اسماعیل کافی الکفاة طالقانی
جناب اسماعیل بن عباد بن عباس طالقانى معروف به صاحب بن عباد منسوب به این ناحیه است و اگر نداشت طالقان كسى را جز این یك نفر براى او كافى بود كه به اكثر مناطق و اماكن فخر و مباهات كند.
محدث قمى در فوائد الرضویه ص 45- گوید: پا به فضل و كمال و معالى و افضال آن قدوه ارباب جلال از آن گذشته است كه زبان بتواند ثناى او گوید چه ظاهرست كه چون جمال بغایت رسد دست مشاطه بیكار ماند و چون بزرگى و جلال بحد كمال رسد بازار وصافان شكسته گردد.
آنجناب از وزراء آلبویه و ملجاء عوام و خواص و مرجع ملت و دولت و از خانواده شرف و عزت بوده و سالها وزارت فخرالدوله و مجدالدوله دیلمى را داشته و خدمات بسیارى به دین و مذهب نموده است.
ورث الوزراة كابراً عن كابر
موصولة الاسناد بالاسناد
یروى عن العباس عباد و زا
رته و اسماعیل عن عباد
و یگانه عصر خویش در فضل و كمال و علم و ادبیت بود، علویین و سادات و علماء و فضلا نزد او محلى منیع و منزلتى رفیع داشتند. و از علماء ترویج مىكرد و ایشان را به تصنیف و تألیف تشویق مىنمود.
بجهت خاطر او شیخ فاضل خبیر ماهر حسن بن محمد قمى تاریخ قم را تألیف كرده و در اول آن برخى از فضائل جناب صاحب را ذكر كرده.
و نیز شیخ صدوق براى او عیون اخبارالرضا (ع) را تألیف نموده و اول آن را به ذكر دو قصیدهاى از او در اهداء اسلام به سوى مولانا الرضا (ع) مزین ساخته.
و هم ابنفارس كتاب (الصاحبى) را كه در لغت است به اسم او معنون كرده است و نیز شیخ اجل حسین بن على بن بابویه برادر شیخ صدوق كتابى به اسم او نوشته و ثعالبى كتاب (یتیمة الدهر) را در احوال شعراء براى او تصنیف نمود.
عدهاى از علماء اهل سنت هم به مدح و ستایش او كتابهاى خود را زینت دادهاند.
ثعالبى در وصف آن جناب گوید. لیست تحضرنى عبارة ارضاها للافصاح عن علو محله فى العلم والادب و جلالة شانه فى الجنود والكرم وتفرده بالغایات فى المحاسن و جمعه اشتات المفاخر لان همة قولى تخفض عن بلوغ ادنى فضایله و معالیه و جهد وصفى یقصر عن ایسر فواضله و معالیه...
خلاصه وى اعجوبه زمان و ناده دوران و در تشیع و حب اهل‌بیت علیهم‌السلام یكتاى عصر بود حتى مردم اصفهان آن روز مذهب تشیع را نسبت به او مىدادند و مىگفتند فلانى بر دین ابنعباد است.
آن بزرگوار تألیفات بسیار دارد از جمله كتاب محیط در لغت كه هفت جلد است و كتاب الكافى در وسائل و كتاب اعیاد. و فضائل نوروز و رسالهاى در احوال حضرت عبدالعظیم (ع) و نیز كتاب تذكره و كتاب الوزراء و كتاب الانوار و كتاب جوهرة الجمهره و كتاب الشواهد و كتاب القضاء والقدر و كتاب الامامه كه در آن ذكر كرده تفضیل امیرالمؤمنین (ع) و تثبیت امامت آن حضرت را و غیر اینها.
اشعار بسیارى در مدح ائمه علیهم‌السلام و تبرى از دشمنان آنان گفته كه برخى از آن را مىنگارم.
ابیات جناب صاحب
حب على بن ابیطالب
هو الذى یهدى الى الجنة
ان كان تفضیلى له بدعة
فلعنة اللَّه على السنة
و نیز گوید
لو شق عن قلبى یرى وسطه
سطران قد خطا بلا كاتب
العدل والتوحید فى جانب
و حب اهل البیت فى جانب
و نیز فرموده
قالت تحب معاویه قلت اسكت یازانیه
قالت اسأت جوابیه فاعدت قولى ثانیه
یا زانیه یا زانیه یا بنت الهى زانیه
احب من شتم الوصى علانیه
فعلى یزید لعنة و على ابیه ثمانیه
آن بزرگوار در سال 326 در طالقان متولد و در 24 صفر 385 در رى وفات و جنازهاش حمل به اصفهان و در خانه خودش او را دفن نمودند صاحب روضات گوید قبر صاحب در اصفهان در محلهاى معروف به باب طوقچى در میدان كهنه است و قبهاى دارد و در زمان ما چون منهدم گردید شیخ علامه حاج ملا محمد ابراهیم كرباسى امر به تجدید عمارت آن نمود و به زیارت او مداومتى داشت و عامه مردم تجربه كردهاند كه هركس به زیارت او رود یك هفته نمىگذرد كه خیرى عاجل نصیب او مىشود.
ابوالحسن جوهرى در مدح او گوید.
هلم للخبر المأثور مسنده
فى الطالقان فغرت عین ناقله
فذلك الكنز عباد و قد وضحت
عنه الامامة فى اولى مخایله
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
