رشیدالدین ابن شهرآشوب سروی مازندرانی
(588 -488 ق)، عالم، متكلم، محدث، فقیه، مفسر، ادیب و شاعر شیعى. در سارى متولد شد. نیاى وى شهرآشوب از شاگردان شیخ طوسى بود و ابن شهرآشوب به واسطهى پدر خود از او روایت مىكرد. در هشت سالگى قرآن را حفظ مىخواند. از زمخشرى و احمد و محمد غزالى و خطیب خوارزمى اجازهى روایت داشت. بنا به دلایل مذهبى به حلب كه در آن زمان در پرتو حمایت حمدانیها پیشرفتهترین مركز علمى تشیع و پناهگاه شیعیان بود، رفت. مدتى نیز در بغداد اقامت داشت. به دلیل اینكه بلاغتش در خطبه مورد پسند مقتفى، خلیفهى عباسى، واقع شد و مواعظش در وى مؤثر افتاد، منصب تدریس در بغداد و لقب رشیدالدین گرفت. پدرش شیخ على بن شهرآشوب، ابومنصور احمد طبرسى، امینالدین طبرسى، ابوالفتوح رازى، قطب راوندى، وفتال نیشابورى، از جملهى استادان وى بودند. شاگردان زیادى نزد وى تربیت شدند. محقق حلى خود را به یك واسطه شاگرد او مىدانسته است. شهرت و مقبولیت وى چندان بود كه علىرغم اعتقادات شیعى، مورد احترام و قبول اهل تسنن نیز بود و وى را از محدثین ثقه مىدانند. مقبرهى ابن شهرآشوب در جبلجوشن نزدیك مشهد حسینى قرار دارد. از آثار وى: «معالم العلما»، كه فصلى از آن دربارهى شعراى شیعه است؛ «مناقب آل ابىطالب»؛ «متشابه القرآن»؛ «بیان التنزیل»؛ «اعلام الطرائق فى الحدود والحقائق»؛ «انساب آلابیطالب»؛ «الاسباب والنزول على مذهب آلرسول (ص)»؛ «الحاوى»؛ «الاوصاف»؛ «المنهاج»؛ «المخزون المكنون فى عیون الفنون».[1]
سارى قدیمالایام معدن رجال و دانشمندان بزرگ علمى بوده و بزرگان از قبیل علامه جلیلالقدر جناب محمد بن على بن شهرآشوب ساروى مازندرانى منسوب به آن مىباشد.
این بزرگوار از علماء قرن ششم هجرى و صاحب تألیفات عدیده مانند مناقب آل ابیطالب و متشابهات القرآن و معالمالعلماء و غیره مىباشد.
علماء علم رجال وى را چنین ستودهاند.
محمد بن على بن آشوب السروى نوراللَّه مرقده السنى فخر الشیعه و تاجالشریعه محى آثار المناقب والفضائل والبحر المتلاطم الزخار الذى لیس له ساحل قطب المحدثین و شیخ مشایخهم رئیسالعلماء و فقیههم رشید الملة والدین شمسالاسلام والمسلمین فقیه وجیه و محدث مفسر محقق ادیب اریب شاعر منشى بلیغ جامع فنون فضائل و محاسن عالم ربانى شیخ رشید بن ابن شهر آشوب المازندرانى صاحب 1- مناقب آل ابیطالب 2- والمعالم 3- و مثالب النواصب 4- والمخزون المكنون فى عیون الفنون 5- و اعلام الطرائق فى الحدود 6- والحقایق 7- والاوصاف 8- و مائدة الفایده 9- والمثال فى الامثال والاسباب 10- والنزول على مذهب آل الرسول 11- والحاوى 12- والانصاف 13- والمنهاج الى غیر ذلك مما ذكره فى رجاله المسمى بمعالم العلماء.
وى در شب جمعه 22 شعبان سنه 588 ق ه وفات یافته و در بیرون حلب در بالاى كوه معروف به جبل جوشن در جوار مشهدالسقط (محسن بن حسین الشهید (ع)) و قبر احمد بن منیر و ابنزهره.
و ما به خواست خدا عدهاى از رجال گذشته و معاصر این شهر را به نظر ارباب فضل و دانش مىآوریم.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
