محمدصادق کيا
محمدصادق کيا، فرزند احمد، به سال 1299 خورشيدي در تهران به دنيا آمد. وي پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه وارد دانشگاه تهران شد و در دانشکده زبان و ادبيات فارسي تحصيل کرد. در سال 1320 ليسانس گرفت و در سال 1323 موفق شد با ارائه پايان‌نامه تصحيح متن منظوم به نام نصاب طبري، دکتراي خود را بگيرد.
دکتر کيا در سال 1324 در سمت دانشياري در دانشکده ادبيات به تدريس مشغول شد. در سال 1330 به سمت استاد کرسي زبان و ادبيات پهلوي در دانشگاه تهران ارتقا يافت.
وي افزون بر تدريس و پژوهش، مسئوليت‌هاي اداري هم داشت. از ابتداي تأسيس وزارت فرهنگ و هنر، عهده‌دار معاونت آن شد. مدتي هم رياست اداره فرهنگ عامه را به عهده داشت. در تأسيس فرهنگستان زبان ايران فعال بود و چندي هم رئيس اين فرهنگستان بود. او با تلاش خود پژوهشگاه گويش‌هاي ايراني را راه‌اندازي کرد و براي هر يک از گويش‌هاي ايراني، واژه‌نامه‌هايي به چاپ رساند.
محمدصادق کيا، ذوق شعري هم داشت و اشعار زيادي سرود. وي در اشعار خود تيرا تخلص مي‌کرد. آنان پژوهشي و فرهنگي که از دکتر محمد صادق کيا به يادگار مانده، عبارت است از:
واژه‌نامه‌هاي قديم استرآبادي؛ کهنه‌ترين دست‌نويس لغت فرس اسدي طوسي؛ واژه‌هاي مقلوب عربي؛ نقطويان ياپسيخانيان؛ واژه‌نامه طبري درباره زبان مازندراني؛ تصحيح و تحشيه کتاب معيار جمالي؛ داستان جم (با همکاري محمدمقدم)؛ چند نمونه از متن نوشته‌هاي پهلوي؛ گشته دبيره يا خط گستج؛ گويش آشتيان؛ ماه فروردين روز خرداد؛ راهنماي گردآوري گويش‌ها؛ مجمع‌الامثال (محمد علي حبله‌رودي تصحيح)؛ واژه‌نامه شصت و هفت گويش ايراني.
وي مقاله‌هاي زيادي در مجلات علمي عصر خود نوشته و مجموعه اشعاري به نام کابل دارد.
محمدصادق کيا، چند سال آخر عمر خود را در آمريکا سپري کرد و در سال 1380 در همان کشور درگذشت.
