محمود نجم آبادی

(تو 1282 ش)، طبیب، نویسنده، مترجم و روزنامه‏نگار. نسبش از طرف مادر به شیخ هادى نجم‏آبادى و از طرف پدر به حاج محمد نجم‏آبادى، اولین متولى مدرسه‏ى عالى شهید مطهرى مى‏رسد. در تهران به دنیا آمد. تحصیلاتش را در مدرسه‏ى شركت گلستان و مدرسه‏ى قدیم ایران و آلمان و سپس در دارالفنون و دارالمعلمین به اتمام رساند و از آنجا به مدرسه‏ى طب رفت و تحصیلات خود را در آنجا تكمیل نمود. در 1309 ش در قوچان و در 1312 ش در سبزوار طبابت كرد و پس از آن به تهران آمد و در انستیتو پاستور مشغول كار شد. وى ریاست بیمارستان‏هاى نجات و لقمان‏الدوله (لقمان حكیم) را به عهده داشت. دكتر نجم‏آبادى در اكثر كنگره‏ها درباره ابن‏سینا و رازى سخنرانى داشت و سالها نایب رئیس انجمن بین‏المللى تاریخ طب در پاریس بود. وى به زبان‏هاى آلمانى، فرانسوى و عربى تسلط داشت و تحقیقاتى در زمینه‏ى تاریخ طب و طب سنتى انجام داد و آثارى در این زمینه نوشت. او همچنین ماهنامه‏ى «جهان پزشكى» را تأسیس و منتشر نمود. او دیگر آثار وى: «محمد زكریاى رازى»؛ «اصول بهداشت»؛ «بلاى عظیم نسل بشر، سیفیلیس و سوزاك»؛ «تاریخ طب ایران»؛ «تعالیم پزشكى صد ساله‏ى فرانسویان در ایران»؛ «راهنماى پزشكان»؛ «مختصرى از طب اسلامى بخصوص خدمات ایرانیان»؛ «فهرست كتابهاى چاپى فارسى طبى»؛ «آبله و سرخك»، ترجمه؛ «آیین پزشكى یا پندنامه‏ى اهوازى»، ترجمه؛ تصحیح «رساله‏ى جودیه»؛ مقدمه بر «طب اسلامى».