پرسش :

عده اي قائل به ديدار امام زمان(ع) هستند، و بعضي امكان ديدار را رد مي كنند. اين دو گروه چه توجيهي بر حرف خود دارند؟

پاسخ :
در مورد ارتباط و ديدار حضرت امام زمان(ع) در دوران غيبت كبري دو نظر وجود دارد:
1- عدم امكان ارتباط. اين گروه معتقدند در زمان غيبت كبري امكان ارتباط حضوري و تشرف به محضر حضرت وجود ندارد، و كسي را كه ادعاي ديدار كند بايد تكذيب كرد. مهم ترين و معتبر ترين دليل اين گروه بر نفي رؤيت و مشاهدة امام عصر(ع) توقيعي است كه شش روز پيش از مرگ علي بن محمد سمري، آخرين سفير خاص امام زمان(ع) از ناحية حضرت صادر شده است. برابر اين توقيع مدّعي مشاهده دروغ گو است و ادعاي وي قابل پذيرش نيست. متن نوشتة حضرت چنين است: به زودي از شيعيان من خواهند آمد كساني كه ادعاي مشاهده و ديدن مرا بكنند. آگاه باشيد هر كس قبل از خروج سفياني و صيحة آسماني،ادعا كند كه مرا ديده است، دروغ گوي افترا زندده است.(1)
2- امكانارتباط. عده اي از علماي شيعه بر اين باورند كه درغيبت كبري امكان ارتباط امام زمان(ع) وجود دارد. دليل اين نظر را داستان هاي مشاهدة حضرت و چند روايت ذكر مي كنند. يكي از آن روايات (سه گانه) اين است: امام صادق(ع) فرمود:صاحب اين امر (امام زمان) به ناگزير غيبتي دارد، و در دوران غيبت از مردم كناره مي گيرد، و نيكو منزلي است مدينة طيبه و با سي نفر وحشتي نيست.(2)
اين حديث دلالت دارد كه حضرت بيشتر در مدينه و اطراف مدينه است و سي تن از خواص با حضرت همراهند كه اگر يكي بميرد، ديگري به جاي او مي نشيند.
صاحبان نظر امكان ارتباط مي گويند: مراد توقيع شريف كه مي فرمايد: مدعي ديدار دروغ گو است شخصي كه ادعاي تشرف و نيابت از طرف حضرت را نمايد. نه كسي كه صرفاً توفيق تشرف يابد. نيز كساني كه توفيق تشرف يابند، ادعاي تشرف نمي كنند، بلكه ديگران از اوضاع و احوال به اين مسئله پي مي برند.
پی نوشت:
1- بحارالأنوار، ج 52، ص 151 و 53 و ص 318.
2- اصول كافي، ج 1، ص 340، حديث 18.
منبع: موسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر عليه السلام