خواص زنیان در طب سنتی

گیاهی است علفی، بوته ای و یک ساله که ارتفاع آن تا 90 سانتی متر می رسد.

برگ ها دارای بریدگی و تقسیمات زیادی هستند؛ به طوری که بسیار ظریف و نازک می باشند.

گل ها کوچک و سفید رنگ و به صورت چتر مرکب بر روی سرشاخه ها قرار دارند. اشعه های چتر گل ها تقریبا مساوی و کوتاه و در محل اتصال به هم دارای  براکته هایی می باشند.

قسمت مورد استفاده ی گیاه، میوه های آن است. این میوه ها کوچک، بیضی شکل و به رنگ زرد مایل به قهوه ای بوده و دارای اسانس با بوی نافذ و مشابه آویشن می باشند. بر روی میوه ها پنج خط طولی نازک وجود دارد که روشن تر از رنگ میوه هستند.

زنیان به صورت خودرو در نواحی شرقی هندوستان، ایران و مصر می روید و در همین نواحی و بسیاری از نقاط با آب و هوای مشابه کشت نیز می شود. مهم ترین مناطق رویش این گیاه در ایران، سیستان و بلوچستان، آذربایجان، اصفهان، خوزستان، فارس، کرمان و خراسان است.
 

میوه های گیاه حاوی 2 تا 4 درصد اسانس می باشد. مهم ترین اجزای اسانس شامل تیمول به میزان 35 تا 60 درصد، پاراسیمن، کاماترپی نن، آلفا و بتا پی نن، دی پنتن، آلفا ترپی نین و کارواکرول است.

گذشته از ترکیبات اسانس، ترکیبات گلوکوزیدی وساپونینی نیز در گیاه وجود دارد.

 

عرق زنیان دارای طعم تیز و تند است ولی با اثر بخشی سریع که دارد این مسئله قابل چشم پوشی خواهد بود.

اشخاصی که طبع گرم دارند همراه با عرق شاتره و کاسنی میل کنند.

 

مزاج این گیاه گرم و خشک در درجه سوم (از چهار درجه) و لذا نسبتا قوی بوده، یعنی باید در مصرف آن احتیاط کرده و برای استفاده طولانی، حتما با نظر پزشک باشد.

به صورت دانه (میوه گیاه) است گرچه ریشه این گیاه نیز خاصیت دارویی دارد. معمولا برای گرم کردن سیستم گوارشی و برای تسهیل عمل هضم از آن استفاده می شود.

زنیان دارای بو و طعم  تندی بوده و اشتها آور است و بخاطر گرمی ای که دارد طبیعتاً افراد با مزاج گرم سعی کنند استفاده زیاد نداشته باشند و یا اگر استفاده می کنند، به عنوان مصلح آن، از کمی سنکجبین استفاده کنند.

عرق زنیان معمولاً برای گرفتگی های عضلانی ناشی از سردی و حتی درجات خفیفی از حالت شبه فلج توصیه شده است و برای بعضی از لرزش های بدن که طبیعتاً  ناشی از سردی باشد استفاده می‌شود.

این گیاه برای تقویت مغز و اعصاب مفید است که گاهی همراه با دارچین و گل گاو زبان هم قابل استفاده است.

با توجه به اینکه سیستم تنفسی به سردی حساس است و سرما موجب اسپاسم و انقباض مجاری تنفسی شده و سردی مزاج باعث ترشح و ماندن ترشحات در سیستم ریوی می شود، زنیان و عرق آن می‌تواند با نرم و رقیق کردن و لذا دفع ترشحات تنفسی، برای برخی انواع سرفه و برونشیت یا ذات الریه یا تنگی نفس مفید باشد.

با توجه به اینکه زنیان مدر ادرارآور، قاعده اور و عرق آور (معرق) است، برای دفع رطوبت های زائد بدن بسیار مناسب است که این، منجر به درجاتی از کاهش وزن و پف آلودگی نیز می شود.

همچنین برای دفع سنگ های ادراری و مشکلات قاعدگی دیر باز شدن قاعدگی یا قاعده نشدن به موقع مخصوصا در سرد مزاجان نیز مفید استاین گیاه ضد نفخ و از بین برنده بادهای تشکیل شده داخل بدن و سیستم گوارش است و لذا برای رفع برخی از انواع پیچ خوردن روده و قولنج مفید است.

افراد گرم مزاج اگر بر اثر مصرف زنیان دچار سردرد شوند؛ می توانند از گشنیز استفاده کنند که گیاهی است که با طبع سرد و ضد زنیان عمل کرده و باعث جلوگیری از بالا رفتن بخارات و گازها به سمت مغز می شود.

برای قطع اسهال نیز به کار می رود، البته باید توجه داشت که باید به علت اسهال توجه داشت و نباید اسهال را بلافاصله پس از بروز، بند آورد.

خاصیت تریاقی داشته و برای ترک اعتیاد به تریاک و کم کردن مضرات آن، مفید است.

 

زنیان از قدیم به عنوان ادویه و نگه دارنده ی مواد غذایی مورد استفاده بوده است. همچنین در تهیه پودر کاری، ترشیجات، بیسکویت و مواد خوراکی دیگر به کار می رود.

این گیاه در صابون سازی و عطرسازی کاربرد دارد.

از اسانس آن تحت نام ” آجوان اُیل ” در هندوستان به عنوان یک ضد میکروب قوی(مشابه تیمول) استفاده می شود.

همچنین از آن به عنوان ضد قارچ پوستی و ضد نزله تنفسی می توان استفاده کرد.

از رایحه این گیاه، که از میوه های آن به دست می آید، در دهان شویه ها و خمیردندان ها استفاده می گردد.

یکی دیگر از کاربردهای زنیان به عنوان ضد کرم و ضد حشره است.

محصولات زنیان به اشکال پودر، دئودرانت، پماد، لوسیون و محلول، در بازار عرضه می شوند.

دانه زنیان می تواند علیه بعضی میکروب ها از جمله سالمونلا تیفوزا، میکروسپوریوم پیوژنز و اشرشیاکلی اثر کند.

از زنیان در طب آیورودا استفاده های زیادی به عمل می آید؛ از جمله به عنوان ضد اسپاسم، درمان امراض ریه، تسکین روماتیسم، ضد سرماخوردگی، ضد سرفه، ضد تب و ضد یبوست. 
 

ضد اکسیدان، ضد تب، ضد میکروب، ضد اسپاسم، افزایش دهنده قوای جنسی، ضد نفخ، ضد آسم، ادرارآور، معرق، خلط آور، قاعده آور، ضد قارچ، محرک معده، کاهش دهنده ی پُرفشاری خون، مُسهل، شیرافزا، مقوی معده و کرم کش.
 

این گیاه در صابون سازی و عطرسازی کاربرد دارد.

 از اسانس آن تحت نام " آجوان اُیل " در هندوستان به عنوان یک ضد میکروب قوی(مشابه تیمول) استفاده می شود.

همچنین از آن به عنوان ضد قارچ پوستی و ضد نزله تنفسی می توان استفاده کرد.

از رایحه این گیاه، که از میوه های آن به دست می آید، در دهان شویه ها و خمیردندان ها استفاده می گردد.

یکی دیگر از کاربردهای زینیان به عنوان ضد کرم و ضد حشره است.

محصولات زینیان به اشکال پودر، دئودرانت، پماد، لوسیون و محلول، در بازار عرضه می شوند.

دانه زینیان می تواند علیه بعضی میکروب ها از جمله سالمونلا تیفوزا، میکروسپوریوم پیوژنز و اشرشیاکلی اثر کند.

از زینیان در طب آیورودا استفاده های زیادی به عمل می آید؛ از جمله به عنوان ضد اسپاسم، درمان امراض ریه، تسکین روماتیسم، ضد سرماخوردگی، ضد سرفه، ضد تب و ضد یبوست.
 
 
منبع : برگرفته از مباحث دکتر محمد حسین صالحی سورمقی – دکترای تخصصی فارماکوگنوزی