غلامحسین ظهیرالدینی
(1360 -1290 ش)، نوازنده. در تهران به دنیا آمد. بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایى وارد هنرستان عالى موسیقى شد و در رشتهى ساز تخصصى فلوت و موسیقى كلاسیك دیپلم گرفت. وى ردیفهاى موسیقى ایرانى را از همسر خود، كه نوهى آقا حسینقلى بود، آموخت و سپس فعالیت خود را در رشتهى موسیقى، از جمله تدریس و كار در اركسترهاى مختلف، شروع كرد. ظهیرالدینى مدتى تصدى مركز آموزش موسیقى را در وزارت فرهنگ و هنر به عهده داشت و مدتى هم به عنوان كارشناس موسیقى و رهبر اركستر ملى فعالیتش را در خراسان ادامه داد و موفق شد هنر اصیل موسیقى را در این استان اشاعه دهد. وى علاوه بر نوازندگى فلوت، به عنوان ساز تخصصى كلاسیك، در نواختن سازهاى ویولون و كمانچه نیز مهارت كامل داشت. سرانجام بر اثر ابتلا به سرطان، در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهر رى دفن شد.[1]
زندهیاد، غلامحسین ظهیرالدینى در سال 1290 شمسى در یك خانواده متوسط در تهران به دنیا آمد. فرزندان این خانواده همگى اهل هنر، بااستعداد و صاحب نام بوده و هستند، از جمله برادر بزرگ آن مرحوم به نام محمود ظهیرالدینى علاوه بر تخصص در هنر نقاشى و تحصیل در مدرسه كمالالمك از بنیانگذاران هنر نوین تئاتر در ایران و هنرمند شایسته و معروفى بوده است، و برادر كوچك وى نیز به نام محسن ظهیرالدینى علاوه بر شغل دولتى هنرپیشه مشهورى بوده است.
مرحوم ظهیرالدینى بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایى علیرغم مشكلاتى كه در راه تحصیل در رشته هنر در آن زمان خصوصا هنر موسیقى وجود داشت وارد هنرستان عالى موسیقى شد و بعد از گذراندن دوره تحصیلات متوسطه موفق شد دیپلم خود را در رشته ساز تخصصى فلوت و موسیقى كلاسیك اخذ نماید، زنده یاد ظهیرالدینى بعد از ازدواج توانست ردیفهاى موسیقى ایرانى را نیز از همسر خود كه نوه مرحوم آقاحسینقلى (هنرمند بزرگ و نوازنده مشهور تار) بود بیاموزد.
پس از آن فعالیت خود را در رشته موسیقى از جمله تدریس و كار در اركسترهاى مختلف آن زمان شروع كرد، مدتى تصدى مركز آموزش و موسیقى را در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان به عهده داشت و مدتى هم بهعنوان كارشناس موسیقى و رهبر اركستر ملى فعالیتش را در استان خراسان ادامه داد و موفق شد هنر اصیل موسیقى را در این استان اشاعه دهد.
مرحوم ظهیرالدینى علاوه بر نوازندگى فلوت به عنوان ساز تخصصى كلاسیك، در نواختن سازهاى ویولن و كمانچه نیز مهارت كامل داشت. از آن مرحوم، پنج فرزند ، چهار پسر و یك دختر بر جاى مانده (محمود، عباس، احمد، سیاوش، شورانگیز) كه همگى آنهابا هنر موسیقى آشنا و موسیقى را از پدر خود آموختهاند. از میان آنهاعباس و سیاوش تحصیل در رشته موسیقى را در هنرستان عالى موسیقى ادامه داده و فارغالتحصیل شدهاند و هماكنون عباس در رشته نوازندگى ویولنسل و سیاوش در رشته نوازندگى ویولن آلتو نوازندگان چیرهدستى هستند و در اركستر سمفونیك تهران و اركسترهاى دیگر به فعالیت هنرى اشتغال دارند.
شایسته توجه است كه دو تن از فرزندان محسن ظهیرالدینى (برادر مرحوم غلامحسین ظهیرالدینى)بهنام خسرو و بیژن نیز از هنرستان موسیقى فارغالتحصیل شدهاند كه اولى در رشته نوازندگى كلارینت و بیژن نیز در رشته نوازندگى ترومپت نوازندگان مشهورى بودهاند.
خسرو فعالیشت را به عنوان نوازنده اركستر سنفونیك تهران آغاز نمود وبیژن نیز تحصیلات خود را در رشته موزیك ارتش ادامه داد و بهعنوان افسر موزیك ارتش به خدمات هنرى و میهنى خود ادامه داد كه فعلا هر دو نفر ایشان دوران بازنشستگى خود را مىگذرانند.
غلامحسین ظهیرالدینى در سال 1360 بر اثر ابتلا به سرطان پرستات جهان فانى را وداع گفت و در امامزاده عبداله به خاك سپرده شد، روانش شاد.
نوازنده.
تولد: 1290، تهران.
درگذشت: 1360.
غلامحسین ظهیرالدینى پس از طى تحصیلات ابتدایى وارد هنرستان عالى موسیقى شد و بعد از گذراندن دورهى تحصیلات متوسطه موفق شد دیپلم خود را در رشتهى ساز تخصصى فلوت و موسیقى كلاسیك اخذ نماید. سپس توانست ردیفهاى موسیقى ایرانى را نیز از همسر خود كه نوهى میرزا حسینقلىخان «نوازندهى تار» بود بیاموزد. پس از آن فعالیت خود را در رشتهى موسیقى از جمله تدریس و كار در اركسترهاى مختلف آن زمان شروع كرد. مدتى تصدى مركز آموزش موسیقى را در وزارت فرهنگ و هنر به عهده داشت و مدتى هم به عنوان كارشناس موسیقى و رهبر اركستر فعالیتش را در استان خراسان ادامه داد و موفق شد هنر اصیل موسیقى را در این استان اشاعه دهد. ظهیرالدینى علاوه بر نوازندگى فلوت به عنوان ساز تخصصى كلاسیك، در نواختن سازهاى ویولن و كمانچه نیز مهارت كامل داشت.
غلامحسین ظهیرالدینى در سال 1360 به سبب ابتلاء به بیمارى سلطان پروستات درگذشت و در امامزاده عبدالله به خاك سپرده شد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
