محمود شهابی خراسانی
استاد، فقیه.
تولد: 1280(1321 ق.)، تربت حیدریه.
درگذشت: مرداد 1365، استراسبورگ فرانسه.
علامه محمود شهابى خراسانى (نام وى در سواد اجازت وى به این صورت به كار رفته است: میرزا محمود تربتى)، فرزند عبدالسلام، تحصیلات مقدماتى را در تربت حیدریه گذراند و پس از آن در مشهد نزد اساتید زمان، همانند حاج آقا حسین قمى، آقا میرزا محمد آقازاده خراسانى به آموختن علوم دینى پرداخت. همچنین در مشهد از محضر آیات عظام عبدالجواد ادیب نیشابورى (ادیب اول) در ادبیات فارسى و عربى، استفاده نمود. سپس در نوجوانى وارد حوزهى علمیهى اصفهان شد و به تكمیل علوم و معارف اسلامى همت گماشت. در حوزه اصفهان از درس اساتیدى همانند آیتالله محمدحسن فشاركى در فلسفه و عرفان بهره جست و بنا بر قولى نزد آقا بزرگ خراسانى به آموختن دانش رجال پرداخت. استاد شهابى چنانكه در اجازات وى آمده است در سن بیست و پنج سالگى به درجه اجتهاد رسید. وى داراى جواز اجتهاد و روایت از آیتالله سید ابوالحسن اصفهانى، آیتالله محمدحسن فشاركى بود.
پس از طى تحصیلات، به تدریس در مدرسه علمیهى اصفهان پرداخت. از سال 1310 نیز در تهران به تدریس در مدرسه معقول و منقول پرداخت و پس از تأسیس دانشگاه در سال 1313 براى تدریس به دانشكده حقوق و علوم سیاسى دعوت شد كه در آن دانشكده به تدریس قواعد و اصول فقه مشغول بود. مدتى نیز در شوراى عالى فرهنگ عضویت داشت و چندى نیز قاضى تجدید نظر در محاكم شرع بود. پس از بازنشستگى به فرانسه رفت و در حوالى شهر استراسبورگ زندگى مىكرد.
علامه محمود شهابى نزدیك به پنجاه اسل در مراكز دانشگاهى به تعلیم و تربیت اشتغال داشت. از آثار اوست: ادوار فقه (سه جلد، 1362)؛ رساله بود و نبود (در فلسفه، 1332)؛ رهبر خرد (در منطق، 1313)؛ تقریرات اصول (در علم اصول، 1321)؛ قواعد فقه (1323)؛ الاسلام و الشیعه (الامامیه) فى اسها التاریخى و كیانها (الاعتقادى)؛ تعلیق و تحشیه بر بخش العقود و الایقاعات از قسمت متاجر كتاب شرایع الاسلام محقق حلى (1323)؛ ترجمه و تعلیق مبدأ و معاد ابوعلى سینا (1332)؛ عظمت محمد (ص) (محمد احمد جاد المولى ترجمه به امضاى م. ش.، 1318)؛ رساله روانشناسى ابن سینا (1315)؛ قاعده لاضرر (1330)؛ فاروق یكم (1313)؛ تصحیح و تعلیق لباب الاشارات (1329) امام فخر رازى؛ منطق (1317)؛ رساله وضع الفاظ؛ التنبیهات و الاشارات ابن سینا (به انضام لباب الاشارات فخر رازى، 1339). از جمله آثار وى كه به چاپ نرسیدهاند مىتوان به این عنوانها اشاره نمود: الظل الممدوده فى امهات مباحث الوجود؛ مسرح الفؤاد فى ترجمة السید الداماد (مقدمه این كتاب در سیر و تطور و چگونگى دانش فسلفه و ترجمه احوال میرداماد بوده است با خط خود استاد در كتاب گلزار معانى چاپ شده است)، اجراء الفلك فى تفسیر سورة الملك (این تألیفات تماما به عربى است)؛ رساله بیم و امید (در شرح حدیث من سأل عن التوحید)؛ خرد سنج (این كتاب جزوه كوچكى است كه در زمینه دانش منطق و به پارسى نگاشته شده است). برخى از آثارش در مجلات به چاپ رسیدهاند. «ایمان» كه مؤسس آن خود وى بوده نوشته است. این مجله نوزده شماره در سالهاى 1324 تا 1325 منتشر شد. استاد به سبب یك بیمارى جانكاه درگذشت.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
