محمدتقي کمال
محمدتقي کمال، فرزند آقا بزرگ به سال 1265 خورشيدي در تهران چشم بر جهان گشود. وي تحصيلات علوم حوزوي از جمله ادبيات، صرف، نحو و منطق و بيان و فقه و اصول و شمسيه و مغني و مطول را با هدايت پدر، نزد ميرزا محمد ساوجي و قسمتي از اصول و حکمت را در حضور شيخ عبدالحسين آموخت.
کمال، ديگر علوم اسلامي را پيش علمايي چون اعلم‌الهدي و شمس‌العلماي گرگاني فراگرفت و به درجه استادي رسيد و از دست آيات عظام سيدابوالحسن حائري نجفي اصفهاني و سيدابوالقاسم کاشاني اجازه امور حسبي دريافت کرد.
ولي تلاش و کوشش استاد محمدتقي کمال، در زمينه خوشنويسي به حد اعلي رسيده بود. او رموز باريک خط نسخ و ثلث را از خوشنويس معروف عصر قاجار، ميرزا محمدصادق شريف اسفرايني و خطاط زبردست ميرزا زين‌العابدين محلاتي آموخت. وي خط نستعليق را از محمدکاظم و کاتب همايون فراگرفت، ولي هنر خوشنويسي او نزد استاد بزرگ هنر ايران، ميرزا محمدحسين قزويني عمادالکتاب به کمال رسيد. محمدتقي کمال در نوشتن هفت قلم استاد، بلکه از فحول خوشنويسان عصر خود شناخته مي‌شد.
استاد محمدتقي کمال، با بر جاي گذاشتن آثار هنري ارزشمند، به سال 1313 يعني 23 سال پس از آنکه در آموزش و پرورش تدريس مي‌کرد، دار فاني را در تهران وداع گفت و در باغچه عليخان در جوار حضرت عبدالعظيم در ري دفن شد.
