جواد معروفی
آهنگساز، نوازنده.
تولد: 1294، تهران.
درگذشت: 16 آذر 1372، تهران، یكى از بیمارستانهاى تهران.
جواد معروفى، فرزند موسى، پس از دریافت گواهینامهى دورهى تحصیلات ابتدایى، در چهارده سالگى به مدرسهى موسیقى وزیرى رفت و تحصیلات موسیقى را- كه مقدماتش را نزد پدر آموخته بود- نزد علىنقى وزیرى كامل كرد. نخست تار مىنواخت و با نواختن ویولن نیز آشنا بود، اما پس از چندى به پیانو روى آورد و تحولى در شیوهى نواختن پیانو در ایران به وجود آورد.
در سال 1312 به خدمت وزارت فرهنگ درآمد، هنرآموز موسیقى شد و چندى نیز هنرآموز سرود بود. سپس از هنرستان موسیقى دیپلم گرفت و به آموزش سلفژ و دیكتهى موسیقى در همان هنرستان پرداخت.
از آغاز پایهریزى انجمن موسیقى، سولیست اركستر آن بود. پس از پایهگذارى هنرستان موسیقى ملى نیز هنرآموز آنجا شد. در نواختن پیانو براى موسیقى ایرانى از استادانى كه در این ساز كار كردند روش مشیر همایون را بیشتر ویژه و یكتا داشت كه تكنیك در آن آشكار بود. معروفى علاوه بر نواختن پیانو، قطعاتى آفرید كه نخستین آنها «قطعاتى بر رباعیات خیام» بود كه در سال 1315 اجرا شد.
وى از سال 1319 همزمان با گشایش رادیو به این مؤسسه پیوست و سالها تكنواز پیانو، رهبر اركستر شمارهى یك و رهبر اركستر بزرگ گلها بود. در تنظیم آهنگهاى شاعرانى نظیر علىاكبر شیرازى متخلص به شیدا، عارف قزوینى، و آهنگسازانى چون ركنالدین مختارى و درویشخان و قطعات بسیارى از آهنگسازان دیگر دست داشت و از قواعد هماهنگى علمى مكتب وزیرى (هارمونى براساس 24 بخش) پیروى مىكرد. استاد همچنین سالها عضو شوراى عالى موسیقى رادیو بود. آثار دیگر وى: قطعاتى در دستگاه هامور و ارك، سوئیتهاى دشتى، سهگاه، ماهور و دیلمان (كه در مایهى دشتى با آواز استاد بنان براى اركستر تنظیم شده و چهار مضراب آن را استاد ابوالحسن صبا ساخته است)، «خوابهاى طلایى»؛ «عاشورا»؛ «خزان»؛ «روزگار من»؛ «طبیعت»، به روایت جواد معروفى»؛ «سپیده»؛ «ژیلا »؛ «رومینا»؛ «فانتزى زیبا».
وى بامداد روز سهشنبه 16 آذر 1372 در یكى از بیمارستانهاى تهران جان سپرد.
(1372 -1297 ش)، موسیقیدان. در تهران به دنیا آمد. یكى از بهترین شاگردان درویش خان و كلنل علینقى وزیرى بود. از همان دوران كودكى با نواختن پیانو آشنا شد. معروفى در اولین سال تأسیس رادیو، با آن سازمان همكارى داشت. وى بسیارى از آهنگهاى شیدا، عارف و سایر آهنگسازان را تنظیم و تعداد زیادى از آنها را نیز هارمونیزه (هماهنگ) كرد. او علاوه بر پیانو كه ساز تخصصى وى بود، ویولن هم مىنواخت و در نواختن تار نیز مهارت داشت. معروفى موفق به اخذ گواهینامه عالى از هنرستان عالى موسیقى شد و آهنگهاى زیبا و دلفریبى ساخت كه جملگى آنها، از بهترین آهنگها محسوب مىشوند.[1]
به سال 1297 جواد معروفى در تهران متولد شد. پدر او موسىخان معروفى كه خود یكى از بهترین شاگردان درویشخان و كلنل علینقى وزیرى بود او را از همان كودكى تحتنظر و تعلیم خویش قرارداد و در تعلیم و تربیتش سخت كوشا بود. در چنین محیط و تحت توجهات چنین پدرى جواد معروفى پرورش یافت و به اسلوب موسیقى جدید آشنا شد و پدرش كه از همان كودكى آثار علاقمندى به موسیقى را در او مشاهده كرد در كار تعلیم و تعلم او دقیقتر شد به طورى كه آقاجواد بسیار كوچك بود كه انگشتان كوچكش با پیانو آشنا گردید.
جواد معروفى، یكى از بهترین هنرمندان كشور بوده و در اولین سال تأسیس رادیو، با این مؤسسه همكارى را شروع كرد و در مدتى كه همكارى با این دستگاه را داشت یا به عنوان نوازندهى سولیست یا رهبر اركستر بوده و در اركستر «گلها» نیز یا نوازندهى سولیست بود یا رهبر یا تنظیمكنندهى آهنگهاى «گلها». معروفى بسیارى از آهنگهاى شیدا، عارف و سایر آهنگسازان را تنظیم كرده و تعداد زیادى از آنها را نیز «هارمونیزه» كرده. او با این كه ساز تخصصىاش پیانوست، ویولن را به خوبى مىنوازد و تار او نیز دست كمى از ویولنش ندارد، با این همه هیچگاه مدعى نواختن سازهاى مختلف نیست و به همان پیانو دلخوش كرده و تمام هم خود را صرف تكمیل نواختن آن مىكند.
جواد معروفى تحصیلات خود را در هنرستان عالى موسیقى دنبال كرد و از این مدرسه به دریافت گواهىنامه عالى نائل آمد و آهنگهاى زیبا و دلفریبى ساخت كه جملگى از بهترین آهنگها محسوب مىشوند ولى خودش آهنگ «فانتزى ژیلا» را بیشتر مىپسندد.
جواد معروفى، مردى فروتن، خوشمشرب، پرهیزكار و هنردوست و خوشبرخورد است و همینهاست كه همگى آشنایانش متفقاً هنر و صفات پسندیدهاش مىستایند.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
