جوان مجرّدى در برخورد با نامحرم دچار مشکل است. این برخوردها و نگاه‌هاى غیر مستقیم و گاه مستقیم (که بنا به ضرورت و از روى ناچارى انجام مى‌شود)، و حتّى در برخى موارد شنیدن صداى نامحرم و صداى پاى او، برایش نوعى لذّت به همراه دارد. لازم به ذکر است محدود کردن خود و خانه‌نشینى براى فرار از مشکل مطرح شده، تنها براى مدّتى او را از این صحنه‌ها دور مى‌کند، امّا در برخوردهاى بعدى، که به ناچار هر انسانى ناگزیر از آن است، اوّلا: این حالت‌ها در او تشدید مى‌شود، به طورى که گاه حتّى در برخورد با محارم نیز مشکل مطرح شده، بروز مى‌کند، ثانیآ: در دراز مدّت به علّت قطع ارتباط با دیگران، و بیرون نرفتن از منزل، و حتّى ترک درس و تحصیل در دانشگاه، و چشم پوشیدن از تلویزیون و تصاویر و عکس‌ها، و در یک کلام به انزوا نشستن، باعث بروز ناراحتى‌هاى مختلف جسمى و روحى از جمله افسردگى و ناراحتى‌هاى عصبى او خواهد شد. وظیفه شرعى چنین شخصى چیست؟