استوارت ويتمن
ويتمن، استوارت Whitman, Stuart
بازيگر (1926، سن فرانسيسکوي کاليفرنيا - امريکا)
خدمت نظامش را در رشته ي مهندسي ارتش انجام داد و طي اين دوره (1945-1948) در مسابقه هاي بوکس نيز شرکت مي کرد. سپس در کالج شهر لس آنجلس تحصيل تآتر کرد و عضو گروه تـآتري چخوف شد. در اوايل دهه ي 1950 نخستين فيلمش را بازي کرد و آرام آرام از نقش هاي دوم به اول رسيد، اما هيچ گاه ستاره نشد. اوج کارش تا اواخر دهه ي 1960 بود و به ياد ماندني ترين نقش هايش در کومانچيروها، ريو کانچوس و شن هاي کالاهاري بودند. در تلويزيون نيز فعاليت داشت. از دهه ي 1980 در فيلم هاي نه چندان معتبر هاليوودي نقش هاي دوم را به عهده مي گرفت. با سرمايه گذاري در کار بيمه، خريد و فروش املاک و مستغلات و گله داري و پرورش اسب بيش از صد ميليون دلار ثروت گرد آورد. براي نقش جنايت کار سابقي که مي خواهد زندگي تازه اي را شروع کند در فيلم انگليسي نشانه، کانديداي دريافت اسکار بهترين بازيگر نقش اول شد.
از فيلم ها: 1951 - روزي که زمين از حرکت ايستاد (وايز)، وقتي که دنياها برخورد مي کنند (ماته)؛ 1954 - راپسودي (چ. ويدور)؛ 1955 - هفت مرد از حالا (باتيکر)؛ 1956 - طبل هاي جنگ (له بورگ)؛ 1958 - عروسک چيني (بورزيگي)؛ 1959 - مردي مانند سگ شکاري (سيگل)، خشم و هياهو (ريت)، اين هزار تپه (ر. فلايشر)؛ 1960 - داستان روت (کاستر)؛ 1961 - فرانسيس آسيسي (کورتيز)، نشانه (گاي گرين)؛ 1962 - کومانچيروها (کورتيز)، طولاني ترين روز (آناکين و...)؛ 1963 - روز و
ساعت (کلمان)؛ 1964 - ريو کانچوس (گ. داگلاس)، معالجه با يک شوک (ساندرز)؛ 1965 - خانم ها و آقايان (جرمي)، شن هاي کالاهاري (اندفيلد)، آن مردان باشکوه در ماشين هاي پرنده ي خود (آناکين)؛ 1966 - يک روياي امريکايي (گيست)؛ 1970 - قهرمانان (نگولسکو)، تنها راه خروج مرده است (ترنت)؛ 1971 - کاپيتان آپاچي (سينگر)؛ 1973 - به آروبيچ خوش آمديد (هاروي)؛ 1975 - مامان ديوانه (ج. دمي)، توني سايتا (د مارتينو)؛ 1977 - بوفالوي سفيد (لي تامپسن)، سايه هاي عجيب در يک اتاق خالي / ماگنوم سوزان (د مارتينو)، ديوانه (کامپتن)؛ 1978 - زن سرزمين گندم (فورکه)؛ 1979 - گايانا: آيين لعنت شدگان (کاردونا جونير)؛ 1980 - باشگاه هيولاها (ر. و. بيکر)؛ 1981 - شيطان نما، پيک مرگ / هولناک (زاکارياس)، پروانه (سيمبر)؛ 1984 - کرکس ها (لِدِر)؛ 1989 - رآکتوري مرگبار (هيونر)، هدف متحرک (ک. تامسن)؛ 1990 - پليس نهايي (کيريازي)؛ 1991 - خوش صحبتي (ت. ميلو)؛ 1994 - دختران بد (ج. کاپلان)، محاکمه توسط هيأت منصفه (ه. گولد)؛ 1996 - سرزمين شير و عسل (دستين)؛ 1997 - دو هفته از يکشنبه (کوپلند)؛ 1998 - دومين فرصت ها (فارگو)؛ 2000 - مرد رئيس جمهور (ا. نوريس و پريس).
