پرسش :

از ترس آثار منفي دوستان و همسالان فرزند نوجوانم بر او، مانع ارتباطش با آنان در خارج از منزل مي شوم. آيا اين رفتار درست است؟

پاسخ :
اگر محيط بيرون از خانه آلوده است و همسالان نوجوان شما نامطلوبند، رفتار شما درست است؛ اما بايد خلاهاي ناشي از اين قطع ارتباط را به شيوه هاي ديگر( ارتباط با نزديکان و دوستان مطلوب، باشگاه هاي ورزشي مناسب، مؤسسه هاي هنري سالم و..) پر کنيد؛ زيرا انسان، موجودي اجتماعي است و به دوست نياز دارد و اين نياز در نوجوان جدي تر است. دوستي ها جنبه مهمي از زندگي نوجوان را تشکيل مي دهند و آثار مثبتي دارند( ر.ک: ص 93 و 94).
فرزند شما، همکاري را با انجام کارهاي گروهي با همسالان مي آموزد؛ براي آزمودن عقايد، رفتار و جايگاه خود و اين که فردي طبيعي است يا نه، از دوستان خود ياري مي گيرد و در گروه همسالان، احساس آرامش و امنيت مي کند.
برخي والدين گمان مي کنند که ارتباط اعضاي خانواده با هم، جاي ارتباط با همسالان را مي گيرد؛ در حالي که چنين نيست؛ زيرا نوجوان، حس تعلق به گروه دارد و کنار روابط خانوادگي، با گروه هاي همسالان نيز بايد ارتباط داشته باشد.
در صورتي که محيط بيرون از منزل، آلودگي جدي ندارد و گاهي از همسالان فرزندتان بدرفتاري هايي را مي بينيد يا سخنان ناخوشايندي را مي شنويد، او را از ارتباط با آنان منع نکنيد.
نديدن هيچ گونه بدرفتاري و نشنيدن هيچ گونه سخن زشت از ديگران، براي فرزند شما مطلوب نيست. کودکان و نوجواناني که هرگز سخنان زشت نمي شنوند و رفتار بد نمي بينند، در مواجهه با چنين رفتارها و سخناني در آينده( در محيط هاي اجتماعي) شکننده خواهند بود.
يادمان باشد که بدن فرزندان ما به مقداري ويروس نياز دارد تا نقش پادزهر را در بدن ايفا کند.
من معتقدم بايد به فرزندانمان چنان پشتوانه ديني و فرهنگي بدهيم که از بدرفتاري هاي متعارف همسالان اثر نپذيرند. اگر ارزش ها و ضد ارزش ها و زشتي ها و زيبايي ها را برايشان تبيين کنيم، خود، خوب را از بد تشخيص مي دهند و در مقابل زشتي ها مقاومت خواهند کرد. حتماً تاکنون کودک يا نوجواني را ديده ايد که به دليل رفتار يا سخن زشت دوستش، خود با او قطع ارتباط کرده است بدون اين که والدين از او بخواهند.
حضور نوجوان شما در خارج از منزل( با شرايط پيش گفته)، اگر ضابطه مند باشد، اشکالي ندارد و تا زماني که در اعتقادات ديني، رفتار، ادب و تحصيل او تغيير مهمي را احساس نکرده ايد، نگران نباشيد( البته از کنترل نامحسوس غفلت نکنيد) و در نخستين موردي که آثار نامطلوب همسالان را احساس کرديد، براي قطع ارتباط او اقدام کنيد(ر.ک: ص 100-103)
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388