پرسش :

چطور در اسلام افراد اديان ديگر نجس شمرده شده‏اند، مگر همه انسان‏ها آفريده خداوند نيستند؟

پاسخ :
در اسلام به عقائد افراد اديان ديگر احترام گذاشته مي‏شود و مسلمانان موظفند رفتار مسالمت‏آميز با آن‏ها داشته باشند. ناپاك بودن افراد اديان ديگر بر فرض صحت اين ادعا، ناپاكي معنوي و آلودگي باطني است كه آثار آن در جسم آن‏ها هم ظاهر شده است. يك فايده آن حفظ عقايد بسياري از مردم مي‏باشد كه با معاشرت با افراد منحرف و گمراه تحت تأثير قرار مي‏گيرند و منحرف مي‏شوند. هميشه مصلحان به افراد سفارش مي‏كنند كه از معاشرت با افراد آلوده و گمراه و منحرف دوري كنند. اسلام اين موضوع را به صورت ناپاك بودن ايشان بيان كرده است.
از طرفي ملاحظه مي‏كنيم كه اسلام روابط اقتصادي و تجاري با افراد اديان ديگر و يا حتي كفار را با شرايط معيّني اجازه داده، ولي در معاشرت‏ها خواسته كه از ايشان اجتناب كنند، يعني هم خواسته از منافع بهره‏مند گردند و هم از ضررهاي عقيدتي و اخلاقي (كه لازمه معاشرت كامل براي بسياري از مردم است) در امان بمانند. اضافه بر اين كه تمام افراد كافر از بسياري از آلودگي‏ها و چيزهاي نجس مانند خون و گوشت خوك و همراهي با سگ و مشروبات الكلي اجتناب نمي‏كنند، كه طبعاً زندگي آنان آلوده مي‏باشد. براي دوري از اين آلودگي‏ها آيين اسلام آن‏ها را نجس شمرده تا مسلماناني كه ممكن است بر اثر معاشرت آلوده شوند، از هر نوع آلودگي محفوظ بمانند.
البته برخي فقيهان شيعه در قرون اخير و برخي از مراجع حاضر، ادلّه نجاست ذاتي مشركان را ناتمام دانسته و از همين رو از فتواي نجاست دست برداشته‏اند و قائل به احتياط شده يا فتواي به طهارت مشركان داده‏اند. مگر آن كه از چيزهاي ديگر مانند شراب و سگ متنجس شده باشند.(1)
فقها اين بحث بسيار دامنه گسترده‏اي دارد كه اگر علاقه‏مند به آن بوديد، در نامه‏هاي بعدي تقاضا كنيد تا به تفصيل وارد بحث و گفت گو شويم.
پي نوشت‏:
1. مدارك الاحكام، ج 3، ص 294؛ ذخيره المعاد، سبزواري، ص 151؛ مصباح الفقيه، حاج آقا رضا همداني، كتاب الطهارة، ص 47؛ بحوث في شرح عروة الوثقي، ج 3، ص 283 از آيت اللَّه العظمی مكارم شيرازي.
www.eporsesh.com