داوود کريمي
داوود در سن پانزده، شانزده‌سالگي، زماني که در تراشکاري مشغول کار بود، در جلسات مذهبي شرکت مي‌کرد و شب‌ها را به مطالعه مي‌گذراند.
در جواني و در شرايطي که فردي مذهبي و تقريباً با سواد وفهيمده بود، از طريق شهيد حاج مهدي عراقي با نام و انديشه‌هاي امام خميني آشنا شد و در احکام ديني به تقليد از امام مي‌پرداخت. شور انقلابي وي را متوجه سازمان مجاهدين خلق که به تازگي تشکيل شده بود، ساخت و در سال‌هاي نخستين دهه 50 به عضويت آن سازمان درآمد، ولي به دليل اختلافات فکري که بين او و کادر سازمان پيدا شد، عضويت او چندان دوام نيافت.
پس از جدا شدن از آنها، با جمعي از دوستان انقلابي و مخلصش، سازمان سياسي و چريکي نيمه مخفي سازمان فجر اسلام را تأسيس کرد.
کريمي تراشکاري و فعاليت سياسي‌اش در تهران را تا سال 55 ادامه داد، تا اينکه براي فراگيري تعليمات مبارزه از ايران خارج و به لبنان رفت. در آن کشور با دکتر مصطفي چمران و حجت‌الاسلام محمد منتظري آشنا و هم‌رزم شد و استعداد وي، او را به مربيگري چريک‌هاي لبناني رساند.
داوود کريمي در اواخر سال 1356 به ايران بازمي‌گردد و همراه مردم به مبارزه با رژيم پهلوي مي‌پردازد. براي اين منظور به محل زندگي‌اش در نازي‌آباد مي‌رود و با تشکيل هيئت‌هاي مذهبي و سازمان‌دهي جوانان جنوب شهر، نقش مهمي در جذب جوانان به نهضت امام خميني ايفا مي‌کند.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، مسئوليت کميته انقلاب اسلامي نازي‌آباد را به عهده مي‌گيرد و به کادرسازي براي انقلاب مي‌پردازد.
زمان راه‌اندازي سپاه پاسداران، داوود کريمي به مؤسسين اين ارگان مي‌پيوندند و جزء اعضاي اصلي تشکيل دهنده سپاه و عضو هيئت مرکزي سپاه تهران مي‌شود. وي تا سال 61 مسئول آموزش سپاه پاسداران بود.
در دوران جنگ تحميلي، حاج داوود، بارها به ميدان دفاع از ميهن اسلامي رفت و رشادت‌ها از خود نشان داد.
وي تا سال 67 که افزون بر مصدوميت شيميايي، ترکشي در قلبش فرو رفت و ماندگار شد، مسئوليت‌هاي زير را به عهده داشت:
فرمانده سپاه تهران، فرمانده قرار گاه مرکزي محمد رسول‌الله، فرمانده قرارگاه‌هاي تاکتيکي تابعه شرق کشور، مدتي هم در بنياد شهيد انقلاب اسلامي و وزارت پست و تلگراف و تلفن خدمت کرد.
حاج داوود کريمي، در حالي که مي‌توانست جزء فرماندهان عالي رتبه نظامي کشور باشد، به دلايلي چند سپاه پاسداران را ترک کرد و به شغل اوليه خود که تراشکاري بود، بازگشت. اين بار کارگاه تراشکاري‌اش که بسيار محقرتر و در حاشيه جنوبي شهر تهران بود، محل درآمد اندک او بود. وي مظلومانه کارگري کرد و با درد شديد ناشي از مصدوميت شيميايي‌اش سوخت و ساخت تا اينکه شمع وجودش غريبانه آب شد و به سال 1385 به ياران شهيدش پيوست. حاج داوود کريمي، در سال‌هاي 72 و 73 به اتهام بعضي تحرکات سياسي، مدت چهار ماه را در زندان گذراند.
مدفن اين شهيد در گورستان بهشت زهرا (س) واقع است.
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
