پرسش :

دو ﺳﺆال از ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎرک دارم : 1) ﻣﺪرﺳﻪ ای در ﺳﺎل 1340 در ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺗﻌﺪاد داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻛﻢ ﺑﻮد ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﺟﻬﺖ ﻣﺪرﺳﻪ دﻳﻮار ﻛﺸﻲ ﺷﺪ اﻛﻨﻮن ﺑﺎ زﻳﺎد ﺷﺪن ﺗﻌﺪاد داﻧﺶ آﻣﻮزان و اﻓﺘﺘﺎح ﻣﺪرﺳﻪ راﻫﻨﻤﺎﺋﻲ در ﻫﻤﺎن ﻣﺤﻞ ﻓﻀﺎی ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮای داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻛﻢ اﺳﺖ آﻳﺎ اﺟﺎزه ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﺟﺰء ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻴﺴﺖ اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮد ﻳﺎ ﺧﻴﺮ؟ 2) ﻛﺎرواﻧﺴﺮاﻳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ارﺑﺎب وﻗﻒ و ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ واﮔﺬار ﺷﺪه اﺳﺖ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل آن ﺷﺨﺺ اﻗﺪام ﺑﻪ داﻳﺮ ﻧﻤﻮدن آﺳﻴﺎب ﻛﺮده و ﭼﻮن ﻣﺮدم از داﺧﻞ ﻛﺎرواﻧﺴﺮا رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺮای رﻓﻊ ﻣﺰاﺣﻤﺖ از زن و ﺑﭽﻪ ﻣﺮدم ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺑﺮای آﺳﻴﺎب درﺑﻲ ﻓﺮﻋﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﺑﺎز ﻛﻨﻨﺪ و اﻳﻦ درب ﻣﺨﺼﻮص آﺳﻴﺎب و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﺳﻴﺎب داﻳﺮ اﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ اﻛﻨﻮن آﺳﻴﺎب ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷﺪه و ﺻﺎﺣﺐ آﺳﻴﺎب ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻛﺮده وﻟﻲ ﻋﻤﻮﻫﺎی آن ﺷﺨﺺ در ﻗﺴﻤﺖ دﻳﮕﺮ ﻛﺎرواﻧﺴﺮا زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و درب ﻛﻮﭼﻚ را ﺑﺰرگ ﻛﺮده اﻧﺪ و ادﻋﺎی ﺣﻖ راه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ درب اﺻﻠﻲ ﻛﺎرواﻧﺴﺮا ﻳﻜﻲ ﺑﻮده و در ﻣﻴﺪان ﻋﻤﻮﻣﻲ ده ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. آﻳﺎ ﺣﻖ راه ﺑﺮای او ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺮدم ﺣﻖ دارﻧﺪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن آﺑﺎء و اﺟﺪادی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ واﮔﺬار ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت الله العظمی خامنه ای مدظله العالی:
اﮔﺮ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ و وﻗﻒ اﺳﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ داده ﺷﻮد ﺑﻠﻲ اﮔﺮ اﺳﺘﻔﺎده از آن در ﺟﻬﺖ وﻗﻒ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﻮﻟﻲ ﺷﺮﻋﻲ (ﺣﺎﻛﻢ ﺷﺮع ﻳﺎ اداره اوﻗﺎف) ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻣﻄﻠﻖ ﺧﻴﺮات از آن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد و در ﻣﻮرد ﻛﺎرواﻧﺴﺮا اﮔﺮ ﻣﺎﻟﻚ ﺷﺮﻋﻲ دارد ﺑﺎﻳﺪ رﺿﺎﻳﺖ او ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺷﻮد، و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﺧﺘﻼﻓﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ دادﮔﺎه ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
منبع: اﺳﺘﻔﺘﺎﺋﺎت ﺑﺎب وﻗﻒ، ﺣﻀﺮت آﻳﺖ الله اﻟﻌﻈﻤﻲ ﺧﺎﻣﻨﻪای ﻣﺪﻇﻠﻪ اﻟﻌﺎﻟﻲ، ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺳﺎزﻣﺎن اوﻗﺎف، مهر1390.