پرسش :
کار در کنترل قوه خیال چه نقشى دارد؟
پاسخ :
انسان یک نیرویى دارد و آن این است که همیشه ذهنش و خیالش کار مى کند. وقتى انسان درباره مسائل کلى به طور منظم فکر مى کند و از یک مقدّمه اى، نتیجه اى مى گیرد، این را تفکّر و تعقّل مى گوییم، ولى وقتى ذهن انسان بدون اینکه نظمى داشته باشد و بخواهد نتیجه گیرى کند و رابطه منطقى بین قضایا را کشف نماید، همین طور که تداعى مى کند، از اینجا به آنجا برود، این یک حالت عارضى است. اگر انسان خیال را در اختیار خودش نگیرد، یکى از چیزهایى است که انسان را فاسد مى کند؛ یعنى انسان نیاز به تمرکز قوه خیال دارد. اگر قوّه خیال، آزاد باشد، منشأ فساد اخلاق انسان مى شود. امیرالمؤمنین[على] علیه السلام مى فرماید: «اَالنَّفسُ اِن لَم تَشغَلهُ شَغَّلَکَ؛ یعنى اگر تو نفس را به کارى مشغول نکنى، او تو را به خودش مشغول مى کند».
چیزهایى است که اگر انسان آنها را به کارى نگمارد، طورى نمى شود، مثل یک جماد. این انگشتر را که من به انگشتم مى کنم، اگر روى تاقچه اى یا در جعبه اى بگذارم، طورى نمى شود، ولى نفس انسان جور دیگرى است. همیشه باید آن را مشغول داشت؛ یعنى همیشه باید یک کارى داشته باشد که او را متمرکز کند و به آن کار وادار نماید. اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه دلش مى خواهد، وادار مى کند. آن وقت است که دریچه خیال به روى انسان باز مى شود. در رختخواب فکر مى کند، در بازار فکر مى کند. همین طور خیال، خیال، خیال. همین خیالات است که انسان را به [دام] هزاران نوع گناه [مى اندازد]. برعکس، وقتى که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوى خود مى کشد و جذب مى کند و به او براى فکر و خیال باطل، مجال نمى دهد.
منبع : تعلیم و تربیت در اسلام، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 414 و 415.
انسان یک نیرویى دارد و آن این است که همیشه ذهنش و خیالش کار مى کند. وقتى انسان درباره مسائل کلى به طور منظم فکر مى کند و از یک مقدّمه اى، نتیجه اى مى گیرد، این را تفکّر و تعقّل مى گوییم، ولى وقتى ذهن انسان بدون اینکه نظمى داشته باشد و بخواهد نتیجه گیرى کند و رابطه منطقى بین قضایا را کشف نماید، همین طور که تداعى مى کند، از اینجا به آنجا برود، این یک حالت عارضى است. اگر انسان خیال را در اختیار خودش نگیرد، یکى از چیزهایى است که انسان را فاسد مى کند؛ یعنى انسان نیاز به تمرکز قوه خیال دارد. اگر قوّه خیال، آزاد باشد، منشأ فساد اخلاق انسان مى شود. امیرالمؤمنین[على] علیه السلام مى فرماید: «اَالنَّفسُ اِن لَم تَشغَلهُ شَغَّلَکَ؛ یعنى اگر تو نفس را به کارى مشغول نکنى، او تو را به خودش مشغول مى کند».
چیزهایى است که اگر انسان آنها را به کارى نگمارد، طورى نمى شود، مثل یک جماد. این انگشتر را که من به انگشتم مى کنم، اگر روى تاقچه اى یا در جعبه اى بگذارم، طورى نمى شود، ولى نفس انسان جور دیگرى است. همیشه باید آن را مشغول داشت؛ یعنى همیشه باید یک کارى داشته باشد که او را متمرکز کند و به آن کار وادار نماید. اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه دلش مى خواهد، وادار مى کند. آن وقت است که دریچه خیال به روى انسان باز مى شود. در رختخواب فکر مى کند، در بازار فکر مى کند. همین طور خیال، خیال، خیال. همین خیالات است که انسان را به [دام] هزاران نوع گناه [مى اندازد]. برعکس، وقتى که انسان یک کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوى خود مى کشد و جذب مى کند و به او براى فکر و خیال باطل، مجال نمى دهد.
منبع : تعلیم و تربیت در اسلام، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 414 و 415.
.jpg "کالری آلو چقدر است؟ + ارزش غذایی")
.jpg "کالری توت فرنگی چقدر است؟ + ارزش غذایی")
.jpg "کالری تربچه چقدر است؟ + ارزش غذایی")
.jpg "کالری تخم مرغ عسلی یا نیم پز چقدر است؟ + ارزش غذایی")
.jpg "کالری به چقدر است؟ + ارزش غذایی")
