راهکارهایی برای تقویت هیجان و نشاط در زندگی مشترک – فضای مجازی

احساس عدم وجود عشق، نشاط و هیجان در زندگی مشترک، زوجین را به سوی فضای مجازی ترغیب می­ کند.
 

چکیده: هیچ کدام از زوجین در ابتدا با قصد روابط فرا زناشویی یا طلاق عاطفی وارد فضای مجازی نمی‌شوند، بلکه تلاش می‌کنند با برقراری رابطه‌ای جدید، به عنوان روشی در دسترس و بدون محدودیت، جای خالی لذت و هیجان در زندگی مشترک خود را پر کنند. در مقاله زیر با راهکارهایی در جهت تقویت هیجان و نشاط در زندگی مشترک آشنا می­ شوید. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1240 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

افراد زیادی هستند که اعتراف می‌کنند اصلاً نمی‌خواستند وارد رابطه فرازناشویی شوند و اصلاً نمی‌دانند چه شد که از رابطه کاری ساده‌ای به سمت خیانت رفتند! در اینجا نکته بسیار مهم این است که افراد نمی‌دانند شکل‌گیری صمیمیت در فضای مجازی قبل از ایجاد شناخت اتفاق می‌افتد و فضای مجازی به خاطر ویژگی‌هایش، نقش مهمی در تسریع رابطه صمیمانه بازی می‌کند. هنگامی که کاربران توانایی رمزگذاری و رمزگشایی نشانه‌های کلامی و غیرکلامی را در قالب متن داشته باشند، می‌توانند از طریق ابراز بخش‌های دوست‌داشتنی از خود، آغازگر روابط صمیمانه باشند.[1] مثلاً ممکن است شروع گفت‌وگوی مجازی آقا با یکی از همکاران خانم، فقط برای دردودل و گله و شکایت از بعضی اتفاق‌ها باشد، اما به مرور زمان و در صورتی که فرد به نشانه‌های کلامی و غیرکلامی آشنا نباشد، ممکن است رابطه به طور ناخودآگاه به سمت خیانت کشیده شود؛ برای مثال خودافشایی، ابزاری است که به وسیله آن، حرکت از لایه‌های بیرونی به سمت لایه‌های درونی صورت می‌گیرد. به این ترتیب که در لایه‌های بیرونی روابط و در تماس‌های اولیه، تنها ویژگی‌های پیرامونی شخصیت هر فرد برای دیگران قابل دسترس است. سپس با تبادل اطلاعات بیشتر بین تعامل‌گران روابط دوستانه می‌شود. پس از آنکه پیام‌ها به تبادلات احساسی تبدیل شدند، تعامل‌گران به ویژگی‌های مرکزی شخصیت یکدیگر پی برده و به سمت لایه‌های درونی حرکت می‌کنند تا اینکه نهایتا به صمیمیت می‌رسند.[2] بنابراین بروز رفتارهای دلسوزانه و حمایتی، دردودل کردن، مشورت و ارایه توصیه، گوش دادن، ابراز همدردی و سایر نشانه‌های کلامی و غیرکلامی، می‌تواند فضای صمیمانه را در محیط مجازی ایجاد کند.
 

بسیاری از افراد، رفتارهای خود را در فضای مجازی منافی تعهد نمی‌دانند، زیرا از یک سو ویژگی‌های فضای مجازی و از سوی دیگر مصادیق عدم تعهد را به درستی نمی‌شناسند، بنابراین بدون توجه به نوع عملکرد خود، روابط کلامی و عاطفی‌شان را گسترش می‌دهند. بی‌وفایی، شکستن یک پیمان با یک فرد واقعی است چه منشأ آن محرک جنسی دنیای واقعی باشد یا دنیای مجازی. بنابراین بی‌وفایی اینترنتی زمانی رخ می‌دهد که قوانین رابطه به واسطه رفتار نامناسب هیجانی یا جنسی با دست کم یک فرد که همسر شخص نیست، شکسته می‌شود.[3] بی‌وفایی هیجانی می‌تواند درست به اندازه بی‌وفایی جنسی به عنوان شکلی از خیانت ناراحت‌کننده باشد. بی‌وفایی هیجانی عمدتاً به عنوان عاشق شخص دیگری شدن تلقی می‌شود. همچنین می‌تواند به عنوان صمیمیت هیجانی نامناسب با فرد دیگر نیز تصور شود، مانند در میان گذاشتن اسرار شخصی.[4] بنابراین اگر مردی بداند خودافشایی و در میان گذاشتن اسرار شخصی با خانمی (در قالب همکار یا دوست اجتماعی) از مصادیق بی‌وفایی است یا قبح ارسال برچسب‌های احساسی (بوسیدن، در آغوش گرفتن) برای یک مخاطب خانم در فضای مجازی، معادل با همین رفتار در دنیای واقعی است، شاید در 50 درصد موارد از تکرار این رفتار خودداری کند. بنابراین افراد باید تلاش کنند تا با مصادیق عدم تعهد آشنا شوند، قوانین اخلاقی و حدود دنیای واقعی را به محیط مجازی تعمیم بدهند و برای افزایش همخوانی رفتارشان در هر دو محیط تلاش کنند.
 

یکی از مسائل نگران‌کننده در حوزه طلاق عاطفی و خیانت، ترغیب زوجین به سوی فضای مجازی برای دوری از یکنواختی و تکراری شدن رابطه است. پس از سال‌های اول زندگی مشترک و مخصوصاً با اضافه شدن فرزندان به خانواده، زوجین احساس می‌کنند میزان عشق، نشاط و هیجان قبل را ندارند، بنابراین به دنبال تأمین این نیاز، به سوی فضای مجازی ترغیب می‌شوند. همچنین میزان افسردگی زوجین می‌تواند پیش‌بینی‌کننده خیانت باشد. به عبارت دیگر، هیچ کدام از زوجین در ابتدا با قصد روابط فرازناشویی یا طلاق عاطفی وارد فضای مجازی نمی‌شوند، بلکه تلاش می‌کنند با برقراری رابطه‌ای جدید، ابراز هیجان و احساسات در گفت‌وگوهای آن‌لاین، مشاهده صفحات جالب و حضور در گروه‌های مختلف، به عنوان روشی در دسترس و بدون محدودیت، کمبودهای عاطفی[5]، جنسی و جای خالی لذت و هیجان را در زندگی مشترک‌شان پر کنند. راهکارهای پیشنهادی که می‌تواند نشاط و هیجان را به فضای رابطه تزریق کند، بسیار گوناگون است و نیاز به خلاقیت دارد؛ برای مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. اختصاص دادن زمان مشخصی برای خود
لازم است زوجین برای خودشان، زمان‌های دو نفره اختصاصی در طول هفته تعیین کنند؛ مثلاً هفته‌ای دو ساعت، قرار عاشقانه، گفت‌وگو درباره خود، پیاده‌روی دو نفره یا تفریح مشخص لذت‌بخشی بدون حضور بچه‌ها می‌تواند به تحکیم رابطه دو نفره کمک کند. همچنین همراه شدن با بچه‌ها برای رفتن به پارک، جزو این زمان‌های اختصاصی محسوب نمی‌شود!

2. خلاقیت در رابطه جنسی
دریافت آموزش‌های معتبر برای ارتقای سطح روابط زناشویی به همراه خلاقیت در ایجاد رابطه.

3. غافلگیر کردن
برگزاری جشن‌های کوچک برای موفقیت‌ها، جشن تولد غافلگیرکننده، هدیه گرفتن بی‌مناسبت، پنهان کرن شعر و یا متن عاشقانه در وسایل همسر و...

4. برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های مشترک لذت‌بخش
برنامه‌ریزی برای سفرهای کوتاه و متفاوت، طبیعت‌گردی آخر هفته، بازدید از نمایشگاه‌های هنری، شعر خواندن برای هم، قرار روزانه برای انجام کار جالبی در طول روز (یادگیری مطلب جدید، درست کردن غذای جدید و...)، انجام بازی‌های جذاب خانوادگی، انجام سرگرمی‌های هنری به کمک هم و رفتن به دورهمی‌های ساده.

5. افزایش تعاملات اجتماعی
در بسیاری از مواقع، احساس تنهایی و کسالت، زوجین را به سوی تعاملات مجازی سوق می‌دهد، بنابراین زوجین می‌توانند از طریق حضور در روابط اجتماعی سازنده، گروه‌ها و نهادهای کوچک اجتماعی، نیاز به ارتباط و تعامل‌شان را بهتر مدیریت کنند.

6. قانون‌گذاری برای استفاده از فضای مجازی
برای پیشگیری از آسیب‌های فضای مجازی به رابطه زوجین و مدیریت زمان، لازم است قوانین مشخصی که مورد توافق زوجین است، درباره زمان و نوع استفاده از آن مشخص شود. در تعیین این قوانین باید نکات زیر مورد توجه قرار گیرد:
™ مطابق با زمان استراحت شخصی خود یا در اوقات مشخصی از روز و طبق توافق قبلی، در فضای مجازی فعالیت کنند.
™ زمان آغاز و پایان فعالیت مشخص باشد و بعد از آن اینترنت خاموش شود.
™ تعیین قوانین با مشورت یکدیگر انجام و ملاحظات طرف مقابل رعایت شود. توافق دو طرف برای نهایی شدن قوانین، ضروری است.
™ زمان‌های مشخصی برای گفت‌وگو و تعامل با هم در نظر گرفته شود، به صورتی که در آن زمان، استفاده از موبایل و اینترنت ممنوع باشد.

تهیه و تنظیم: خانم حدیثه اسفندیار
منبع: محمد حسین سیاح طاهری و دیگران؛ (1395)، حقیقت مجازی، انتشارات مرکز ملی فضای مجازی
 

  
پی نوشت :