پرسش :
چرا چند شوهرى موافق طبیعت هیچ یک از زن و مرد نیست؟
پاسخ :
علت شکست چند شوهرى این است که نه با طبیعت مرد موافق است و نه با طبیعت زن. [در مورد ناسازگارى این وضعیت با روحیه] مرد [باید گفت:]
اولاً ـ با روحیه انحصارطلبى مرد ناسازگار است.
ثانیا ـ با اصل اطمینان پدرى مخالف است.
علاقه به فرزند، طبیعى و غریزى بشر است. بشر طبعا مى خواهد توالد و تناسل کند و مى خواهد رابطه اش با نسل آینده و نسل گذشته مشخص و اطمینان بخش باشد. او مى خواهد بداند پدر کدام فرزند است و فرزند کدام پدر. چند شوهرى زن با این غریزه و طبیعت آدمى ناسازگار بوده است، برخلاف چند زنى مرد که از این نظر نه به مرد لطمه مى زند و نه به زن... .
مى گویند گروهى از زنان ـ در حدود چهل نفر ـ گرد آمدند و به حضور على بن ابى طالب علیه السلام رسیدند. گفتند: چرا اسلام به مردان اجازه چند زنى داده، ولى به زنان اجازه چند شوهرى نداده است؟ آیا این امر یک تبعیض ناروا نیست؟ على علیه السلام دستور داد ظرف هاى کوچکى از آب آوردند و هر یک از آنها را به دست یکى از آن زنان داد. سپس دستور داد همه آن ظرف ها را در ظرف بزرگى که وسط مجلس گذاشته بود، خالى کنند. دستور اطاعت شد. آن گاه فرمود: اکنون هر یک از شما [بار دیگر] ظرف خود را از آب پر کنید، ولى باید هر کدام از شما عین همان آبى که در ظرف خود داشته، بردارد. گفتند: این چگونه ممکن است؟ آب ها با یکدیگر ممزوج شده اند و تشخیص آنها ممکن نیست. على علیه السلام فرمود: اگر یک زن چند شوهر داشته باشد، خواه ناخواه با همه آنها هم بستر مى شود و بعد آبستن مى گردد. چگونه مى توان تشخیص داد که فرزندى که به دنیا آمده، از نسل کدام شوهر است؟
از نظر [طبیعت] زن [نیز باید گفت:] چند شوهرى هم با طبیعت زن منافى است و هم با منافع وى. زن از مرد فقط عاملى براى ارضاى غریزه جنسى خود نمى خواهد [تا] گفته شود هر چه بیشتر، براى زن بهتر. زن از مرد موجودى مى خواهد که قلب آن موجود را در اختیار داشته و حامى و مدافع او باشد. براى او فداکارى کند، زحمت بکشد و پول درآورد، محصول کار و زحمت خود را نثار او سازد و غم خوار او باشد. پولى که زن [از راه] «روسپى[گرى]» [یا] از راه کار و فعالیت به دست مى آورد، نه به احتیاجات مالى وسیع زن ـ که چندین برابر احتیاجات مرد است ـ ، وافى بوده و نه ارزش آن پولى را که مرد به خاطر علاقه و محبت و در راه عشق به زن [به او مى پردازد، دارد].
احتیاجات مالى وسیع زن را همواره مرد به عنوان یک فداکار تأمین کرده است. بهترین و نیرومندترین مشوّق مرد به کار و فعالیت نیز کانون خانوادگى او؛ یعنى همسر و فرزندان او است. زن در چند شوهرى، هرگز نمى تو[اند ]حمایت و محبت و عواطف خالصانه وفداکارى یک مرد را نسبت به خود جلب کند. ازاین رو، چند شوهرى نظیر روسپى گرى همواره مورد تنفر زن بوده است. [بنابراین، ]چندشوهرى نه با تمایلات و خواسته هاى مرد [سازگار] است و نه با خواسته ها و تمایلات زن.
منبع: علامه شهید مطهری(ره)، نظام حقوق زن در اسلام، صص 379 ـ 381.
علت شکست چند شوهرى این است که نه با طبیعت مرد موافق است و نه با طبیعت زن. [در مورد ناسازگارى این وضعیت با روحیه] مرد [باید گفت:]
اولاً ـ با روحیه انحصارطلبى مرد ناسازگار است.
ثانیا ـ با اصل اطمینان پدرى مخالف است.
علاقه به فرزند، طبیعى و غریزى بشر است. بشر طبعا مى خواهد توالد و تناسل کند و مى خواهد رابطه اش با نسل آینده و نسل گذشته مشخص و اطمینان بخش باشد. او مى خواهد بداند پدر کدام فرزند است و فرزند کدام پدر. چند شوهرى زن با این غریزه و طبیعت آدمى ناسازگار بوده است، برخلاف چند زنى مرد که از این نظر نه به مرد لطمه مى زند و نه به زن... .
مى گویند گروهى از زنان ـ در حدود چهل نفر ـ گرد آمدند و به حضور على بن ابى طالب علیه السلام رسیدند. گفتند: چرا اسلام به مردان اجازه چند زنى داده، ولى به زنان اجازه چند شوهرى نداده است؟ آیا این امر یک تبعیض ناروا نیست؟ على علیه السلام دستور داد ظرف هاى کوچکى از آب آوردند و هر یک از آنها را به دست یکى از آن زنان داد. سپس دستور داد همه آن ظرف ها را در ظرف بزرگى که وسط مجلس گذاشته بود، خالى کنند. دستور اطاعت شد. آن گاه فرمود: اکنون هر یک از شما [بار دیگر] ظرف خود را از آب پر کنید، ولى باید هر کدام از شما عین همان آبى که در ظرف خود داشته، بردارد. گفتند: این چگونه ممکن است؟ آب ها با یکدیگر ممزوج شده اند و تشخیص آنها ممکن نیست. على علیه السلام فرمود: اگر یک زن چند شوهر داشته باشد، خواه ناخواه با همه آنها هم بستر مى شود و بعد آبستن مى گردد. چگونه مى توان تشخیص داد که فرزندى که به دنیا آمده، از نسل کدام شوهر است؟
از نظر [طبیعت] زن [نیز باید گفت:] چند شوهرى هم با طبیعت زن منافى است و هم با منافع وى. زن از مرد فقط عاملى براى ارضاى غریزه جنسى خود نمى خواهد [تا] گفته شود هر چه بیشتر، براى زن بهتر. زن از مرد موجودى مى خواهد که قلب آن موجود را در اختیار داشته و حامى و مدافع او باشد. براى او فداکارى کند، زحمت بکشد و پول درآورد، محصول کار و زحمت خود را نثار او سازد و غم خوار او باشد. پولى که زن [از راه] «روسپى[گرى]» [یا] از راه کار و فعالیت به دست مى آورد، نه به احتیاجات مالى وسیع زن ـ که چندین برابر احتیاجات مرد است ـ ، وافى بوده و نه ارزش آن پولى را که مرد به خاطر علاقه و محبت و در راه عشق به زن [به او مى پردازد، دارد].
احتیاجات مالى وسیع زن را همواره مرد به عنوان یک فداکار تأمین کرده است. بهترین و نیرومندترین مشوّق مرد به کار و فعالیت نیز کانون خانوادگى او؛ یعنى همسر و فرزندان او است. زن در چند شوهرى، هرگز نمى تو[اند ]حمایت و محبت و عواطف خالصانه وفداکارى یک مرد را نسبت به خود جلب کند. ازاین رو، چند شوهرى نظیر روسپى گرى همواره مورد تنفر زن بوده است. [بنابراین، ]چندشوهرى نه با تمایلات و خواسته هاى مرد [سازگار] است و نه با خواسته ها و تمایلات زن.
منبع: علامه شهید مطهری(ره)، نظام حقوق زن در اسلام، صص 379 ـ 381.
