يکشنبه، 21 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

ابوالخیر احمد طالقانی

ابوالخیر احمد طالقانی
(590 -512 ق)، قارى، محدث، واعظ و فقیه شافعى. در قزوین متولد شد. در هفت سالگى قرآن را حفظ كرد. از ملكداد عمركى و محمد بن یحیى نیشابورى و ابوعبداللَّه فراوى و عبدالغافر فارسى و عبدالجبار خوارى و زاهر شحامى و ابن‏قشیرى و ابن‏بطى در قزوین و نیشابور و بغداد فقه و حدیث آموخت. مدتى ساكن بغداد بود و در نظامیه و جامع قصر تدریس مى‏كرد. موفق‏الدین عبداللطیف و ابن‏القرشى و رافعى از شاگردان وى بودند. با ابن‏جوزى واعظ مشهور، به نوبت، هر كدام یك روز، مجلس وعظ منعقد مى‏نمودند. خلیفه وقت در مجلس موعظه حاضر و پس پرده مى‏نشست و جمع زیادى از مردم در مجلسش ازدحام مى‏كردند. روز عاشورایى بر منبر بود، مردم از وى خواستند كه بر یزید لعن كند و او امتناع ورزید، لذا مطرود آنان گشت و به قزوین بازگشت و در همان جا درگذشت. وى تصنیفات مختصر و مفصل بسیارى در تفسیر و حدیث و فقه دارد. از آثار وى: «التبیان فى مسائل القران»، ردى بر حلولیه و جهمیه؛ «خصائص السواك»، كه در «معجم المؤلفین» «خصائص السوال» آمده است؛ «حظائر القدس».


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.