نادر نادرپور
نادر نادرپور در سال 1308 خورشيدي در تهران به دنيا آمد. وي پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي و متوسطه، به فرانسه رفت و در پاريس به فراگيري زبان و ادبيات فرانسه پرداخت. پس از بازگشت به ايران به نوشتن مقاله و چاپ اشعارش اقدام کرد؛ به اين ترتيب مجموعه اشعار چشم‌ها و دست‌ها؛ دختر جام؛ شعر انگور؛ سرمه خورشيد و يک جلد اشعار برگزيده خود را به چاپ رساند. نادرپور در سال 1343 به ايتاليا و پس از آموختن زبان ايتاليايي به فرانسه رفت و سپس به ايران بازگشت.
وي 7 سال بعد دوباره به اروپا رفت و در سال 1351 با کتاب هفت چهره از شاعران معاصر ايتاليا به ايران بازگشت. در ايران به کارهاي دولتي وارد شد و به استخدام اداره کل هنرهاي زيبا درآمد. هم‌زمان سرپرستي گروه ادب امروز راديو را هم به عهده داشت. نادرپور مدتي عضو کانون نويسندگان ايران شد، ولي با شکل‌گيري نظام جمهوري اسلامي در ايران نماند و در سال 1359 به غرب رفت؛ ابتدا به فرانسه و پس از 6 سال به امريکا رفت. وي 20 سال در فرانسه و امريکا به سختي زندگي کرد؛ و از مخالفان سرسخت جمهوري اسلامي بود و با گروه‌هاي مخالف نظام جديد ايران ارتباط و همکاري نزديک داشت. در اين مدت اميدوار بود که به ايران بازگردد و فرهنگ ايران باستان را جايگزين فرهنگ مذهبي کند. نادرپور در زندگي ادبي‌اش معمولاً به درباريان ارتباطي نزديک داشت. او به افکار و انديشه‌هاي مردمي که در متن جامعه زندگي مي‌کردند، اعتقاد چنداني نداشت و در تخيلات خود غوطه‌ور بود. گاهي اوقات با زندگي قهر و گاهي آشتي مي‌کرد. مجموعه شعر انگور او از عواطف و احساسات شخصي و عشق به زن حکايت مي‌کند.
نادرپور در سال 1378، در يأس و تنهايي در لس‌آنجلس درگذشت.
