عبدالله ثقة الاسلام

ابن سید محسن بن میر محمّد باقر بن میر سید على مدرس میر محمّد صادقى. عالم جلیل، در 12 ربیع الثانى سال 1285 در اصفهان متولّد گردیده، مقدّمات علوم را در اصفهان نزد علماى این شهر آموخته، در سنّ هیجده سالگى به عتبات عالیات جهت تكمیل تحصیلات مهاجرت نموده، در آن ارض اقدس مدّتى نزد جمعى از دانشمندان تلمّذ نموده كه از آن جمله است: میرزا محمّد على رشتى، و میرزا محمد حسن شیرازى، و حاج میرزا حبیب اللَّه رشتى، و آقا سید محمد كاظم یزدى، و قسمت عمده تحصیلات او نزد آخوند خراسانى بوده، و از خواصّ آن مرحوم به شمار مى‏آمده، و در 1230 به ایران معاودت نموده، به درس و بحث و اقامه جماعت اشتغال جسته. سرانجام در قبل از ظهر روز 6 ماه صفر سال 1382 وفات یافته، در تخت فولاد درتكیه میر محمّد صادقیها جنب تكیه ملك مدفون گردید. كتب زیر از تألیفات اوست: 1- ارشاد المسلمین، در نسب نامه خود. و در این كتاب از او استفاده شده است 2- انیس العارفین، در احوال برزخ و جنّت و نار، مطبوع 3- تقریرات اصولّیه اساتیدش 4- حاشیه بر طهارت شیخ 5- خلاصة الاصول، از محبث الفاظ تا محبث تعادل و تراجیح 6- رساله در اصول دین 7- رساله در لباس مشكوك 8- رساله در تقلید اعلم 9- رساله در عدالت 10- رساله در قاعده من ملك شیئاً 11- رساله در قاعده میسور 12- رساله در وضو، طبق رساله شیخ اسماعیل مقرّى كه تمام سطرها اگر خوانده شود مسأله وضو است، و كلمات اوّل سطرهاى هر صفحه غرض از تألیف است، و كلمات وسط سطرها اگر جمع شود مسأله لغز است، و كلمات آخر سطرها بیان ذكر دعایى است به جهت علاج جراحات 13- رساله‏اى در طرق روایت خود و اجازه آنها به فرزندش فاضل بزرگوار آقا سید محمّد كاظم 16- كتابى در مجازاتهاى معاصى (حدود و دیات و تعزیزات) 15- مبك المؤمنین 16- مشكول، مانند كشكول 17- مقتصر المقال، در علم رجال 18- نور الایمان، ردّ بر بابیّه؛ و رسائل عدیده دیگر.