پرسش :
پسري 8 ساله دارم که بسيار سر به هوا و به سخنان من بيتوجه است. آيا اين حالت، به او لطمه ميزند؟
پاسخ :
بيتوجهي و سر به هوايي کودک در حد معمول، طبيعي است و اگر از حد معمول بگذرد، ممکن است به او لطمههايي وارد سازد و اين لطمهها، اعتماد به نفس او را بگيرد.
براي تخفيف اين رفتار، ريشهها را بيابيد و آنها را از بين ببريد:
1. مشکلات روحي - رواني: يکي از علل سر به هوايي کودک شما، مشکلات روحي - رواني است. مشکلات او ممکن است مربوط به خانه يا مدرسه باشد که ميتوانيد با گفت و گو يا ايجاد ارتباط با مدرسه، منشأ آنها را بيابيد و از بين ببريد.
2. مشغوليت فکري: اموري از قبيل اردو، مسابقه، امتحان، قرار با دوستان و... فکر او را مشغول ميکند و سر به هوا ميشود. بيتوجهي و سر به هوايي کودک در اين حالت طبيعي است و بايد با آن مدارا کنيد. اين مشکل در بزرگسالان هم فراوان ديده ميشود.
3. گريز از کار: امر و نهي فراوان والدين، کودک را خسته ميکند و اين خستگي سبب ميشود به سخنان شما توجه نکند؛ پس امر و نهيها را متعادل کنيد.
4. غرق شدن در کار: گاهي کودک، چنان در فعاليتي (تماشاي تلويزيون، بازي با رايانه، بازي با همسالان و...) غرق ميشود که به واقع، صداي شما را نميشنود. در اين موارد، از بيتوجهي او چشم بپوشيد.
چند توصيه
أ. روشن بودن پرسش و دستور: وقتي از او چيزي ميپرسيد يا به او دستوري ميدهيد، پرسش و دستورتان روشن باشد و فرمانهاي خود را تغيير ندهيد.
ب. نگاه مستقيم کودک به شما: هنگام سخن گفتن با او يا درخواست چيزي، برقراري تماس چشمي لازم است.
ج. آموزش تسلط بر خود: به او بياموزيد که با گفتار شفاهي، رفتار خود را کنترل کند. بگويد: بايد حواسم را به کارم جمع کنم. نبايد اجازه دهم حواسم پرت شود.
د. پرهيز از به کارگيري القاب ناپسند: برخي والدين به کودکان سر به هواي خود، القاب ناپسندي چون چلفتي، چل من، کور، گيج و منگ و... ميدهند که درست نيست. از تأثير تلقيني اين القاب غافل نشويد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
بيتوجهي و سر به هوايي کودک در حد معمول، طبيعي است و اگر از حد معمول بگذرد، ممکن است به او لطمههايي وارد سازد و اين لطمهها، اعتماد به نفس او را بگيرد.
براي تخفيف اين رفتار، ريشهها را بيابيد و آنها را از بين ببريد:
1. مشکلات روحي - رواني: يکي از علل سر به هوايي کودک شما، مشکلات روحي - رواني است. مشکلات او ممکن است مربوط به خانه يا مدرسه باشد که ميتوانيد با گفت و گو يا ايجاد ارتباط با مدرسه، منشأ آنها را بيابيد و از بين ببريد.
2. مشغوليت فکري: اموري از قبيل اردو، مسابقه، امتحان، قرار با دوستان و... فکر او را مشغول ميکند و سر به هوا ميشود. بيتوجهي و سر به هوايي کودک در اين حالت طبيعي است و بايد با آن مدارا کنيد. اين مشکل در بزرگسالان هم فراوان ديده ميشود.
3. گريز از کار: امر و نهي فراوان والدين، کودک را خسته ميکند و اين خستگي سبب ميشود به سخنان شما توجه نکند؛ پس امر و نهيها را متعادل کنيد.
4. غرق شدن در کار: گاهي کودک، چنان در فعاليتي (تماشاي تلويزيون، بازي با رايانه، بازي با همسالان و...) غرق ميشود که به واقع، صداي شما را نميشنود. در اين موارد، از بيتوجهي او چشم بپوشيد.
چند توصيه
أ. روشن بودن پرسش و دستور: وقتي از او چيزي ميپرسيد يا به او دستوري ميدهيد، پرسش و دستورتان روشن باشد و فرمانهاي خود را تغيير ندهيد.
ب. نگاه مستقيم کودک به شما: هنگام سخن گفتن با او يا درخواست چيزي، برقراري تماس چشمي لازم است.
ج. آموزش تسلط بر خود: به او بياموزيد که با گفتار شفاهي، رفتار خود را کنترل کند. بگويد: بايد حواسم را به کارم جمع کنم. نبايد اجازه دهم حواسم پرت شود.
د. پرهيز از به کارگيري القاب ناپسند: برخي والدين به کودکان سر به هواي خود، القاب ناپسندي چون چلفتي، چل من، کور، گيج و منگ و... ميدهند که درست نيست. از تأثير تلقيني اين القاب غافل نشويد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
