پرسش :

فرزند نوپاى من، دائم سراغ وسايل منزل مى‏رود و من نگران خطر يا حادثه‏اى براى او هستم. در اين باره چه مى‏شود كرد؟

پاسخ :
فرزند شما راه افتاده است و دوست دارد به همه جا سرك بكشد و با دنياى اطرافش و وسايل گوناگون آشنا شود. اين حالت او از حدود 8 ماهگى كه چهار دست و پا به اين سو و آن سو حركت مى‏كرد، آغاز شده است.
ويژگى مهم و بارز خردسالان، به ويژه كودكان زير 2 سال، اين است كه دنيايشان را مى‏كاوند. آنان كنجكاوند و به شدت علاقه دارند بدانند وسايل منزل چگونه كار مى‏كنند و از چه چيزى درست شده‏اند. آن‏ها از اين راه مى‏آموزند و روز به روز، اندوخته‏ها و تجربه‏هايشان بيشتر مى‏شود.
اين كه كودك شما دائم سراغ وسايل منزل مى‏رود و كنجكاوى مى‏كند، نشانه هوش خوب او است؛ پس وقتى به كشف جهان اطراف خود مى‏پردازد، او را پياپى از اين كار منع نكنيد. بازداشتن كودك از دست زدن به اشيا، حس كنجكاوى و خلاقيت او را از بين مى‏برد و استقلال او را به خطر مى‏اندازد؛ بنابراين، از سرزنش دائم او و به كارگيرى جمله‏هايى مانند «دست نزن مى‏افته»، «اين مال بچه‏ها نيست»، «نكن بچه تو چقدر شرى»، «نكن مى‏افته و مى‏شكنه» و... بپرهيزيد.
شما بايد پيش از هر كارى، آرايش منزل را تغيير دهيد و وسايل خطرناك و خطرساز را از دسترس او دور كنيد. ايجاد محيطى امن براى كودكان (به ويژه كودكان 8 تا 10 ماهه كه چهار دست و پا مى‏روند و نوپايان) بسيار مهم است (ر. ك: ص 71 - 69). پس از اين كه زمينه‏هاى خطر را از بين برديد، اجازه دهيد تا حدودى حادثه‏جويى كند. بالا رفتن از پله (كودكان 10 - 9 ماهه علاقه فراوانى به پله دارند و دوست دارند از آن بالا روند)، بالا رفتن از صندلى استوار و پايه كوتاه، باز كردن در جعبه و رفتارهايى از اين قبيل، ميزان خودباورى او را بالا مى‏برد؛ البته دائم بايد مراقب او باشيد؛ زيرا كودكان به ويژه در سن كنجكاوى، بسيار خطرساز و حادثه‏آفرين مى‏شوند و متأسفانه حوادث، متداول‏ترين علت مرگ يا صدمه‏هاى جدى در كودكان حدود يك ساله است و حدود يك سوم از مرگ‏هاى كودكان را شامل مى‏شود؛ به ويژه در زمان حاضر كه فن‏آورى و وسايل گوناگون الكتريكى و مكانيكى، زمينه‏هاى خطر را افزايش داده؛ اگر چه باعث راحت‏تر و آسان‏تر شدن زندگى نيز شده‏اند.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388