پرسش :
نقش والدين در پيشرفت تحصيلي دانشآموزان چیست؟
پاسخ :
والدين ميتوانند در سنين مدرسه کودک را نسبت به مسايل گوناگون تحصيل کمک کرده و در ايجاد و پيشبرد موفقيت وي نقش موثر و نافذي داشته باشند. والدين بهتر است شيوه مطالعه و عادت به آن را در زندگي خانوادگي خود بگنجانند و دانشآموزان را از ابتدا نسبت به امر مطالعه علاقهمند کنند و يادگيري را براي پيشرفت تحصيلي آنها لازم بدانند چون کافي است دانشآموزان درک کنند که يادگيري در نظر والدين نقش پراهميتي دارد.
اين موضوع به عنوان عاملي ذهن دانشآموزان را تحريک کرده، شوق مدرسه رفتن را بيشتر و آموختن را براي آنها لذتبخشتر خواهد کرد. همچنين لازم است که والدين فرزندان خود را در بحث و گفتگوهاي خانوادگي شرکت دهند در اين صورت آنها انگيزه لازم را براي فکر کردن و يادگيري به دست خواهند آورد چون در زندگي دانشآموزان موفقيت در يک مورد موفقيتهاي بعد را ميتواند همراه داشته باشد و اعتماد به نفس دانشآموز بر اساس همين کسب موفقيتها به تدريج ساخته شده و استوار ميشود. موفقيت و شکست براي دانشآموزان ميتواند مانند نردباني باشد که وقتي دانشآموزي بر اولين پله آن پا نهاد ميتواند تا آخرين پله را بپيمايد. بنابراين والدين بايد هر پله پيروزي دانشآموز را مورد تاييد و تشويق قرار دهند.
همچنين والدين از طريق گوش دادن به سوالات فرزندان خود و کمک کردن به آنها در يافتن پاسخ مناسب به گسترش و ايجاد علايق جديد، آنها را ياري ميکنند.
والدين آگاه ميدانند فرزندان براي يادگيري بايد سوال کنند و آنها احتياج به پاسخ دارند بنابراين بايد «چراها» را تشويق کرد و نه آنکه فرو نشانيد و خاموش کرد.
والدين بايد به ياد داشته باشند که آنها و آموزگار جنبههاي متعددي از دانشآموز را مشاهده ميکنند بنابراين با مقايسه يادداشتهاي يکديگر يا در جريان مصاحبه حضوري با آموزگار که بهطور مرتب صورت ميگيرد در شناسايي فرزند خود موفقتر خواهند شد.
منبع: http://www.salamat.com
والدين ميتوانند در سنين مدرسه کودک را نسبت به مسايل گوناگون تحصيل کمک کرده و در ايجاد و پيشبرد موفقيت وي نقش موثر و نافذي داشته باشند. والدين بهتر است شيوه مطالعه و عادت به آن را در زندگي خانوادگي خود بگنجانند و دانشآموزان را از ابتدا نسبت به امر مطالعه علاقهمند کنند و يادگيري را براي پيشرفت تحصيلي آنها لازم بدانند چون کافي است دانشآموزان درک کنند که يادگيري در نظر والدين نقش پراهميتي دارد.
اين موضوع به عنوان عاملي ذهن دانشآموزان را تحريک کرده، شوق مدرسه رفتن را بيشتر و آموختن را براي آنها لذتبخشتر خواهد کرد. همچنين لازم است که والدين فرزندان خود را در بحث و گفتگوهاي خانوادگي شرکت دهند در اين صورت آنها انگيزه لازم را براي فکر کردن و يادگيري به دست خواهند آورد چون در زندگي دانشآموزان موفقيت در يک مورد موفقيتهاي بعد را ميتواند همراه داشته باشد و اعتماد به نفس دانشآموز بر اساس همين کسب موفقيتها به تدريج ساخته شده و استوار ميشود. موفقيت و شکست براي دانشآموزان ميتواند مانند نردباني باشد که وقتي دانشآموزي بر اولين پله آن پا نهاد ميتواند تا آخرين پله را بپيمايد. بنابراين والدين بايد هر پله پيروزي دانشآموز را مورد تاييد و تشويق قرار دهند.
همچنين والدين از طريق گوش دادن به سوالات فرزندان خود و کمک کردن به آنها در يافتن پاسخ مناسب به گسترش و ايجاد علايق جديد، آنها را ياري ميکنند.
والدين آگاه ميدانند فرزندان براي يادگيري بايد سوال کنند و آنها احتياج به پاسخ دارند بنابراين بايد «چراها» را تشويق کرد و نه آنکه فرو نشانيد و خاموش کرد.
والدين بايد به ياد داشته باشند که آنها و آموزگار جنبههاي متعددي از دانشآموز را مشاهده ميکنند بنابراين با مقايسه يادداشتهاي يکديگر يا در جريان مصاحبه حضوري با آموزگار که بهطور مرتب صورت ميگيرد در شناسايي فرزند خود موفقتر خواهند شد.
منبع: http://www.salamat.com