چارلی چاپلین
طبق ادعای خود چارلی، او در سال ۱۸۸۹ در محله ای در جنوب لندن متولد شده است. چارلی چاپلین مهمترین و تأثیرگذارترین شاگرد مک سنت و فرزند یک نمایشگر تالارهای محلی موسیقی انگلیسی به نام جرالدین چاپلین بود.
والدین چارلی هر دو از هنرمندانی در سالن بزرگ شهر لندن بودند و هر دو بازیگر و آوازه خوان، اما قبل از آنکه او سه ساله شود از هم جدا شدند.
چارلی چاپلین آواز خواندن را از مادرش آموخت. بعدها مادرش دچار بیماری روانی میشود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری میشود.
اما پدرش زمانی که چارلی چاپلین ۱۲ ساله بود، فوت کرد. زمانی که مادرش در یکی از اجراهای زنده تئاتر که برای سربازان اجرا میشد، جسمی به سر وی برخورد کرد و آسیب دید، چارلی چاپلین 5 ساله روی صحنه رفت و تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام کرد.
با بستری شدن مادر وی، چارلی و برادرش رابطهٔ عمیق تری پیدا نمودند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می کردند، مشغول به کار شدند.
چارلی چاپلین در سال 1910 به آمریکا رفت و با برادرانش استودیو چاپلین را تأسیس نمودند. در سال ۱۹۲۸ مادر چاپلین، درست در زمانی که هفت سال از انتقال وی توسط پسران به هالیوود می گذشت، از دنیا رفت. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه شد به نام ویلر دریدن که این برادر نیز به مابقی برادران در هالیوود و استودیو چاپلین پیوست.
چارلی چاپلین یهودی زاده فقیری بود که دوران کودکی را در دشواری و تنگدستی گذراند و در اولین سال های شکوفایی سینما در امریکا، با تکیه بر خلاقیت و استعداد خود به اوج شهرت رسید.
در سال ۱۹۱۳ بازی چاپلین در آمریکا مورد توجه یکی از فیلمسازان قرار می گیرد و از آن پس با شرکت فیلمسازی کی استون همکاری میکند.
چارلی چاپلین نخستین فیلمش را با نام ساختن یک زندگی که فیلم کمدی بود در سال ۱۹۱۴ آغاز نمود. در این کمپانی و با این فیلم او به شهرت رسید. به تدریج چاپلین به محبوب ترین هنرمند تاریخ سینما تبدیل گردید و تهیه کنندگی آثارش را نیز بر عهده گرفت.
در 1913، هنگامی که با دستمزد 150 دلار در هفته در کمپانی کی استون استخدام شد، یک بازیگر سیار نمایش های وودویل امریکایی بود.
در نخستین فیلمی که به نام در تلاش معاش (1914) برای مک سنت بازی نمود، نقش یک شیک پوش تیپیک انگلیسی به او محول شد، اما با فیلم دومش، مخمصه غریب مبیل 1914، کارکتر یک ولگرد کوچولو را معرفی نمود، کارکتری که بعدها او را شهره آفاق ساخت و به یک نماد جهانی سینمایی از یک فرد عامی در دوران ما بدل کرد.
چارلی چاپلین در کمپانی کی استون در 34 فیلم کوتاه و 6 حلقه ای داستانی با عنوان رمانس ناکام تیلی (1914) به کارگردانی مک سنت بازی کرد و کاراکتر این دلقک ریزنقش محزون را به تدریج پرورش داد. شخصیتی با کفش هایی که برایش بزرگ بودند، شلواری گشاد و کتی تنگ که کلاه لبه دار دربی بر سر می گذاشت.
شخصیت پردازی درخشان چارلی، همراه با حرکات پانتومیم که وی تبحر بی مانندی در آن داشت، از ولگرد کوچولو انسانی ساخت که با جهان پیرامون خود به کلی بیگانه است.
از جمله مشهورترین فیلمهایی که چاپلین در کمپانی اسانی ساخت، می توان به ولگرد، شغل، بانک، شبی در نمایش اشاره نمود. این فیلم ها در سال 1915 ساخته شدند.
این فیلم ها چندان مورد استقبال قرار گرفتند که چارلی سال بعد درخواست هفته ای 10 هزار دلار به اضافه پیش پرداختی معادل 150000 دلاری پس از امضای قرارداد برای ساختن 12 فیلم برای کمپانی میو چوال را نمود.
معروف ترین فیلم های چاپلین در کمپانی میوچوال عبارتند از: بازرس فرودگاه 1916، مامور آتش نشانی 1916، ساعت یک صبح 1916، سر سره بازی 1916، سمساری 1916، خیابان اوباش 1917، مهاجر 1917، ماجراجو 1917.
چارلی چاپلین در سال ۱۹۱۹ به همراهی تعدادی از دوستان سینمایی اش اتحادیه سینماگران را تأسیس نمود. آن زمان این فرصت برای او پدید آمده بود تا پس از سالها، به دلمشغولی های خود بپردازد و فارغ از نظام مافیایی حاکم بر هالیوود، حرف دل خویش را به زبان تصویر بیان نماید.
بسیاری چارلی چاپلین را تنها یک کمدین موفق می دانند حال آنکه او در طول زندگانی خود در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داد. ساخت موسیقی فیلم کار عادی وی بود و توانست در مجموع موسیقی 23 فیلم را به پایان برساند. موسیقی فیلم لایم لایت ساخته چالین در سال 1972 برنده جایزه اسکار شد.
شخصیت چارلی چاپلین بیشتر به عنوان “آواره” شهرت یافت که در زبانهای مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ۱۹۱۵ وی با یک کمپانی تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلم های بلندتری شد.
در سال ۱۹۱۶ کمپانی فیلم موچوال مبلغ ۶۷۰ هزار دلار با چاپلین قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه او ۱۲ فیلم بلندمدت کمدی برای آنها ساخت که در این نوع از ویژگی ممتازی در تاریخ سینما برخوردار بودند. در واقع تمام فیلم های که در این کمپانی ساخته شد، به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند.
در پایان این سالها آمریکا وارد جنگ جهانی شد و چاپلین دورهٔ جدیدی از سینمای خود را با دوستانش آغاز نمود. از سال ۱۹۱۸ چاپلین در استودیو خود مشغول به کار شد. تمام فیلم های پیشین دوباره ویرایش و کات شدند و در سال های مختلف، موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت.
دیکتاتور بزرگ نخستین فیلم کاملاً ناطق چارلی چاپلین بود که در اوضاع نابسامان جهانی در دهه 40، اثری ضد نازی بود. این فیلم در مورد دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی آدنوید هینکل، دیکتاتور کشور خیالی تامانیا است که دست به کشتار یهودی ها میزند و اروپا را درگیر جنگ میکند.
برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدی و برخی آن را به قدر کافی جدی نگرفتند. با این حال این فیلم از نظر تجاری محبوبیت فراوانی پیدا نمود و چاپلین را همچنان به عنوان یک ستاره در اوج نگاه داشت.
سر انجام، سر چارلز اسپنسر چاپلین 25 دسامبر سال 1977 در سن 88 سالگی درگذشت.
برخی از افتخارات چارلی چاپلین
برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی ارجینال برای فیلم لایم لایت در سال ۱۹۷۳
نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه ارجینال و بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۱
نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته بهترین فیلم نامه ارجینال برای فیلم موسیو وردو در سال ۱۹۴۸
دریافت جایزه اسکار بهترین دستاورد هنری برای فیلم سیرک در سال ۱۹۲۹
دریافت جایزه افتخاری یک عمر فعالیت هنری در سال ۱۹۷۲
برنده جایزه افتخاری شیر طلایی از جشنواره ونیز در سال ۱۹۷۲
منبع:
parvaresheafkar.com
والدین چارلی هر دو از هنرمندانی در سالن بزرگ شهر لندن بودند و هر دو بازیگر و آوازه خوان، اما قبل از آنکه او سه ساله شود از هم جدا شدند.
چارلی چاپلین آواز خواندن را از مادرش آموخت. بعدها مادرش دچار بیماری روانی میشود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری میشود.
اما پدرش زمانی که چارلی چاپلین ۱۲ ساله بود، فوت کرد. زمانی که مادرش در یکی از اجراهای زنده تئاتر که برای سربازان اجرا میشد، جسمی به سر وی برخورد کرد و آسیب دید، چارلی چاپلین 5 ساله روی صحنه رفت و تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام کرد.
با بستری شدن مادر وی، چارلی و برادرش رابطهٔ عمیق تری پیدا نمودند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می کردند، مشغول به کار شدند.
چارلی چاپلین در سال 1910 به آمریکا رفت و با برادرانش استودیو چاپلین را تأسیس نمودند. در سال ۱۹۲۸ مادر چاپلین، درست در زمانی که هفت سال از انتقال وی توسط پسران به هالیوود می گذشت، از دنیا رفت. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه شد به نام ویلر دریدن که این برادر نیز به مابقی برادران در هالیوود و استودیو چاپلین پیوست.
چارلی چاپلین یهودی زاده فقیری بود که دوران کودکی را در دشواری و تنگدستی گذراند و در اولین سال های شکوفایی سینما در امریکا، با تکیه بر خلاقیت و استعداد خود به اوج شهرت رسید.
در سال ۱۹۱۳ بازی چاپلین در آمریکا مورد توجه یکی از فیلمسازان قرار می گیرد و از آن پس با شرکت فیلمسازی کی استون همکاری میکند.
چارلی چاپلین نخستین فیلمش را با نام ساختن یک زندگی که فیلم کمدی بود در سال ۱۹۱۴ آغاز نمود. در این کمپانی و با این فیلم او به شهرت رسید. به تدریج چاپلین به محبوب ترین هنرمند تاریخ سینما تبدیل گردید و تهیه کنندگی آثارش را نیز بر عهده گرفت.
در 1913، هنگامی که با دستمزد 150 دلار در هفته در کمپانی کی استون استخدام شد، یک بازیگر سیار نمایش های وودویل امریکایی بود.
در نخستین فیلمی که به نام در تلاش معاش (1914) برای مک سنت بازی نمود، نقش یک شیک پوش تیپیک انگلیسی به او محول شد، اما با فیلم دومش، مخمصه غریب مبیل 1914، کارکتر یک ولگرد کوچولو را معرفی نمود، کارکتری که بعدها او را شهره آفاق ساخت و به یک نماد جهانی سینمایی از یک فرد عامی در دوران ما بدل کرد.
چارلی چاپلین در کمپانی کی استون در 34 فیلم کوتاه و 6 حلقه ای داستانی با عنوان رمانس ناکام تیلی (1914) به کارگردانی مک سنت بازی کرد و کاراکتر این دلقک ریزنقش محزون را به تدریج پرورش داد. شخصیتی با کفش هایی که برایش بزرگ بودند، شلواری گشاد و کتی تنگ که کلاه لبه دار دربی بر سر می گذاشت.
شخصیت پردازی درخشان چارلی، همراه با حرکات پانتومیم که وی تبحر بی مانندی در آن داشت، از ولگرد کوچولو انسانی ساخت که با جهان پیرامون خود به کلی بیگانه است.
از جمله مشهورترین فیلمهایی که چاپلین در کمپانی اسانی ساخت، می توان به ولگرد، شغل، بانک، شبی در نمایش اشاره نمود. این فیلم ها در سال 1915 ساخته شدند.
این فیلم ها چندان مورد استقبال قرار گرفتند که چارلی سال بعد درخواست هفته ای 10 هزار دلار به اضافه پیش پرداختی معادل 150000 دلاری پس از امضای قرارداد برای ساختن 12 فیلم برای کمپانی میو چوال را نمود.
معروف ترین فیلم های چاپلین در کمپانی میوچوال عبارتند از: بازرس فرودگاه 1916، مامور آتش نشانی 1916، ساعت یک صبح 1916، سر سره بازی 1916، سمساری 1916، خیابان اوباش 1917، مهاجر 1917، ماجراجو 1917.
چارلی چاپلین در سال ۱۹۱۹ به همراهی تعدادی از دوستان سینمایی اش اتحادیه سینماگران را تأسیس نمود. آن زمان این فرصت برای او پدید آمده بود تا پس از سالها، به دلمشغولی های خود بپردازد و فارغ از نظام مافیایی حاکم بر هالیوود، حرف دل خویش را به زبان تصویر بیان نماید.
بسیاری چارلی چاپلین را تنها یک کمدین موفق می دانند حال آنکه او در طول زندگانی خود در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داد. ساخت موسیقی فیلم کار عادی وی بود و توانست در مجموع موسیقی 23 فیلم را به پایان برساند. موسیقی فیلم لایم لایت ساخته چالین در سال 1972 برنده جایزه اسکار شد.
شخصیت چارلی چاپلین بیشتر به عنوان “آواره” شهرت یافت که در زبانهای مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ۱۹۱۵ وی با یک کمپانی تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلم های بلندتری شد.
در سال ۱۹۱۶ کمپانی فیلم موچوال مبلغ ۶۷۰ هزار دلار با چاپلین قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه او ۱۲ فیلم بلندمدت کمدی برای آنها ساخت که در این نوع از ویژگی ممتازی در تاریخ سینما برخوردار بودند. در واقع تمام فیلم های که در این کمپانی ساخته شد، به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند.
در پایان این سالها آمریکا وارد جنگ جهانی شد و چاپلین دورهٔ جدیدی از سینمای خود را با دوستانش آغاز نمود. از سال ۱۹۱۸ چاپلین در استودیو خود مشغول به کار شد. تمام فیلم های پیشین دوباره ویرایش و کات شدند و در سال های مختلف، موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت.
دیکتاتور بزرگ نخستین فیلم کاملاً ناطق چارلی چاپلین بود که در اوضاع نابسامان جهانی در دهه 40، اثری ضد نازی بود. این فیلم در مورد دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی آدنوید هینکل، دیکتاتور کشور خیالی تامانیا است که دست به کشتار یهودی ها میزند و اروپا را درگیر جنگ میکند.
برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدی و برخی آن را به قدر کافی جدی نگرفتند. با این حال این فیلم از نظر تجاری محبوبیت فراوانی پیدا نمود و چاپلین را همچنان به عنوان یک ستاره در اوج نگاه داشت.
سر انجام، سر چارلز اسپنسر چاپلین 25 دسامبر سال 1977 در سن 88 سالگی درگذشت.
برخی از افتخارات چارلی چاپلین
برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی ارجینال برای فیلم لایم لایت در سال ۱۹۷۳
نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه ارجینال و بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۱
نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته بهترین فیلم نامه ارجینال برای فیلم موسیو وردو در سال ۱۹۴۸
دریافت جایزه اسکار بهترین دستاورد هنری برای فیلم سیرک در سال ۱۹۲۹
دریافت جایزه افتخاری یک عمر فعالیت هنری در سال ۱۹۷۲
برنده جایزه افتخاری شیر طلایی از جشنواره ونیز در سال ۱۹۷۲
منبع:
parvaresheafkar.com
