، البته اگر این لقمه ها از مال حرام تهیه شود، چه خود فرد، آن درآمد حرام را به دست آورده باشد و یا نزد شخص دیگری آن را خورده باشد، ممکن است این تقویت تمایلات جنسی، موجب انحراف اخلاقی و اعتقادی او شود، اما اگر به لقمۀ حلالی بسنده نماید، افزایش این تمایلات، نمی تواند او را از محدودۀ تعیین شده توسط دین اسلام، خارج نماید. شاهد این گفتار، روایتی از امام صادق (ع) است که به نقل از کتاب آسمانی تورات بیان می دارد: "هر که به مقدار کمی از مال حلال بسنده نماید، زندگی او آسان و درآمدش پاکیزه خواهد ماند و از کارهای ناپسند و نامشروع، در امان خواهد ماند".[9]
پی نوشتها:
[1] ر. ک: حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 20، ص 106، روایات مندرج در باب 48، مؤسسة آل البیت، قم، 1409 ه ق.
[2] حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 2، ص 82، ح 1552؛ ج 25، ص 18، ح 31022 و ص 177، ح 31578 و ...
[3] مؤمنون، 7- 5؛ معارج 31- 29، "و الذین هم لفروجهم حافظون إلا علی أزواجهم ...".
[4] ر.ک: حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 28، روایات مختلف مندرج در ابواب مختلف کتاب حدود.
[5] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 100، ص 220، ح 20، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ه ق.
[6] وسائل الشیعة، ج 24، ص 268، ح 30512.
[7] بحار الانوار، ج 90، ص 373.
[8] وسائل الشیعة، ج 17، ص 81، ح 22043.
[9] همان، ج 21، ص 531، ح 27777.
http://farsi.islamquest.net
