پرسش :
آيا انتخاب حضرت محمد(ص) به پيامبري اكتسابي بوده يا انتصابي، و يا اينكه هر دو قضيه را شامل ميشود؟
پاسخ :
آنچه در مسألة نبوّت و امامت معتبر است، نصب و گزينش الهي است مفهوم انتخابي و انتصابي كه در عرف معاصر، نوع حكومتها به آن تعيين ميشوند در آن بي موضوع است؛ زيرا نه انتخاب اكثريّت افراد بشر در آن دخالت دارد و نه انتصاب فرد خاصي از بشر. اين دو گونه تعيين، معايب و مفاسدي دارند و غالباً يا در همه جا، به گزينش اصلح و اقعي منتهي نميشود و از اغراض خصوصي و هواهاي نفساني و اميال مختلف مصون نميماند.
امّا گزينش الهي و برگزيدن به نبوّت و رسالت يا امامت، بر اساس صلاحيّت ها و شرايط واقعي و شايستگي بوده و چون خداوند متعال آگاه و عالم بر آن است، هميشه اصلح واقعي برگزيده ميشود.
بنابراين نبوّت به نصب است؛ امّا به نصب خداوند عالم و حكيم، نصب اصلح و اَلْيَق واقعي است؛ كه د رگزينش هاي انتخابي يا انتصابي بشري هرگز قابل تأمين و تضمين نيست و در يك كلمه: « اَللهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» انعام/124 است.
گزينش بشري، گزينش جاهل به حقايق و غير مصون از خطا و اشتباه و در معرض پيروي از اغراض شخصي و هواهاي نفساني است. به هر حال، چه انتخابي و چه انتصابي باشد. اين گزينش خداوند علّام الغيوب و حكيم و غني، منزّه از خطا و اشتباه و مبرّا از احتياج به جلب نفع يا دفع ضرر است.
معارف دين،آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني
www.payambarazam.ir
آنچه در مسألة نبوّت و امامت معتبر است، نصب و گزينش الهي است مفهوم انتخابي و انتصابي كه در عرف معاصر، نوع حكومتها به آن تعيين ميشوند در آن بي موضوع است؛ زيرا نه انتخاب اكثريّت افراد بشر در آن دخالت دارد و نه انتصاب فرد خاصي از بشر. اين دو گونه تعيين، معايب و مفاسدي دارند و غالباً يا در همه جا، به گزينش اصلح و اقعي منتهي نميشود و از اغراض خصوصي و هواهاي نفساني و اميال مختلف مصون نميماند.
امّا گزينش الهي و برگزيدن به نبوّت و رسالت يا امامت، بر اساس صلاحيّت ها و شرايط واقعي و شايستگي بوده و چون خداوند متعال آگاه و عالم بر آن است، هميشه اصلح واقعي برگزيده ميشود.
بنابراين نبوّت به نصب است؛ امّا به نصب خداوند عالم و حكيم، نصب اصلح و اَلْيَق واقعي است؛ كه د رگزينش هاي انتخابي يا انتصابي بشري هرگز قابل تأمين و تضمين نيست و در يك كلمه: « اَللهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ» انعام/124 است.
گزينش بشري، گزينش جاهل به حقايق و غير مصون از خطا و اشتباه و در معرض پيروي از اغراض شخصي و هواهاي نفساني است. به هر حال، چه انتخابي و چه انتصابي باشد. اين گزينش خداوند علّام الغيوب و حكيم و غني، منزّه از خطا و اشتباه و مبرّا از احتياج به جلب نفع يا دفع ضرر است.
معارف دين،آيةالله لطف الله صافي گلپايگاني
www.payambarazam.ir
