جيمي كارتر

 (جيمز اول، پسر) 

ليسانس علوم، سياستمدار و مزرعه دار آمريكايي، تولد اول اكتبر 1924 در «پلينز» ايالت جورجيا (پسر جيمز اول كارتر، پدر) ، تحصيلات كالج جنوبي غربي جورجيا، موسسه تكنولوژي، آكادمي دريايي ايالت متحده در «آناپوليس» مريلند.

خدمت در نيروي دريايي آمريكا 46-53، دريافت درجه ستواني، مزرعه دار بادام زميني، و انباردار مواد غذايي 53-77، انجام فعاليتهاي تجاري در «مزارع كارتر» و «انبار كارتر» در جورجيا، سناتور ايالتي جورجيا 62-66، فرماندار جورجيا 71-74، رئيس جمهوري آمريكا 77-81، پيرو پيروزي انقلاب اسلامي ايران (بهمن 1357/فوريه 1979) و تهاجم نظامي شوروي به افغانستان دسامبر1979) ؛ اعلام «دكترين كارتر» (مبني بر مقابله و تهاجم نظامي آمريكا در برابر تهديدهاي خارجي در منطقه خليج فارس بمنظور حفظ منابع حياتي امريكا در آن منطقه!) در خلال اخرين گزارش سالانه خود به كنگره 23 ژانويه 80، ايجاد بحران گروگانگيري كاركنان سفارت آمريكا در تهران (تعداد 52 نفر) بوسيله «دانشجويان مسلمان پيرو خط امام» و عدم آزادي و طولاني شدن بحران به مدت 444 روز: 13 آبان ماه 1358/4 نوامبر 1979 (طولاني شدن بحران و عدم حل نهايي آن يكي از دلائل عمده عدم پيروزي و انتخاب مجدد كارتر در دوره دوم رياست جمهوري و در نتيجه پيروزي نامزد جمهوريخواهان-رونالد ريگان-برجيمي كارتر دموكرات بود.) استاد ممتاز دانشگاه «ايموري» 82-، رهبر و رئيس گروه ناظر بين المللي: پاناما 89، نيكاراگوا 90، جمهوري دومينيكن 90، و هائتي 90؛ عضويت ميهمان هيات مذاكرات صلح اتيوپي89، طراح و مجري برنامه «حقوق بشر» و «آزاديهاي فردي» در آسيا و آفريقا بويژه در خاورميانه و از جمله در ايران زمان شاه (به اعتقاد برخي از تحليل گران سياسي و خاورميانه اي آمريكا، اجراي طرح حقوق بشر كارتر در ايران يكي از عوامل مهم زمينه ساز شكل گيري و پيروزي انقلاب اسلامي ايران به شمار مي رود.) ميانجيگري و هدايت روند سازش و صلح نهايي بين مصر  و اسراييل در نتيجه انعقاد قرارداد «كمپ ديويد» بين دو كشور در آمريكا سپتامبر 78، و نيز امضاي قرارداد نهايي صلح مصر-اسراييل مارس 79 (براي كسب اطلاعات بيشترر.ك: السادات، محمدانور) ، انجام مسافرتهاي متعدد سياسي آشكار و پنهان به كشورهاي منطقه خاورميانه در خلال سالهاي دهه 80 و 90، موسس «مركز رياست جمهوري كارتر» 82، رئيس هيات امناء «شركت مركزي كارتر» 86-، عضويت و مدير تعدادي از انجمن ها و موسسات اجتماعي، عمراني و غيره؛ رئيس باشكاه منطقه اي «لاينز» 68-69، رئيس كت، مبارزات انتخاباتي كنگره (در كميته ملي دموكرات) 74، دريافت تعداد زيادي درجات افتخاري، دريافت جايزه صلح جهاني متدوديست 84، جايزه آلبرت شوايتزر در زمينه مسائل حقوق بشر 87، جايزه بنياد اوناسيس 91، جايزه دانشگاه «نتردام» 92، مدال صلح «ناتسوناگا» 93.

 آثار:

چرا بهترين نباشيم؟75، حكومتي بخوبي مردمانش 77، عقيده مندي: خاطرات يك رئيس جمهوري 82، خون ابراهيم: بصيرت هاي درون خاورميانه 85، همه چيز براي موفقيت: باقي عمرتان را بسازيد87، مجله فضاي باز 88؛ نقطه برگشت: نامزد يك حكومت و يك ملت زاده قرن 92؛ و غيره.