تغییر نگرش ها، راهی برای سلامت جنسی همسران

چکیده: انسان برای زندگی کردن خویش اندیشه ها و تفکراتی را دارد که این تفکرات نقش بسیار مهمی در رفتار او نیز دارد. در روابط جنسی همسران، نگرش زوج ها در سلامت جنسی بسیار تاثیر دارد. در این نوشتار به بیان نگرش های درست و بعد از آن به تغییر نگرش های نادرست می پردازیم. با ما همراه باشید. 

تعداد کلمات 781 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

با وجود تفاوت های موجود میان زن و مرد از نظر نیازهای زیست شناختی، عاطفی و شناختی، همسران می توانند با تعدیل های جزئی در نگرش ها، برنامه های و فنون و مهارت های ارتباطی، رابطه جنسی سالم تری داشته باشند. آنها وقتی با کسب آگاهی لازم از این تفاوت ها، در جهت کم کردن فاصله ها و هماهنگی بیشتر گام بر می دارند، صمیمیت، رضایت و لذت جنسی آنها در یک رابطه سازگارانه، بادوام و ژرف تر، افزایش می یابد. البته باید توجه کرد که آنقدرها که فکر می شود، زن و مرد در رفتار جنسی تفاوت زیادی با هم ندارند؛ بلکه تحت تأثیر جریان های اجتماعی، از قبیل فمینیسم، کلیشه های فرهنگی و عرفی[1] و نوشته های غیرعلمی، در این زمینه بزرگنمایی شده است.

 این گونه تفکرها باعث می شود که حتی همسران در رفتار جنسی خود دچار مشکل شوند و زنان بی میل تر هم بشوند. این در حالی است که در مطالعات به برخی از تفاوت های جنسیتی اشاره شده است، ولی شباهت های زیادی در رفتار جنسی زن و مرد وجود دارد. در واقع مشکل، بیشتر در بی میل نمایی زنان یا ناآگاهی آن ها از برانگیختگی جنسی است؛ وگرنه طبق نتایج پژوهش ها، در صورت وجود محرک های جنسی، زنان پا به پای مردان به سطح کافی برانگیختگی جنسی می رسند و به میزان زیادی رفتار جنسی از خود نشان می دهند.[2] چنان که گذشت، بر پایه آموزه های دینی، زن اگر تحریک و برانگیخته شود، حتی شهوت و لذت بیشتری از مردان می تواند تجربه کند.

در برخی موارد، روان بنه ها[3] (طرح واره های ذهنی)، کلیشه های[4] فرهنگی و باورهای تحمیل شده از سوی خانواده و اجتماع، یا افکار غیر منطقی، گمان های ناروا و خطاهای شناختی، مانع درک متقابل می شوند. اینکه مثلا «برای یک خانم بسیار زشت و قبیح است که نسبت به برقراری رابطه جنسی با همسرش پا پیش بگذارد و خود را شهوتی نشان دهد»؛ یا «انتظارات بی جایی که حتماً باید مرد اقدام کننده باشد»؛ یا حتی خطاهای شناختی ای همچون «همه زنان سردند و رابطه جنسی را دوست ندارد»، که دهان به دهان در میان مردان می چرخد؛ در حالی که برداشت آنان از رابطه جنسی، فقط عمل آمیزش فیزیکی و تناسلی است و نمی دانند که زنان برداشت دیگری از رابطه دارند؛ و البته باید شرایط رسیدن به این مرحله از آمیزش را مردان فراهم سازند.
مرد می تواند از این گونه فکرها، باورها و افسانه های احساسات گریزانه ای که از طرف اجتماع و خانواده ها به آنها تحمیل می شود، خود را رها کند و بخش عاطفی و احساسی اش را در جهت یکرنگی با همسر خود فعال سازد. زن نیز می تواند از این غارِ بیش از حد زنانگی خود بیرون آید و جنبه های شهوانی و عمل گرایانه خود را با احتیاط در روابط جنسی فعال کنند. می توان با استفاده از فنون شناختی، این گونه روان بنه ها و باورهایی چون «مردانگی طلب می کند که هرگونه خصوصیات زنانه از مردان دور باشد» را که در ذهن برخی از مردان فعال است، تغییر داد.
بنابراین یکی از راه های کم کردن فاصله ها و ایجاد هم پذیری و هماهنگی، شناسایی باورهای نادرست، پندارهای غلط و خطاهای شناختی، و تلاش در جهت تصحیح آنهاست. برای نمونه، این پندار برخی مردان خطاست که زنانی که از طریق مقاربت و آمیزش تناسلی به ارگاسم مورد نظر آنها نمی رسند، دچار نارسایی ها و مشکلات جنسی اند (و حتی برخی زنان بر اثر این گونه فکرها، به ناخودپذیری جنسی دچار، و سرد مزاج می شوند)؛ در حالی که براساس پژوهش ها، بخش کوچکی از زنان از طریق مقاربت صرف (فقط آمیزش تناسلی) به ارگاسم می رسند[5] و بیشتر آنها از طریق رابطه جنسی نوع اول، یا به عبارت دیگر، روابط ضمنی همراه با آمیزش، مثل مصاحبت عاشقانه (معاشقه)، پیش نوازی (ملاعبه) و نوازش یا تحریک نقاط حساس بدن، درجاتی از ارگاسم را تجربه می کنند و به لذت و رضایت لازم به هم می رسند.