تربیت جنسی، گونه ای از تربیت انسان است. 
 

مفهوم تربیت جنسی

تعریف های فراوانی برای تربیت جنسی، مطرح شده است از جمله: «فراهم آوردن زمینه رشد غریزه جنسی، به گونه ای که ضمن استفاده لازم از این غریزه، از انحرافات و لغزش های جنسی نیز پیشگیری شود». و یا طبق تعریف دیگری، «مقصود از تربیت جنسی، این است که کودک را به گونه ای بپرورانیم که هنگامی که به سن بلوغ رسید، حلال و حرام را در مسائل جنسی تشخیص دهد و به وظایف زناشویی و همسری آگاه باشد و از لا ابالیگری بپرهیزد و راه و رسم عفت اسلامی، خلق و خوی او باشد و در وادی شهوت، سرگردان نشود».[1] بنا براین، تربیت جنسی، از آغاز کودکی شروع می شود و تا سن جوانی و میانسالی ، ادامه پیدا می کند.
 

تربیت جنسی در نگاه حافظ ثابت

حافظ ثابت ، در تعریف تربیت جنسی می نویسد: «منظور ما از تربیت جنسی، این است که زمینه ها و عواملی که مربوط به مسائل جنسی است، طوری فراهم شود که استعدادهای شخصی در جهت رسیدن به کمال اختیاری فرد، شکوفا شود و او را برای رسیدن به کمال مطلوب ، یاری نماید».[2]
 

تعریف مختار از تربیت جنسی

تعریف های پیش گفته، از ابهام برخوردارند. به نظر می رسد که تربیت جنسی، عبارت است از این که «فرد در دوره های رشد کودکی، نوجوانی و جوانی ، به گونه ای پرورده شود و آموزش ببیند که با جنسیت خود آشنا گردد و آن را بپذیرد؛ قدردان وجود خویش باشد و به آن افتخار کند؛ نقش مذکر یا مونث بودن از لحاظ اجتماعی را یاد بگیرد؛ و احکام و آداب دینی در ارتباط با مسائل جنسی مربوط به خود و روابط با همجنس و جنس مخالف را فرا گیرد؛ آمادگی روانی برای ازدواج و تشکیل خانواده را پیدا کند؛ با مسائل مربوط به زندگی خانوادگی و روابط با همسر آشنا گردد و در سایه آن، به آرامش برسد؛ به گونه ای توانمند شود که عواطف و فعالیت های جنسی خویش را در جهت قرب الی الله و جلب خشنودی خداوند، به کار گیرد» .
 

گستردگی تربیت جنسی

با توجه به این تعریف، تربیت جنسی ، حوزه وسیعی را در بر می گیرد و شامل فعالیت های تربیتی ای است که از آغاز زندگی، مرحله به مرحله در جهت رشد متعادل و متناسب غریزه جنسی صورت می گیرد تا فرد ، با وظایف و رفتارهای جنسی آشنا شود و به اهداف تربیتی جنسی (از قبیل: مودت و رحمت و آرامش در زندگی و سلامت روان) برسد و نسل هم تداوم پیدا کند. به این ترتیب، گستره موضوع تربیت جنسی، در برگیرنده مسائل ریز و درشتی است که به بعضی از آنها اشاره می شود:
 
  1. نگرش والدین، نسبت به جنسیت خود و فرزندانشان.
  2. شیوه برخورد متناسب والدین، با جنسیت فرزندانشان (طرز لباس پوشاندن به آنها و مسئولیت هایی که به آنها واگذار می شود و....).
  3. پاسخ دادن به سوالات جنسی کودکان، در مورد تولید مثل، تفاوت های جنسی دختر و پسر و ...
  4. رفتار والدین با یکدیگر.
  5. نگرش والدین ، نسبت به ازدواج و جنس مخالف.
  6. آموزش حیا و فضایل اخلاقی.
  7. به هنجارها و نابه هنجاری های جنسی.
  8. اهمیت تقوا و پرهیز از بی بند و باری جنسی.
  9.  آگاه کردن فرزندان، نسبت به بیماری های مقاربتی (مانند ایدز و...).
  10. آموزش احکام شرعی، در مورد مسائل جنسی دوران بلوغ و ازدواج .
  11. آگاه کردن فرزندان از تغییرات هنگام بلوغ.
  12.  آماده کردن نوجوانان و جوانان برای ازدواج و آشنا کردن آنها به وظایف همسرداری و فرزندپروری.
  13. آگاه کردن فرزندان ، به طبیعی بودن نیاز جنسی و تمایل جنسی به جنس مخالف.
و موارد بسیار دیگری که در این بستر قرار می گیرند.
 
نویسنده: علی نقی فقیهی

پی نوشت: 
[1] . اسلام و تربیت کودکان، ص 24.
[2] . تربیت جنسی در اسلام، ص 21.

منبع: کتاب «تربیت جنسی از منظر قرآن و روایات»