پرسش :
چه كنيم تا با قرآن انس بگيريم؟
پاسخ :
بزرگان فرموده اند راه انس با چيزي، ارتباط زياد داشتن با آن است و اين مطلب از نقطه نظر روانشناختي امري مسلم و غير قابل انكار است. اگر غذايي در كام انسان ناخوشايند باشد، با چند بار خوردن، با ذائقه او هماهنگ مي شود و عادت به شنيدن صدايي ناهنجار، از شدت آزار آن مي كاهد به گونه كه گاهي اوقات انسان متوجه آن نمي شود.
اگر انسان قرآن كريم را بشناسد و آن را سخن خداوند بداند كه در هر لحظه و ساعت با او به گفتگو مي نشيند و بدون واسطه، با او سخن مي گويد. اگر خداوند را به بزرگي و عطمت و لطف و رحمت و حكمت شناخته باشد و بداند كه خداوند بزرگ با آن صفات جلال و جمالش در قرآن و كلامش تجلي و ظهور يافته است («فتجلي لهم في كتابه» نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتي، خطبه 147/2).
آن گاه كلمه كلمه قرآن را نور و پاكي و حكمت و پند و هدايت مي داند و هيچ لذتي در علام در نزد او بالاتر از انس با قرآن كه كلام محبوب و سخن خالق همه زيبايي ها و كمالات و خوبي ها و خيرات است نمي باشد. البته براي انس با قرآن بايد داراي برنامه منظم بود و به چندين امر توجه كامل داشت:
1- حداقل روزي ده آيه از قرآن كريم و يا يك صفحه از آن تلاوت گردد، بدين معنا كه تلاوت قرآن در هيچ روزي ترك نشود.
2- تدبر در قرآن و آيات نوراني اش فراموش نگردد.
3- آداب ظاهري قرآن مثل: با وضو بودن و رو به قبله بودن و حضور قلب داشتن در وقت تلاوت آن و ساير آداب رعايت گردد.
4- مواظب گناهان بودن و تصميم بر ترك آنها و دوري از آنها چون قرآن كريم در سوره مباركه واقعه در مورد اوصاف خود مي فرمايد: «انه لقرآن كريم في كتاب مكنون لا يمسه الا المطهرون» براي استفاده از قرآن بايد از نظر اعتقادات و نيت و اعمال پاك و پاكيزه بود وگرنه بهره اي از قرآن كه خود پاك است و كتاب پاكان است نخواهيم داشت.
5- در بين گناهان بايد بيشتر متوجه گناهان زبان بود، چون قرآن از طريق زبان و دهان خوانده و تلاوت مي باشد پس بايد به شدت از دروغ و غيبت و تهمت و آزار با زبان و ساير گناهان زبان اجتناب كرد. در حديث آمده است «دهان هاي خود را كه راه هاي قرآن است پاكيزه نماييد».
6- آشنايي با ادبيات عرب و صرف و نحو و به ويژه معاني لغت قرآن و ترجمه آن در انس با قرآن و استفاده بهتر از آن نقش به سزايي دارد.
eporsesh.com
بزرگان فرموده اند راه انس با چيزي، ارتباط زياد داشتن با آن است و اين مطلب از نقطه نظر روانشناختي امري مسلم و غير قابل انكار است. اگر غذايي در كام انسان ناخوشايند باشد، با چند بار خوردن، با ذائقه او هماهنگ مي شود و عادت به شنيدن صدايي ناهنجار، از شدت آزار آن مي كاهد به گونه كه گاهي اوقات انسان متوجه آن نمي شود.
اگر انسان قرآن كريم را بشناسد و آن را سخن خداوند بداند كه در هر لحظه و ساعت با او به گفتگو مي نشيند و بدون واسطه، با او سخن مي گويد. اگر خداوند را به بزرگي و عطمت و لطف و رحمت و حكمت شناخته باشد و بداند كه خداوند بزرگ با آن صفات جلال و جمالش در قرآن و كلامش تجلي و ظهور يافته است («فتجلي لهم في كتابه» نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتي، خطبه 147/2).
آن گاه كلمه كلمه قرآن را نور و پاكي و حكمت و پند و هدايت مي داند و هيچ لذتي در علام در نزد او بالاتر از انس با قرآن كه كلام محبوب و سخن خالق همه زيبايي ها و كمالات و خوبي ها و خيرات است نمي باشد. البته براي انس با قرآن بايد داراي برنامه منظم بود و به چندين امر توجه كامل داشت:
1- حداقل روزي ده آيه از قرآن كريم و يا يك صفحه از آن تلاوت گردد، بدين معنا كه تلاوت قرآن در هيچ روزي ترك نشود.
2- تدبر در قرآن و آيات نوراني اش فراموش نگردد.
3- آداب ظاهري قرآن مثل: با وضو بودن و رو به قبله بودن و حضور قلب داشتن در وقت تلاوت آن و ساير آداب رعايت گردد.
4- مواظب گناهان بودن و تصميم بر ترك آنها و دوري از آنها چون قرآن كريم در سوره مباركه واقعه در مورد اوصاف خود مي فرمايد: «انه لقرآن كريم في كتاب مكنون لا يمسه الا المطهرون» براي استفاده از قرآن بايد از نظر اعتقادات و نيت و اعمال پاك و پاكيزه بود وگرنه بهره اي از قرآن كه خود پاك است و كتاب پاكان است نخواهيم داشت.
5- در بين گناهان بايد بيشتر متوجه گناهان زبان بود، چون قرآن از طريق زبان و دهان خوانده و تلاوت مي باشد پس بايد به شدت از دروغ و غيبت و تهمت و آزار با زبان و ساير گناهان زبان اجتناب كرد. در حديث آمده است «دهان هاي خود را كه راه هاي قرآن است پاكيزه نماييد».
6- آشنايي با ادبيات عرب و صرف و نحو و به ويژه معاني لغت قرآن و ترجمه آن در انس با قرآن و استفاده بهتر از آن نقش به سزايي دارد.
eporsesh.com
